30 กรกฎาคม 2549 21:50 น.

..๏ โรงแรมสยองขวัญ อาถรรพ์แห่งแคลิฟอเนีย (Hotel California : the eagles )

อัลมิตรา

 
๏ สายลมโหมพัดผืนทราย..............เย็นยะเยือกย่างกราย 
อกสั่นขวัญหายใจระรัว 
๏ พยุงร่างอ่อนล้าตามัว....................ยังแดนอันสลัว 
ถ้วนทั่วย่างสู่ราตรี 
๏ ซึ่งประตูรัตติกาลยังมี....................สบแสงสว่างสี 
ริบหรี่ที่เห็นเช่นฝัน 
๏ เวิ้งว้างทางไกลเนื่องอนันต์...........เคยเพ้อละเมอพลัน 
สารพันอันตรธานทันใด 

๏ ปองพักพิงพับหลับไหล...............ณ  สถานอันใด 
ครั้นใคร่ได้นิทรารมย์ 
๏ โอ้มีกัลยาตากลม..........................สวยล้ำงามสม 
ชวนชมยืนยิ้มพริ้มเพรา 
๏ ครั้นสดับกังสดาลเร่งเร้า................เสมือนมนต์ดลเรา 
ให้เข้าสู่ห้วงอาถรรพ์ 
๏ สรรพสิ่งเสมือนพบครบครัน...........นั่นนรกหรือสวรรค์ 
ใดกันมิอาจคาดคะเน 

๏ เนื่องนวลนงคราญหว่านเสน่ห์.......แสนฉงนสนเท่ห์ 
แฝงเล่ห์หรือไรใคร่ลอง 
๏ พลันพาเพลิดเพลินเดินมอง..........ผู้คนทั้งผอง 
เสมือนร้องก้องดังกังวาน 
๏ เชิญชมรมณียสถาน.......................จงสนุกสุขสราญ 
เบิกบานแท้โอ้   โฮเต็ล- 
๏ แคลิฟอร์เนีย  ที่เห็น...................วิจิตรการเป็น-
หลากประเด็นจักพบครบครัน 

๏ พรั่งพร้อมสารพัดอัศจรรย์.............ใช่เป็นเช่นฝัน 
จักพลันเป็นตามความประสงค์ 
๏ กิริยารัญจวนนวลอนงค์..................ชวนให้ใจหลง 
ยังคงใฝ่เฝ้าเย้ายวน 
๏ หลากบุรุษฉุดยื้อถือนวล.................นางเช่นเชิญชวน 
หลากล้วนเป็นเสมือนเพื่อนชาย 
๏ มหาชนคนมากหลากหลาย.............ขยับร่างย่างกาย 
โยกย้ายเต้นระบำตามเสียง- 

๏ เพลงเร้าอารมย์พร้อมเพรียง.........ใครใคร่แอ่นเอียง 
สำเนียงเร่าร้อนเหลือคณา 
๏ บางท่วงเบื้องถ้อยนั้นหนา..............ให้ซึ้งตรึงตรา 
บางคราบ่กำหนดจดจำ 
๏ พลันนั่งทั้งเอ่ยเปรยคำ................. ขอดื่มสุราล้ำ 
รสเลิศเถิดย้ำหนำใจ  
๏  ไร้น้ำจัณฑ์สุราอันใด....................สิ่งปองของใคร 
ขอให้เข้าใจตามนี้  

๏ พลันได้สดับซึ่งวาที........................กังวานซ่านฤดี 
ทั้งที่คนโปรดโจษขาน 
๏ เชิญชมรมณียสถาน........................จงสนุกสุขสราญ 
เบิกบานแท้โอ้   โฮเต็ล- 
๏ แคลิฟอร์เนีย  ที่เห็น.......................วิจิตรการเป็น- 
หลากประเด็นจักพบครบครัน 
๏ ผู้คนเริงร่าสารพัน.............................พักสถานที่อัน 
รื่นรมย์สมสนุกทุกคน 

๏ ช่างสุขสราญรื่นระเริงจน..................อัศจรรย์พลันล้น 
ลืมตนจนตัวมัวเมา 
๏ เพดานตระการตานั้นเล่า..................งามพิลาสคาดเดา 
อีกเหล้าเชมเปญเย็นใส 
๏ ด้วยสีชมพูต้องใจ..............................ดื่มด่ำฉ่ำฤทัย 
เพียงใคร่อบอุ่นสุนทรีย์
 ๏ แล้วเจ้าเยาวมาลย์พลันมี.................ท่วงท่าพาที 
เรานี้ทั้งนั้นอันตราย 

๏ เบื้องมโนธรรมล้ำหลากหลาย..........ของเหล่าชนชาย 
มากมายเคล้าระคนปนเป
๏ แล้วสุขสนุกสนานฮาเฮ.....................เปลี่ยนแปลงแฝงเล่ห์ 
สนเท่ห์สยองขวัญสั่นสะท้าน 
๏ ต่างบุกรุกล้ำประจันบาน....................จ้วงแทงหักหาญ 
โรมรันห้ำหั่นบีฑา 
๏ ด้วยมีดที่ได้ขโมยมา.........................จึ่งสั่นขวัญผวา 
ด้วยว่าเลือดได้ไหลนอง 

๏ ไร้ผลจนสลดสยดสยอง...................อสูรนั้นพลันคะนอง
เสมือนต้องยังสถิตย์นิจนิรันดร์  
๏ อสูรร้ายใช่เช่นอาถรรพ์.....................ด้วยมนตราอัน 
ชั่วนั้นหมายขย้ำผู้คน  ?
๏ ตื่นตระหนกตกใจเหลือล้น.................วิ่งหนีอลวน 
สับสนรีบเร่งเกรงภัย ฯ
๏ มุ่งตรงสู่ทวารทันใด..........................ทั้งพะวงสงสัย 
ห่วงในสิ่งของที่วาง 

๏ บังเกิดเสียงสยองบางอย่าง............... ใจเย็นไว้บ้าง- 
พี่ช่างรีบจรร้อนรน  
๏ เช็คเอาท์ได้ตามใจตน........................จงอย่ากระเสือกกระสน 
ทุกคนจากไปได้เสมอ 
๏ แต่จงอย่าฝันพลันเพ้อ.........................ต้องประสบพอเจอ 
ไม่พ้นอำนาจฆาตกรรม ๚ะ๛


				
29 กรกฎาคม 2549 11:37 น.

..๏ ข่าว

อัลมิตรา


..๏ สิ่งที่ดูคลับคล้ายอาจไม่เหมือน
เพราะบางอย่างปนเปื้อนกลาดเกลื่อนเห็น
มากเหตุการณ์กักขฬะซ่อนประเด็น
มีนัยเร้นเลศแฝงหลากแหล่งรวน

ตัวอักษร,ลมปาก คนลากเล่า
มาตรแม้นเราหลงผิดคิดมิถ้วน
จิตอาจกลายเป็นเหยื่อเชื่อกระบวน
เนื่องจากไม่ใคร่ครวญแปรปรวนตาม

อันข่าวคราวสำทับเขาปรับแต่ง
เรื่องของคนขัดแย้งยัดเยียดหยาม
คำให้ร้ายโพทนาว่าสุดทราม
ก็ล้นหลามโสมมสังคมไทย

แล้วแต่เรากำหนดจิตพิศพิเคราะห์
วางตนเหมาะมิสนเล่ห์กลไหน
ข่าวก็แค่การข่าวเขาเล่าไป
อย่าเชื่อใดโดยสมองมิตรองเลย ๚ะ๛

				
25 กรกฎาคม 2549 16:23 น.

..๏ เหตุการณ์เมื่อวานนี้

อัลมิตรา


..๏  ครูของหนูทำอะไรให้เคืองขัด
ไยต้องซัดกระสุนจนพรุนร่าง
ท่านศรัทธาอะไรในแนวทาง
ไยขัดขวางพวกหนูห้ามรู้เรียน

ประกาศิตจากไหนใครกำหนด
ที่ออกกฏสั่งว่าฆ่าให้เหี้ยน
พวกหนูผิดตรงไหนไยเบียดเบียน
แค่ขีดเขียนกอไก่ไยแค้นเคือง

ท่านจะโกรธเกลียดใครหนูไม่เกี่ยว
สักเศษเสี้ยวพวกหนูไม่รู้เรื่อง
พวกหนูไม่สนใจในการเมือง
เพราะเปล่าเปลืองหมกมุ่นดูวุ่นวาย

เห็นเลือดครูแดงฉานเมื่อวานนั้น
มันเกินกลั้นความตระหนกอกขวัญหาย
คุณครูครับ ! คุณครูขา ! ต้องมาตาย
ท่านใจร้ายเสียจริงที่ยิงครู  ๚ะ๛


คุ ณ ค รู ค รั บ..คุ ณ ค รู ข า..ต้ อ ง ม า ต า ย
ท่ า น ใ จ ร้ า ย เ สี  ย จ ริ ง ที่ ยิ ง ค รู
 

            				
23 กรกฎาคม 2549 23:58 น.

..๏ “นักเดินเรือ”

อัลมิตรา

Jack%20Sparrow%20on%20Ship.jpg
..๏ เบื้องปลายฟ้ามหาสมุทรสุดคาดฝัน
แม้นหมายมั่นมุ่งไปช่างไกลแสน
ทั้งคลื่นลมโหมกระหน่ำรุกย่ำแทน
จิตคลอนแคลนหวาดประหวั่นทั้งพรั่นพรึง 

ครั้นหันหลังดั่งมีดมากรีดเนื้อ
สิ้นหยาดเหงื่อเพียงใดกลับไม่ถึง
แล้วอุดมการณ์หนุนนำให้คำนึง
คงอีกหนึ่งผู้ผจญภัย...ไร้จุดยืน ?

ผืนผ้าใบไกวกวัดติดขัดเสา
หางเสือเล่าผุกร่อนร่อนทางอื่น
กระดูกงูก็ชำรุดสุดกล้ำกลืน
แล่นเรือฝืนกระโดงเชือกโยงเยง

ทั้งเข็มทิศผิดแผกแปลกจุดหมาย
ทิศเหนือคล้ายชี้ผิดมิเหมาะเหม็ง 
อีกอุกาฟ้าเหลืองนั่นยิ่งหวั่นเกรง
เรือโคลงเคลงสั่นคลอนแสนอ่อนใจ

ยอมก้มหน้าล้าระทมจมกองทุกข์
ฤๅปลอบปลุกดวงจิตคิดฝันใฝ่
เบื้องบนฟ้ามหาสมุทรสุดอำไพ
โลกกว้างใหญ่เชื้อเชิญ นักเดินเรือ

กางผ้าใบให้กระพือมือยึดมั่น
พกความฝันพร้อมพรั่งดั่งหางเสือ
มองเบื้องหน้ากล้าแกร่งแรงเหลือเฟือ
อาบหยาดเหงื่อเย็นสบายคลายร้อนรน

อุดมการณ์ทะยานพุ่งมุ่งสู่ฝัน
สิ้นเขตขัณฑ์มหาสมุทรสุดเวหน
สู้ดำเนินเผชิญฟ้าชะตาตน
สืบเสาะค้นโลกกว้างอย่างตั้งใจ ๚ะ๛


				
22 กรกฎาคม 2549 13:17 น.

..๏ (โลก) จำลอง

อัลมิตรา


..๏ โลกนี้หนอกว้างใหญ่เกินใจคิด
มากถูก-ผิดชี้แจงแหล่งปัญหา
เรื่องยุ่งเหยิงมากล้นคนอัตตา
โลกที่ว่าจึงชุลมุนดูวุ่นวาย

เมื่อหลบจากโลกใหญ่ไปโลกเน็ต
ก็อึงเอ็ดอลวนกลหลากหลาย
ท่ามผู้คนรวนเรเล่ห์อุบาย
มีเรื่องร้ายซ่อนประเด็นเขม่นกัน

เพราะงานหนักเกินแบกจึงแยกบท
จึงปรากฏอีกร่างระหว่างฝัน
ร่ายอักษรวางไว้ไร้รางวัล
หวังแค่นั้นระบายตนบนกานท์กลอน

แต่ทุกอย่างเป็นไปใช่ตามนั้น
ความอัดอั้นกลับกลายมิถ่ายถอน
ณ เวทีบ้านกลอนไทยคล้ายโรงละคร
มันซับซ้อนมิเหมือนบ้านเรือนใด

สรุปว่าโลกกว้างเกินหยั่งคิด
หากยึดติดคงแย่ยากแก้ไข
ส่วนโลกเน็ตก็ลำบากหลากเภทภัย
หลีกเลี่ยงได้แค่ปิดจอก็เลิกความ ๚ะ๛
				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
มาอีกรอบนะ พยายามจะเขียนกลอนที่นี่ แต่ยังใช้ไม่เป็น เห็นกลอนขุดบ่อล่อปลาแล้วคิดถึงอิม คิดถึงเรื่องเก่า ๆ จะสิบปีแล้วสินะที่เริ่มเขียนกลอนได้ เหมือนกลอนที่เคยอ่านหรือเขียนขึ้นใหม่นะ
คิดถึงจังอิม สบายดีหรือเปล่า