29 กันยายน 2551 23:00 น.
อัลมิตรา
๏ หากภาษาปรากฏความหดหู่
ด้วยอดสูเกินกานท์จะขานไข
อยากหลับลึกแล้วทิ้งทุกสิ่งไป
อยากยุติลมหายใจเผยนัยตรง
ความเจ็บปวดรวดร้าวทุกข์คราวนี้
เทียบทฤษฏีใครคุ้นแค่ฝุ่นผง
หัวใจช้ำลำบากรู้ยากปลง
ฉัน ฤๅ แสร้งทะนงหยิ่งคงเดิม
ถ้อยบริบทรำพันซึ่งฉันเขียน
ใช่ผิดเพี้ยนนัยยะคละเคล้าเพิ่ม
ล้วนกลั่นจากจิตท้อปราศต่อเติม
สะอื้นเทิ้มเสียดอุราทุกคราคำ
หยดน้ำตาคราไหลรินรดแก้ม
ฉันเพียรแซมรันทดด้วยพจน์พร่ำ
สิ่งงดงามความหลังเคยฝังจำ
เพียงดื่มด่ำครู่เดียวแล้วละลาย
โอ้ ! หัวใจโสมมสั่งสมเจ็บ
โง่งมเก็บนิยามเท็จความหมาย
เมื่อคำมั่นสัญญาพากลับกลาย
ควรวางวายหรืออยู่ .. ฉันรู้ดี ๚ะ๛
Don't cry in front of my resting place.
I'm not there.
I'm not sleeping.
I'm a toudsand of the wind browing.
I'm the brightly shining diamond on snow.
I'm sunshine on the ripe cereal.
I'm drizzle in the autumn.
When you wake up in the peaceful morning,
I'm swoop of the birds flying circle around.
I'm the stars which shine in every nigth.
Don't cry in front of my resting place.
I'm not there.
I'm not sleeping.
27 กันยายน 2551 19:38 น.
อัลมิตรา
๏ หากกำหนดชีวิตดั่งจิตฝัน
สารพันปัญหา ฤๅ ถาโถม
ความวิตกทุกร้อนที่รันโรม
ฤๅ คอยโหมเสียจนทุรนทุราย
ฉันไม่รู้เหตุใดบางใครคิด
วางชีวิตเดิมพันวันเสียหาย
ไม่เคยรู้ปัญหา.. "ฆ่าตัวตาย"
ที่มากมายบนข่าวบางคราวฟัง
กระทั่งฉันสับสนจึงค้นพบ
ว่าจุดจบอาจงามลบความหลัง
หากทุกอย่างสูญสิ้นและภินท์พัง
จะอยู่ยั้งทำไมให้เปล่าเปลือง
ฉันสั่งเสียสุดท้ายเพื่อคลายทุกข์
เพราะเจ็บจุกทับถมหลายปมเขื่อง
สารภาพกับบางใครว่า .."ไม่เคือง"
ปราศผูกเรื่องพยาบาทอาฆาตใด
เขียนลำนำสุดท้ายก่อนตายจาก
มิเรื่องมากเธอนั้นช่วยฉันไหม ?
หนึ่งเดียวที่แทนตัวและหัวใจ
ฝากเธอรับเลี้ยงไว้ใคร่วิงวอน ๚ะ๛
20 กันยายน 2551 21:48 น.
อัลมิตรา
๏ ข อ ซ า บ ซึ้ ง ถึ ง ช า ย ที่ ก ล า ย อื่ น
ส่ ว น ข ม ขื่ น ซ่ อ น ไ ว้ ใ น ก ร ะ แ ส
ถ้ อ ย เ พ้ อ พ ร่ำ ลำ นำ ย้ำ ด ว ง แ ด
ทุ ก พ จ น์ แ ท้ จ า ก ใ จ ไ ม่ ห ล อ ก ล ว ง
ที่ ห่ า ง ก า ย ห า ย ห น้ า เ พ ล า เ นิ่ น
ใ ช่ เ พ ลิ ด เ พ ลิ น จ น ใ ห้ บ า ง ใ ค ร ห่ ว ง
เ พ ร า ะ ภ า ร ะ กิ จ ติ ด พั น ง า น ห มั่ น ท ว ง
ก ว่ า ลุ ล่ ว ง ต้ อ ง ทุ่ ม เ ท ใ ช้ เ ว ล า
แ ส น คิ ด ถึ ง คิ ด ถึ ง แ ล ะ คิ ด ถึ ง
ช า ย ผู้ ซึ่ ง ด ว ง จิ ต คิ ด เ ส น่ ห า
ด้ ว ย แ น่ น ห นั ก รั ก มั่ น คำ สั ญ ญ า
จ ว บ ฟ า ก ฟ้ า แ ล ะ ดิ น สิ้ น ม ล า ย
แ ส น คิ ด ถึ ง คิ ด ถึ ง แ ล ะ คิ ด ถึ ง
ว อ น ซ า บ ซึ้ ง กั น บ้ า ง แ ม้ ห่ า ง ห า ย
ถึ ง ไ ม่ พ บ เ พี ย ง พั ก ต ร์ ป ร ะ จั ก ษ์ ก า ย
ถ้ อ ย ทั ก ท า ย เ ก่ า ก่ อ น เ พี ย ร ย้ อ น จำ
แ ส น คิ ด ถึ ง คิ ด ถึ ง แ ล ะ คิ ด ถึ ง
จ า ก ก้ น บึ้ ง เ ฝ้ า เ พ้ อ ล ะ เ ม อ พ ร่ำ
คิ ด ถึ ง ม า ก เ ห ลื อ เ กิ น ก ว่ า เ ก ริ่ น คำ
สู้ เ ก็ บ งำ เ อ า ไ ว้ ไ ม่ ไ ห ว แ ล้ ว ๚ะ๛
4 กันยายน 2551 13:05 น.
อัลมิตรา
๏ ระหว่าง "เทพ" กับ "มาร" ช่วงกาลนี้
ระหว่าง "ดี" กับ "ชั่ว" อ้างมั่วนั่น
ด้วยต่างกล่าวเล่าความตรงข้ามกัน
คอยปลุกปั่นชาวประชาจนหน้ามึน
ดุเดือดพล่านการเมืองเรื่องราวร้อน
จิ้งจอกต้อนลูกแกะหวังแหวะกึ๋น
เจอลูกแกะแขวะกลับเกินนับพฤนท์*
แต้มไม่ขึ้นคำตอบฝ่ายม็อบรอ
"จงเร่งออก" ตอกย้ำกระหน่ำรัฐ
ผู้เคืองขัดยื่นโจทย์ซัดโทษหนอ
"ไม่ยอมออก" บอกให้ใจด้านพอ
ชุมนุมต่อ.. เชิญได้รัฐไม่ปราม
สถานการณ์บ้านเมืองเรื่องราวยุ่ง
กลิ่นเลือดคลุ้งโชยฉาวคราวคนห่าม -
เงื้อมีดพร้าคว้ากระบองจ้องฟาดตาม
แล้วลุกลามลูกปืนหยิบยื่นยิง
หากยุทธภพจบสิ้นชีวินมาร
เทพบันดาลกรุงเทพฯ พิเศษยิ่ง
ที่เสียหายซ่อมแซมเสริมสร้างจริง
เทพไม่ทิ้งแน่นอนแม้นตอนใด
หากยุทธภพจนสิ้นชีวินเทพ
โอ้กรุงเทพฯ ล่มจมตรมหมองไหม้
เศษซากเมืองสูญสิ้นถิ่นวิไล
ขวานทองไทยแหว่งวิ่นปราศชิ้นดี
ก่อนตัดสินใดใดให้สืบเหตุ
แยกประเภท "เทพ","มาร" สถานการณ์นี้
ใครเลวลึก/ทรามลึก.. ตรึกตรองที
ใช่นิ้วชี้ถูกผิด..ควรคิดเป็น ๚ะ๛
2 กันยายน 2551 21:53 น.
อัลมิตรา
๏ ติดไฟต้มถั่วด้วย..................เถามัน
เสียงคร่ำครวญโศกศัลย์..........หม่นเศร้า
ถั่วไหม้เพราะถั่วอัน................เป็นเทือก ถั่วนา
ล้วนจากหนึ่งรากเหง้า............โกรธแค้นฤๅไฉน ๚
๏ โหมซากจากถั่วให้..............ไฟลุก- โพลงเฮย
เพียงเพื่อหุงเมล็ดสุก...............แสบร้อน
ไฉนจึ่งนึกสนุก.......................เผาเผ่า- พันธุ์นอ
วงศ์อาจสาบสูญกล้อน.............หากมล้างสกุลพงศ์ ๚
๏ นำรากซากถั่วต้ม..................เมล็ดพันธุ์
น้ำเดือดพล่านอัศจรรย์.............ถั่วร้อง
เราอุบัติสหชาติกัน...................จากเทือก- เถานา
ไยโกรธหมายเพ่งจ้อง-............ฆ่าให้มลายวงศ์ ๚ะ๛
**กาพย์ห่อโคลง**
๏ เถาถั่วต้มถั่วตั้ง.....................ปานไฟ
ดาลเดือดธารเดือดไอ...............แผดห้าม
ถามความเคียดความไย............ฟัดเฟียด
ตามฆ่า...เพียงข้าฯ คร้าม..........เพลี่ยงพล้ำพงศ์สูญ- สิ้นนา ๚
๏ เถาถั่วต้มถั่วตั้งปาน-............ไฟดาลเดือดธาร
เดือดไอแผดห้ามถามความ
เคียดความไยฟัดเฟียดตาม......ฆ่าเพียงข้าคร้าม
เพลี่ยงพล้ำพงศ์สูญสิ้นนา ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
2190
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
