27 กุมภาพันธ์ 2552 14:40 น.

๏ ถูกหรือผิด เราให้สิทธิ์ท่านคิด

อัลมิตรา


          ๏ เราแค่เขียนหนังสือสื่อความหมาย
          วาดลวดลายละเลงบ้างระหว่างฝัน
          เขียนเล่นเล่นปราศเน้นเค้นรางวัล
          งานสร้างสรรค์บอกได้อาจไม่มี

          เพราะตีบตันปัญญาไกลค่าปราชญ์
          เรา ฤๅ หาญกระวีกระวาดปราชญ์วิถี
          เขียนกลอนแล้วแล้วไปสิ้นไยดี
          อ่านอีกทีแทบขย้อนหนอกลอนเรา

          แปลกพิกลคนบ้ายังกล้าลอก
          แถมปากบอกไม่รู้ดูสติเขลา
          กลอนดีเด่นเป็นกระตั๊กไม่ยักเอา
          กลอนน้ำเน่าท่วมหนองอ้างของตัว

          เมื่อทักท้วงทวงถามติดตามกฏ
          เขาประชดถ้อยหมิ่นพลิกลิ้นมั่ว
          เราจึงถอยพลอยขยาดด้วยขลาดกลัว
          เกรงสิ่งชั่วเข้าแทรกไม่แลกความ

          จำปล่อยให้ใครใครใคร่ครวญคิด
          "..ถูกหรือผิด.." แล้วแต่เราแค่ถาม
          ผู้ฝึกฝนลิขิตควรจิตงาม
          หรือซ่อนทรามลักลอบลอกงานใคร  ๚ะ๛

				
23 กุมภาพันธ์ 2552 20:06 น.

แด่..นักลอกมือทอง บุคคลอันไม่พึงประสงค์ในแวดวงวรรณกรรม

อัลมิตรา

 
          ๏ เมื่อนักลอกมือทองคอยจ้องฉก
          เหมือนเข้ารกเข้าพงหลงทางสื่อ
          คว้าโน่นนิดนี่หน่อยพลอยติดมือ
          ปัญญาบื้องานลอกบอกตัวทำ

          แท้นักลอกมือทองช่ำชองฉก
          เรื่องสกปรกกลับปลื้มดุจดื่มด่ำ
          มิสำนึกตรึกตรองร่องรอยกรรม
          แถมเพ้อพร่ำทั้งมวลโลกส่วนตัว

          เมื่อนักเขียนหงุดหงิดจิตเบื่อหน่าย
          บ้างเสียหายเพราะนักลอกออกข่าวมั่ว
          งานเขาเขียนเพี้ยนคว้ามาหมองมัว
          อ้างซี้ซั้วเป็นเจ้าของทำนองโจร

          หากนักลอกป้วนเปี้ยนสังเวียนเวป
          นักเขียนเก็บความสามารถมิผาดโผน
          ศิลปะเปรอะเปื้อนเหมือนจมโคลน
          เขียนฤๅโดนกระแทกกระทุ้งใจ

          เราอ้างถึงกฏหมายหมายเพื่อปกป้อง
          แม้นเจ้าของลิขสิทธิ์คิดรุกไล่
          นักลอกเอยเคยตัวอย่ากลัวใด
          องอาจไว้ยามตำรวจมาตรวจการณ์

          อย่าอ้างว่าเพื่อนให้ตอบไม่รู้
          หรือเที่ยวตู่นั่งเทียนเขียนที่บ้าน
          ถ้ายกอ้างเยี่ยงนั้นเพราะสันดาน
          เรื่องลอกงานความเห็นใจคงไม่มี

          หากนักลอกเลวกร่างหลงทางผิด
          คงความคิดประพฤติตนคนบัดสี
          เมื่อนักเขียนติเตือนกลับต่อยตี
          โทษฑัณฑ์คนเยี่ยงนี้.. "คดีความ" ๚ะ๛ 


.................................................

				
10 กุมภาพันธ์ 2552 23:10 น.

นักเรียน - นักเลง

อัลมิตรา

bloodstain-fight.jpg

ใจเย็นนะน้องชาย จะรีบตายทำไมกัน คว้ามีดดาบไล่ฟัน ควักปืนนั้นมาไล่ยิง ร่ำเรียนถึงไหนเล่า โคตรโง่เง่าเต่าตุ่นยิ่ง พ่อแม่ใคร่พักพิง เจ้ากลับทิ้งอุดมการ ชีวิตทั้งชีวิต เจ้าวิปริต ฤๅ สันดาน ประพฤติเยี่ยงอันธพาล เที่ยวระรานท้าต่อยตี ฤๅ เพราะเป็นผู้ชาย ยอมไม่ได้ในศักดิ์ศรี ใครเหยียบถิ่นราวี มันต้องพลีเลือดละเลง เชื่อผิดติดต่อมา หลงคิดว่า "กูเก๋าเก่ง" สถาบันปั้นนักเลง เบ้าหลอมเจ๋งอาชีวะ ฤๅ ว่าอารมณ์แล่น เจ้าจึงแค่นความกักขฬะ ล่าไล่ไม่ลดละ เที่ยวปะทะด้วยความแค้น ฤๅ จิตสำนึกหาย เรียนเปล่าดายไม่ถึงแก่น อนาคตไร้แบบแปลน นี่หรือแผนการเรียนรู้ ฤๅ รักพ่อแม่มี เปรียบแค่"ขี้"ให้หดหู่ กับเพื่อนช่างเชิดชู เพื่อนบอกสู้เจ้าร่วมทัพ นักเรียนใจนักเลง ต่อให้เก่งก็ต้องดับ จำไว้ใช่แค่ "ครับ" ลองนั่งนับศพกันไหม ? ตีกันให้ตายไม่ต้องเสียดายชีวิต ถ้าไม่ได้ใช้สมองคิด ก็อย่ามัวห่วงชีวิตนั่น ไปโรงเรียน ไปเรียนหนังสือ ทำไมกัน ครูไม่ได้สอนให้ฆ่าฟัน ถ้าคิดจะทำอย่างนั้นก็ไม่ต้องไปเรียน

10 กุมภาพันธ์ 2552 17:07 น.

๏ รักครั้งนี้_เปรียบ_สีน้ำเงิน

อัลมิตรา


          ๏ มิอยากเทียบศรัทธาค่าชีวิต
          เพราะไร้สิทธิ์แม้แต่แค่เพ้อฝัน
          ปล่อยเวลาเลื่อนไหลให้ผ่านวัน
          ดุจรักนั้นมาเยือนแล้วเลือนไป

          จวบวันหนึ่งนำพาชะตาฉัน
          ทั้งที่หวั่นแต่ยอมพร้อมชิดใกล้
          เธอสัญญายืนยันบอกมั่นใจ
          มีความรักยิ่งใหญ่มอบให้จริง

          หัวใจที่ปวดร้าวเพราะคราวก่อน
          หากเล่าย้อนคงยากเอ่ยปากยิ่ง
          หวังเพียงเธอเข้าใจให้พักพิง 
          ปลดเปลื้องสิ่งโศกศัลย์พันธนาการ

          เพื่อคนที่เศร้าโศกมองโลกใหม่
          รอรักแท้จากใจได้สมาน
          แผลใจเคยเจ็บมาเมื่อช้านาน
          ก็พ้นผ่านหลุดบ่วงแห่งห้วงตรม

          เพราะไร้สิทธิ์วาดฝันฉันก็รู้
          เธอ ฤๅ พร้อมอุ้มชูผู้ขื่นขม
          รักมีกรรมวิบากหลากเงื่อนปม
          ใจระทมคงยากฟื้นชื่นอีกที

          หวังรักแท้ครั้งใหม่ไม่เศร้าสร้อย
          ฝันนั้นกลับเลื่อนลอยพลอยริบหรี่
          วันท้องฟ้าสดใสคงไม่มี
          เหลือแต่สีหม่นคล้ำน้ำเงินคลุม ๚ะ๛ 

  				
5 กุมภาพันธ์ 2552 22:58 น.

๏ แล้งลม ปราศคารมรัก

อัลมิตรา

มาลินีฉันท์ ๑๕ 

๏ ฤ รติ ณ หฤทัยข้า ฯ.....ดั่งสุรีย์จ้า................มหาศาล
สิริฐิตกนิรันดร์กาล.......ล้ำและโอฬาร...........ตระหง่านงาม
ดุจกวิสิพยายาม...........ย้ำประพันธ์ความ......นิยามเปรย
อุระปณิธิสิชมเชย.........ดั่งเสมือนเคย..........เฉลยคำ ๚


๏ ผิว์รติดุจศศีล้ำ.........รัศมีนำ...................ณ ราตรี
ขณะศศิชุติเพียงนี้.......รื่นฤทัยมี.................สถิตใจ
ผิว์อุระอภิรดีใฝ่...........คงกมลไว้.................มิให้สูญ
มนะสุขอภิรมย์พูน.......รักสิเกื้อกูล...............มนุญนาน  ๚ะ๛



          ๏ เคยร่ายบทงดงามนิยามรัก
          เคยรู้จักเคยพร่ำลำนำหวาน
          เคยซาบซึ้งคนึงหาคราวันวาน
          เคยพานพบประสบการณ์ร้าวรานใจ

          เสี้ยวความคิดอิสตรีเคยมีรัก
          ยามคนอื่นชื่นนักชักหวั่นไหว
          เห็นพร้อมพรักอักษรบ้านกลอนไทย
          วาเลนไทม์เทศกาลสำราญอุรา

          อยากมีบ้างอย่างเขาคู่เคล้าคลอ
          เขียนหยอกล้อแหย่เย้าเร้าภาษา
          กลายเป็นฝืดจืดสนิทอัลมิตรา
          เค้นคำไม่เข้าท่าปราศอารมณ์

          ช่างยากเย็นเข็ญใจกระไรนัก
          ทั้งที่เคยมีรักเคยภักดิ์บ่ม
          ตั้งใจหว่านหวานถ้อยร้อยคารม
          ดันแล้งลมเสียได้หนอใจเรา  ๚ะ๛



				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
มาอีกรอบนะ พยายามจะเขียนกลอนที่นี่ แต่ยังใช้ไม่เป็น เห็นกลอนขุดบ่อล่อปลาแล้วคิดถึงอิม คิดถึงเรื่องเก่า ๆ จะสิบปีแล้วสินะที่เริ่มเขียนกลอนได้ เหมือนกลอนที่เคยอ่านหรือเขียนขึ้นใหม่นะ
คิดถึงจังอิม สบายดีหรือเปล่า