30 มิถุนายน 2552 20:59 น.

๏ เพื่อ.. บางใคร

อัลมิตรา

1246369896.jpgใช่โดดเด่นเช่นปราชญ์ราชบัณฑิต
           ฉันแอบพ่วงดวงจิตใคร่สนิทสนม
           กว่าช่ำชองพ้องภาษาพร่างอารมณ์
           ที่แล้งลมพูดพร่ำพลอยร่ำเรียน

           ทั้งโคลงกาพย์กลอนฉันท์สารพันคิด
           สู้มุ่งมั่นหมั่นประดิษฐ์หัดขีดเขียน
           เรียงประโยคโยกความจนงามเนียน
           ฉันพากเพียรเพื่อใครหวังใดกัน

           แท้บุคคลคนเดียวหมายเกี่ยวข้อง
           แค่เขาเหลือบแลมองร้อยกรองฉัน
           หลากคำชมบนลานกลอนค่อนกำนัล
           ฤๅ เทียบขวัญหนึ่งเขาอ่านเข้าใจ

           ที่พร่ำเพ้อเสมอมาคราหงอยเหงา
           ฉันหวังอ้อมอกเขาบรรเทาให้
           ร่ายอรรถรสปลดเปลื้องเรื่องราวไป
           วางอักษรซ่อนนัยแฝงใจความ

           เขียนทุกอย่างเพื่อให้บางใครแล
           สร้างกระแสบางหนคล้ายคนพล่าม
           เคยมีคนแค่นแคลนว่าแสนทราม
           กลอนห่วยห่ามผิดเหง้าเหล่ากวี

           ยังยิ้มรื่นยืนยันรังสรรค์ถ้อย
           แม้ฤทธิ์น้อยก็ตระหนักในศักดิ์ศรี
           เจตนาเขียนให้ใครใจรู้ดี
           คนเดียวที่พิเศษสาเหตุกลอน

           แล้วบรรเลงลงความตามรู้สึก
           จากส่วนลึกบึ้งใจนัยอักษร
           ด้วยสายใยเสน่หาแสนอาทร
           ทุกวรรคตอนทุกวลียินดีทำ  ๚ะ๛
				
29 มิถุนายน 2552 22:12 น.

๏ รอยสัญญา

อัลมิตรา

FatherBabyHands-large.jpg
             ๏ ขอเรียงร้อยถ้อยฝากถึงฟากฟ้า
             บรรจงเขียนคำว่า"ห่วงหาเสมอ"
             บนเส้นทางห่างไกลยังใฝ่ละเมอ
             โอกาสเจอมีไหม.. ฉันไม่รู้

             ทุกสิ่งสรรพ์บรรยายจากใจฉัน
             บรรจงกลั่นร้อยเรียงใช่เพียงครู่
             อยากให้คนแสนไกลได้เหลียวดู
             แล้วอุ้มชูเหมือนครั้งเมื่อยังเยาว์

             ภาพเด็กหญิงวิ่งหาบิดากอด
             ฝันเห็นตลอดคล้ายว่าอุราเหงา
             สองแก้มเปื้อนน้ำตามาลางเลา
             หลับยังเศร้าครั้นตื่นสะอื้นแล

             อ่าน"รอยจูบ"วูบไหวหัวใจสั่น
             เขารังสรรค์เพราะจิตสนิทแม่
             อ่าน"สัญญา" บางนัยเขาไม่แปร
             ซาบซึ้งแท้พระคุณหนออุ่นไอ

             แสนคิดถึงเสมอมาแม้คราฝัน
             ซ้ำบางวันเพ้อว่าพ่อมาใกล้
             คนพิเศษพิสุทธิ์สุดหัวใจ
             สถิต ณ ฟากฟ้าไหนไม่รู้เลย ๚ะ๛


				
25 มิถุนายน 2552 16:59 น.

ชิงรางวัล - เรื่องของหมีแพนด้า

อัลมิตรา



        ๏ ตื่นเต้นกันสนั่นเมืองเรื่องแพนด้า
        ต่างเฟ้นหาสนุกสนานคิดขานขวัญ
        แค่เลือกชื่อลือเล่าเมาท์ทั้งวัน
        บ้างเดิมพันหมูปิ้งหวังชิงชัย

        ไปรษณีย์นับเงินเพลินเพราะหมี
        พิมพ์โปสการ์ดทันทีที่คลอดใหม่
        ชวนโหวตชื่อเลือกชื่ออื้ออึงไป
        รางวัลใหญ่เงินสดพร้อมรถรอ

        ฉันก็ซื้อโปสการ์ดด้วยคาดหวัง
        สักหนึ่งครั้งยามเห็นเช่นไรหนอ
        แพนด้าน้อยน่ารักจักเคลียคลอ
        อยากอ้อนขอบางใครพาไปชม

        เบื่อกรุงเทพฯ เหตุเมืองเรื่องวุ่นวาย
        อยากพักกายพักร้อนนอนสุขสม
        กับบางใครในพนาน่ารื่นรมย์
        ท่ามสายลมสายหมอกเย้าหยอกกัน

        เขียนถึงหมีที่แท้ฉันแค่เหงา
        ยอกย้อนเล่าหลายตลบเพื่อขบขัน
        วางประเด็นเส้นทางมอบรางวัล
        จงคัดสรรแล้วมอบคำตอบมา

        เชื่อมสายใย  "ไทจีน" จอมกินเก่ง
        ให้เหมาะเหม็งอย่างยิ่ง "หญิงหญิง" จ๋า
        นาม "ขวัญไทย" ขวัญใจในพารา
        เกิดล้านนา "หลินปิง" อิงสายธาร

        เลือกเพียงหนึ่งพึงใจในคำตอบ
        นามใดชอบควรเสี่ยงอย่าเลี่ยงผ่าน
        หากใครตอบถูกต้องพ้องทางการ
        รอไม่นาน.. ของฝากหากโชคดี  ๚ะ๛
 


คุณแก้วประภัสสร .. โหวตชื่อ "หลินปิง"
คุณเฌอมาลย์ .. โหวตชื่อ "ไทจีน"
คุณกุ้งก้ามกราม .. โหวตชื่อ "ไทจีน"
คุณดอกบัว .. โหวตชื่อ "หลินปิง"

   				
21 มิถุนายน 2552 23:24 น.

๏ แด่เธอ ดอกไม้ที่แสนงดงาม

อัลมิตรา

.     1245600906.jpg
           เรียมเลิศล้ำเฉิดโฉม
           งามดุจโสมล่วงดวงดาว 
           ระยับพร่างวับวาว
           สุกสกาว ณ นภา 

           ไร้หมองช่างผ่องแผ้ว
           มลทินแคล้วปราศเมฆา- 
           บดบังบิดเบือนรา-
           ศรีสง่าฉวีวรรณ  

           งามเนื้ออันเรื่อแล้
           อาภรณ์แม่แลรังสรรค์ 
           สีดำล้ำเลอพลัน
           ผิวนวลนั้นสะอ้านองค์ 

           เข้มคมสมเนื้อสาว
           สคราญราวน่าเริงหลง 
           นัยนาแม่นวลอนงค์
           เรื่อเรืองตรงแพรผืนดำ  

           เพี้ยงราตรีวันเพ็ญ
           ยังจิตเห็นดุจครอบงำ 
           คำนึงตรึงตราย้ำ
           ให้เพ้อพร่ำพิร่ำปอง 

           โอ้งามเกินความเปรียบ
           หาใครเทียบนวลละออง 
           ปราศสิ่งอันหมางหมอง
           พิสุทธิ์ผองล้ำโลกสาม  

           อรชรแม่อ้อนแอ้น
           นกนางแอ่นยังอายงาม 
           เลื่อมรับกับแสงวาม-
           วับข่มข้ามอาภรณ์พรรณ 

           เปรียบปีกประกายเกิน
           คราวดำเนินเพลินจำนรรจ์
           พร่างแพร้วแน่วเฉิดฉันท์
           เกษมสันต์ครั้นเมียงมอง  

           คราวที่ราศีหาย
           สองเนตรฉายประกายกรอง 
           พลันแจ้งกลบกลืนผอง
           ที่ลางรองให้เรื่อเรือง 

           ฉัพพรรณรังสี
           ยอนวลที่งดงามเนือง 
           นุชน้องต้องชำเลือง
           ดุจฝันเฟื่องใฝ่เคียงครัน  

           เลื่อมพรายหมายครองที่
           โปรดปราณีนะมิ่งขวัญ 
           พริ้มพักตร์เพี้ยงเพ็ญจันทร์
           วิลาวัลย์.."ตรีชฎา"

           งามนี้เปรียบกาพย์เปรย
           แล้วลงเอยเผยพจนา 
           เสกสรรค์วรรณกรรมว่า
           เทพธิดาฤๅเทียบเทียม  

           สองแก้มแย้มเนื้อนวล
           จิตปั่นป่วนเกินจำเนียม * 
           อกหวามในงามเรียม
           แม่เสงี่ยมสงวนที 

           ท่วงถ้อยคำมธุรส
           มากปรากฏแสนสุนทรี
           ลักขณายามแย้มมี
           ตรึงใจพี่ให้เพ้อหมาย 

           เช่นน้ำอันฉ่ำเย็น
           ใสกระเซ็นเห็นพร่างพราย 
           ไหลเรื่อยเอื่อยชลสาย
           ประดุจคล้ายทิพย์ชโลธร 

           ซาบจิตซ่านใจแท้
           คลายล้าแม้มองบังอร 
           อ่อนโหยโรยแรงร้อน
           ก็บั่นทอนกลับกลายไป  

           รื่นเริงบันเทิงยิ่ง
           เพลินเพริศพริ้งแม่ยวนใจ 
           ซาบซึ้งตรึงทรวงใน
           ให้หลงใหลตราบวายปราณ 

           แม้นสิ้นพิภพหล้า
           จักปรารถนาเคียงนงคราญ 
           เชยชมภิรมย์นาน
           นิรันดร์กาลมั่น.."ตรีชฎา"  

				
12 มิถุนายน 2552 22:11 น.

๏ กำแพง - เปลือกหอย

อัลมิตรา

1244819191.jpg
          ๏ ซ่อนกายแนบแอบแฝงกำแพงขวาง
          คล้ายอำพรางตัวตนกลัวคนเห็น
          มิเอื่อยเฉื่อยเรื่อยไหลไร้ประเด็น
          ฉันจำเป็นปกป้องเกียรติของตัว

          ซุกเปลือกหอยชะรอยจิตยังคิดฝัน
          เพ้อรำพันผิว์พิกลเฉกคนทั่ว
          ภายนอกแสร้งแกร่งใจภายในกลัว
          กำหนดเกณฑ์กั้นรั้วไม่พัวพัน

          เหมือนจืดชืดเชือนแชกระแสกล่าว
          แค่ครู่เดียวเกรียวกราวเรื่องราวฉัน
          บ้างตอกย้ำกำแพงแต่งแต้มกัน
          เพื่อผังขัณฑสีมาสง่างาม

          หลังกำแพงเปลือกหอยหอคอยสูง
          ไร้ยางยูงอาศัยในเขตขาม
          ฉันโดดเดี่ยวเดียวดายนัยนิยาม
          ซ่อนตัวตามซอกเปลือกด้วยเลือกเอง

          กำแพงเปรียบเปลือกจาดปราศสดใส
          ต่างจากแก้วเจียระไนชวนให้เพ่ง
          แถมบางคนคิดฉงนปนกริ่งเกรง
          ฉันนักเลงมาดเก๋าดุ่มเดาไป

          ก่อกำแพงเปลือกหอยค่อยค่อยก่อ
          เขาลอบล้อกำแพงแห่งหนไหน
          สร้างกำแพงจำเพาะดุจเกราะใจ
          ฤๅ ขวางกั้นบางใครมิให้มา

          แลดาษดื่นระรื่นตอบคนชอบเขียน
          ถึงผิดเพี้ยนไปบ้างช่างสรรหา
          ต่างยกเล่าเข้าใจหลายพรรณนา
          คงลืมว่า.."ตัวฉันเท่านั้นเป็น" ๚ะ๛

				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
มาอีกรอบนะ พยายามจะเขียนกลอนที่นี่ แต่ยังใช้ไม่เป็น เห็นกลอนขุดบ่อล่อปลาแล้วคิดถึงอิม คิดถึงเรื่องเก่า ๆ จะสิบปีแล้วสินะที่เริ่มเขียนกลอนได้ เหมือนกลอนที่เคยอ่านหรือเขียนขึ้นใหม่นะ
คิดถึงจังอิม สบายดีหรือเปล่า