29 กรกฎาคม 2552 17:53 น.

แก้วรอดฟ้า

อาราเล่

1-20090730154218.jpg1-20090730154301.jpg1-20090730154341.jpg


 “แก้วรอดฟ้า”  คนทางเหนือให้ความหมาย เหมือนดั่งว่า ตายแล้วเกิดใหม่ 


    นับย้อนไป 7 วันก่อน เช้าวันที่ 23  กรกฎาคม ฉันได้เจอลูกแมวตัวหนึ่ง
เล็กเท่าหนูนอนขดอยู่ที่ร่องระบายน้ำสภาพเปียกทั้งตัว ฉันประคองขึ้นมาแล้วห่อ
ด้วยผ้าเช็ดตัว ตัวของมันเย็นเฉียบหัวก็เย็น มือเท้าก็เย็น นอนนิ่งเหมือนไม่ได้
สติ ลมหายใจแผ่วเบาจนแทบมองไม่เห็น นานๆครั้งถึงจะเห็นพุงกระเพื่อมขึ้นมา
ฉันพยายามเช็ดตัวให้ แต่ว่าขนของมันเล็กมากและลีบติดตัวจึงเช็ดลำบาก 
ฉันรีบทำให้มันอบอุ่นด้วยการห่อด้วยผ้าไว้แล้วไปอังกับเทียน ในใจก็ภาวนาอย่าให้มันตาย ฉันคงเสียใจไม่น้อยหากช่วยชีวิตมันไม่ได้

     เมื่อคืนฝนตกหนัก มันคงร่วงลงมาจากรางน้ำฝนแล้วลงมายังท่อน้ำ ตกลง
ยังร่องน้ำ คงเปียกทั้งคืน ฉันนึกถึงสภาพถ้าคนเรานอนเปียกน้ำฝนทั้งคืนจะเป็น
อย่างไร คงแย่น่าดู

     2 ชั่งโมงผ่านไป ตัวมันอุ่นขึ้น การหายใจเริ่มเห็นมากขึ้น ฉันพอยิ้มออก
บ้างแล้วแต่มันยังไม่ขยับ ฉันเอากระอับไอศกรีมใส่ผ้าสำลีนุ่มๆ ให้มันนอน 
แล้วเอาไปวางไว้ที่ใกล้ๆ ที่เจอมัน เผื่อว่าแม่มันจะมาตามหา

     รอจนเย็น มันยังคงอยู่ที่เดิม ไร้วี่แววของแม่มัน ฉันจึงต้องหาขวดนม
เล็กๆ ที่เหมาะสำหรับลูกแมว และนมผงของลูกสุนัขวัย 3 วัน ชงให้มันกิน 
ยังนิ่งอยู่ แล้วเอาแต่ฉี่ ฉันเอาทิชชู่คอยซับฉี่ให้มันเหมือนที่แม่สุนัขชอบเลียให้
ลูกเพื่อกระตุ้นให้ลูกฉี่ ฉันสันนิฐานเอาเองว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น  และก็ได้ผล
มันฉี่ทุกครั้งที่ฉันกระตุ้นมัน แต่ยังไม่ยอมทานนม

     คืนนี้ ฉันต้องหาที่นอนให้มันก่อน โดยให้นอนในตะกร้าที่มีรู ปากตะกร้า
ฉันใช้ผ้ามุ้งขึงไว้กันยุง พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่

     รุ่งเช้า ฉันรีบตื่นมาดู มันหายใจได้เป็นจังหวะมากขึ้นเหมือนปรกติแล้ว
ฉันรีบชงนมอีกครั้ง โดยใช้สลิงค์ พยายามให้นมหยอดเข้าปากทีละน้อย ๆ เพื่อ
ให้มันมีเรี่ยวแรง มันเริ่มร้องมีเสียงออกมานิด ๆ  ฉันว่ามันไม่ใช่แค่ลูกแมว 
แต่มันเป็นทารกแมวเลยทีเดียว เหมือนสะดือเพิ่งจะหลุดด้วยซ้ำ เนื้อตัวยังดู
เหี่ยวๆ ขนติดแนบเนื้อ และยังไม่ลืมตา เช้านี้มันทานได้ 1 สลิงค์
แล้วก็พามันไปวางไว้ที่เดิมอีกครั้ง ตรงที่ได้เจอมัน เผื่อว่าแม่มันจะมาตามหา

     กลางวันฉันแอบไปดู มันยังอยู่ดังเดิม ฉันเลยให้นมอีก 1 สลิงค์ แล้วก็
วางมันไว้ที่เดิมและหวังว่าเย็นนี้ คงไม่เจอมันอีก

     จนถึงวันนี้ ผ่านมา 7 วันแล้ว ก็ไร้วี่แววแม่ของมัน ตอนนี้มันดูแข็งแรง
ขึ้นมาก เดิน 1 ก้าวกลิ้ง 1 รอบ ยังเดินไม่ค่อยเก่งขายังสั่นอยู่ แต่ปีนเก่งแล้ว
ใบหูเริ่มกระดิกได้นิดๆ เริ่มเห็นว่ามันใกล้จะลืมตาพอจะเห็นดวงตาเป็นสีฟ้าขุ่น
คงไม่เกิน 2 วัน คงลืมตาได้เต็มที่มากขึ้น

     ฉันไม่เคยคิดจะเลี้ยงแมว เพราะว่าเลี้ยงชิห์สุ วัย 4 ขวบไว้แล้ว 1 ตัว 
และคนในครอบครัวก็ดันกลัวแมว ฉันจึงให้เขาได้สัมผัสกับลูกแมวทุกๆวัน 
ตั้งแต่แรกเจอ ว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด และให้ชิห์สุคอยเป็นพี่เลี้ยง เฝ้าดู
ลูกแมวอย่างตั้งใจ ฉันต้องคอยปรามเพราะว่ามันคงอยากจะเล่นกับน้อง 

     และที่ฉันเลี้ยงมัน ไม่ใช่เพราะความเอ็นดูหรือความน่ารัก แต่เป็นเพราะ
ฉันได้เลือกที่จะให้มันรอดชีวิต ถ้าวันนั้นฉันไม่พบมัน ถ้าวันนั้นฉันไม่ให้ความ
อบอุ่นกับมัน มันก็คงจะไม่มีชีวิตจนถึงเดี๋ยวนี้

     ฉันเพิ่งรู้ว่า การเลี้ยงทารกแมว มันไม่ได้ง่ายเลย ต้องใช้ความใจเย็น
เป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่ให้นมกับมัน เหมือนต้องออกรบกันเลยทีเดียว กว่าจะ
สิ้นฤทธิ์ก็ใช้เวลา ชั่วโมงครึ่งถึง2ชั่งโมง ฉันเอาจุกนมเล็กๆ สวมที่ปลายสลิงค์ 
เพื่อเป็นขวดนมให้มันดูด มันเพิ่งดูดเป็น เมื่อ 3 วันที่ผ่านมา แต่กว่าจะลงรอย
ให้ดูดได้ก็นานทีเดียว เพราะมันต้องใช้ลิ้นห่อกับจุกหัวนม ต้องลงตัวพอดี
ถึงจะมีแรงดูดได้ ต้องปล้ำกันอยู่นาน เพราะปากมันเล็กมากและมือก็ชอบตะกายขาก็ตะกาย หัวก็ส่ายไปมา บางครั้ง นึกจะหลับก็หลับไปเสีย ดื้อๆ สักครู่ก็ตื่นมา
รบให้นมกันต่อ

     ฉันให้ชื่อ “เจ้าแก้ว” ลูกแมวสามสี เหมือนลูกเป็ดขี้เหร่  แต่พอได้คุ้น
เคยกับมัน 1 สัปดาห์ ก็คิดว่ามันเริ่มจะน่ารัก และฉันก็คงรักมันเข้าแล้ว เพราะ
ความไร้เดียงสา ความที่มันเป็นทารก

     ฉันบอกกับมันว่า เจ้าไม่ได้กำพร้านะ แต่แม่ของเจ้ามีเรื่องจำเป็นต้องเดิน
ทางไปหลายที่ และไม่สะดวกที่จะพาเจ้าไปด้วย เลยฝากให้เราช่วยเลี้ยง อย่า
เสียใจไปเลยนะ เจ้าตัวน้อย


     อยากเขียนเรื่องราวความทรงจำดีดีเหล่านี้ไว้ กลัวว่าหากนานแล้วจะลืม

     การได้ช่วยให้ 1 ชีวิตรอดพ้นจากความตาย มันสร้างความปลื้มปิติใน
หัวใจเป็นยิ่งนัก

     
เคยได้ยินมาว่า การที่ได้เลี้ยงแมว 1 ตัว เท่ากับว่าได้เลี้ยงเณร 1 องค์เชียวนะ				
14 พฤษภาคม 2552 16:40 น.

วันธรรมดา ที่แสนพิเศษ

อาราเล่

ที่สิบสี่พฤษภาเวียนมานั่น
คือหนึ่งวันสำคัญที่ฝันหา
กับครอบครัวหนึ่งนี้ที่รอมา
พบคุณหมออีกคราแล้วว่าความ

ดั่งเป็นผู้กำหนดบทชีวิต
ดั่งลิขิตเป็นไปไม่อาจห้าม
อาจกำเนิดชีวิตเฝ้าติดตาม
หรืออาจปรามให้หยุดอย่ารุดไป

วันนี้ตรงวันเกิดประเสริฐสุด
เปรียบประดุจดั่งพรที่อ่อนไหว
หากตั้งครรภ์นั้นจริงเหนือสิ่งใด
คือของขวัญยิ่งใหญ่มอบให้เธอ

     วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งวัน ฝนตกลงมาเย็นฉ่ำไปทั่วสารทิศ 
วันนี้อาจดูเป็นวันธรรมดาที่เรียบง่าย สำหรับใคร ๆ แต่มันเป็นวันที่พิเศษ
และยิ่งใหญ่สุดสำหรับครอบครัว ของฉัน

     สุขสันต์วันเกิดนะ”คนดี” คู่ชีวิตของฉัน  
     ฉันรู้ว่าวันนี้เธอคงตื่นเต้นเป็นที่สุด และเฝ้ารอฟังข่าวดีจากคุณหมอ
ในเย็นวันนี้ ฉันอยากให้ ”ใบฝากครรภ์” เป็นของขวัญวันเกิด กับเธอ จริง ๆ

     ช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันรู้สึกว่าหิวบ่อยขึ้น หงุดหงิดง่าย อาหารก็ไม่
ค่อยถูกปาก เลือกทานแต่ของเปรี้ยวและเค็ม เพราะมันขมปากขมคอ  ช่วงนี้
ปัสสาวะบ่อย ตอนกลางคืนต้องลุกประมาณ 2 – 3 ครั้ง นอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว เหมือนลงพุงแต่น้ำหนักไม่ค่อยเปลี่ยนมากนัก ชอบผลไม้จิ้มกับเกลือเช่น สละ(ว่าแล้วก็เปรี้ยวปากไปหามาทานด้วยดีกว่า)

     ฉันยังไม่คิดจะซื้อตำรามาอ่านเพราะกลัวว่าจะซื้อเก้อ แต่ก็อยากรู้ว่าอาการ
ที่ฉันเป็นนั้น มันใช่หรือเปล่า และสิ่งที่ทำได้คืออะไรรู้ไหม

     ฉันค้น DVD ชุดหนึ่งที่ ฮ่องเต้(ยาแก้ปวด)ทรงประทานไว้ให้ เรื่อง”อุ้มรัก”  
ที่แอนทองประสม(นภัทร) เล่นกับเคนธีรเดช(ตาเชนบ้า) เอากลับมาดูอีก
ให้ความรู้ได้เหมือนกันนะแต่ระดับหนึ่ง ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยเน๊อะ

     ฉันเคยได้รับฉายาว่าเป็น “Mrs.MAMA” (บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป) เดี๊ยวนี้ถูกปลดจากตำแหน่งแล้ว แต่อีกหนึ่งตำแหน่งที่ฉันยังคงไว้ 
และจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมาครองคือตำแหน่ง ”Mrs.SWENSEN’S” 
เรื่องอื่นยอมได้หมดแต่เรื่องไอศกรีมนี่ ขอร้องเหอะซีเรียสมาก อย่าเอามาล้อเล่นเชียว คิดจริงนะเอ้อ

     ฉันจะเว้นช่องว่างไว้สำหรับผลการตรวจในเย็นวันนี้ อาจมีใครหลาย ๆ 
คนคงรอลุ้นไปกับฉัน อย่างน้อยก็ญาติพี่น้องและคนในครอบครัวทั้งของ
คุณออยและของฉัน และก็คงมีเพื่อนๆในบ้านกลอนอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ช่วยเป็นกำลังใจให้
     ขอบคุณทุกคนสำหรับทุกกำลังใจค่ะ

     ตื่นเต้น ตื่นเต้นจัง รอลุ้นไปด้วยกันนะ





     จากการตรวจของคุณหมอผลออกมาแล้ว 

     ฉันกลับมาถึงบ้านตอน สามทุ่มครึ่ง


ข่าวดี 
     ฉันตั้งครรภ์ได้ประมาณ 9 สัปดาห์หรือ 2 เดือนกว่าแล้ว ทุกอย่างปรกติดี


และมีข่าวไม่ค่อยจะดีก็มีเหมือนกัน
     ฉันโดนตรวจเลือดซ้ำ เค้าบอกว่าเม็ดเลือดแดงเล็กมาก คล้ายๆจะเป็น
โลหิตจาง ส่งผลคือเด็กอาจมีโอกาสเป็น “ธาลัสซีเมีย”

     โรคที่เคยได้ยินและคุ้นหูอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่ค่อยจะสนใจศึกษาเท่าที่ควร
     คุณหมอขอเจาะเลือดแฟนฉันด้วยเพื่อเอาไปตรวจทั้งคู่และรอฟังผลตรวจอีกครั้ง วันที่ 11 มิถุนายน ค่ารักษาครั้งนี้ 1650 บาท
     พรุ่งนี้จะเริ่มลองค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้ดู
     
     เฮ้อ ดูหดหู่เหมือนฉันไหม อะไรที่ยังไม่กระจ่าง ย่อมทำให้เกิดความกังวล
ในใจ



     หมายเหตุ ถึงฮ่องเต้  เนื่องจากฮองเฮามีภาวะซึมเศร้า โปรดส่งยาฝรั่งมา
ให้เหวยหน่อยเพคะ ตัวยาที่มีชื่อว่า SWENSEN’S สัก 9 ลูกน่าจะพอทุเลา				
1 พฤษภาคม 2552 21:30 น.

ความกังวลยังเลื่อนไปอีก 2 สัปดาห์

อาราเล่

baby-photo-albums1.jpg
    

     เมื่อวานเย็นฉันเดินทางไปพบแพทย์ ขณะนั่งอยู่ในรถในใจก็นึกว่า 
เมื่อไปถึงแล้วจะบอกหมอว่าอย่างไร มาตรวจครรภ์ หรือมาตรวจการ
ตั้งครรภ์ หรือว่ามาฝากครรภ์
     เพราะฉันเองยังไม่แน่ใจเลย เอายังไงดี  แต่พอไปถึงที่หน้าเคาเตอร์
ฉันตื่นเต้นมาก แล้วก็ลืมหมดว่าจะพูดว่าอย่างไร เลยบอกไปว่ามาตรวจ
ตั้งครรภ์ เค้าให้ไปวัดความดันและช่างน้ำหนักแล้วก็ให้รอพบคุณหมอ 
ฉันคิดว่าเค้าคงจะตรวจปัสสาวะฉันอีกรอบเพื่อความแน่ใจ เวลาผ่านไป 
หนึ่งชั่วโมงครึ่ง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งถึงคิวเรียกให้ไปพบคุณหมอ

     คุณหมอก็ถามว่า “วันนี้มาทำอะไรจ๊ะ” ฉันบอกว่า "มาตรวจการตั้งครรภ์ "
“แล้วตรวจหรือยัง”  ฉันบอกว่าลองตรวจด้วยตัวเอง 2 ครั้ง ผลขึ้น 2 ขีด
คุณหมอบอกว่า "งั้นแสดงว่ามาฝากครรภ์ "

     คุณหมอให้ฉันนอนบนเตียงแล้วเปิดพุง กดที่ท้อง แล้วก็ให้ลุกขึ้นนั่ง เจาะ
เลือด แล้วถามว่า "ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"   "จะฝากแบบธรรมดา
หรือแบบพิเศษ"  "จะคลอดที่โรงพยาบาลไหน"   "ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง" 
ฉันก็บอกว่าเป็นหวัดคุณหมอถามว่าแพ้หรือเปล่าฉันบอกว่าไม่แพ้(คุณออย
ต่างหากที่เหมือนจะแพ้)   
     คุณหมอเขียนใบนัดครั้งต่อไปพร้อมกับให้ออกไปรับยาด้านนอกได้เลย 

     ฉันก็ออกมาอย่างงง ๆ ใจก็ยังสงสัยว่า แล้วตกลงเราท้องจริงหรือเปล่าหว่า
แต่ปากหนักไปหน่อยไม่ยอมถามคุณหมอ
     ค่ายาในครั้งแรก 1450 บาท เพราะเสียค่าเอาเลือดไปจรวจที่ห้องLabด้วย
คุณหมอนัดให้มาพบอีก 2 อาทิตย์ ถึงจะให้ใบฝากครรภ์ แสดงว่าตอนนี้ยัง
ไม่รู้ผลเลยยังไมต้องฝากครรภ์ หรือเปล่า

     แสดงว่าความกังวลของฉัน ยังไม่อาจหมดไป แล้วตกลงฉันท้องหรือเปล่า
ล่ะเนี่ย แต่ที่รู้ๆ คือได้ยาบำรุงมาทานและยาแก้ไข้หวัดมาทานด้วย

     ฉันยังรู้สึกขมปากขมคอ ทานอะไรก็ไม่อร่อย ไม่อยากทานมัน ๆ อยากทานอะไรที่เปรี้ยวๆเค็มๆเพื่อลดอาการขมปากขมคอสงสัยเป็นเพราะ
ที่ฉันเป็นหวัดหรือเปล่าเป็นมา 2 อาทิตย์แล้วยังไม่หาย (ไม่ใช่หวัดหมูนะ)

     ใครที่ช่วยลุ้นกับฉัน ก็ขอขอบคุณด้วย แต่ก็ช่วยติดตามลุ้นเป็นเพื่อนกันต่อไปว่า วันที่ 14 พฤษภาคมนี้ 
ที่คุณหมอนัด ผลจะออกมาเป็นอย่างไร

     วันที่ 14 พฤษภาคม คงเป็นวันที่สำคัญมากสำหรับครอบครัวฉัน เพราะ

1.	เป็นวันที่ฉันจะได้ทราบว่า ตกลงตัวเองท้องจริงหรือเปล่า
2.	หากท้องจริง ผลของเลือดจะออกมาในทางที่ดีหรือเปล่า
3.	ฉันจะได้รับใบฝากครรภ์หรือเปล่า
4.	หากได้รับก็จะเป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดสำหรับคุณออยเลยทีเดียว
5.	เพราะวันที่ 14 เป็นวันครบรอบวันเกิดของคุณออยพอดี

     รอลุ้นต่อไปนะ และขอให้การเฝ้าลุ้นของฉันออกมาในทางบวกด้วยเถิด
ตอนนี้การสนทนาในบ้านก็จะมีแต่พูดว่า
     “ถ้าหากว่ามีจริง ๆ จะ.........”  ทำอย่างนู้น ทำอย่างนี้ จะเป็นอย่างนู้น เป็นอย่างนี้
     อยากให้ถึงวันที่ 14 เร็ว ๆ จัง คุณจะคอยลุ้นกับฉันด้วยมั้ย

ศุกร์ที่ 1 พฤษภาคม 2552

(ฮ่องเต้ทรงดีพระทัยและตื่นเต้นโทรศัพท์สอบถามผลว่าเป็นอย่างไร
แต่คำตอบที่ได้รับ คือให้รอลุ้นจน น้ำเหลืองทองของน้องน้อยเหนียว ต่อไป)				
30 เมษายน 2552 14:33 น.

ความกังวลยังไม่ผ่านพ้นไป

อาราเล่

Baby.png


     วันนี้ฉันตั้งใจว่าจะเริ่มต้นนั่งเขียนบันทึกเรื่องราว โดยจะไม่ยอมให้เวลา
มันผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลยอีกต่อไปแล้ว และสิ่งที่ฉันเขียนก็คิดว่าอาจ
ได้เป็นแนวทาง อยากให้คนที่รู้มาช่วยแนะนำกันด้วย  และให้คนที่ไม่รู้ได้
ศึกษาเผื่อมีโอกาสสักครั้งที่จะได้ทำหน้าที่ของลูกผู้หญิงอย่างสมบูรณ์แบบ
     อีกอย่างที่สำคัญ ฉันจะได้มีเพื่อนมาช่วยลุ้นไปกับฉันด้วยดูอบอุ่นดีออก 
คุณว่าไหม

     ฉันใช้นามปากกาว่า “อาราเล่” เพื่อนๆเรียกว่า “เล่”  ฉันชอบชื่อนี้มาเพราะ
คุ้นเคยเป็นที่สุด    เข้าเรื่องเลยดีกว่านะ

     ปีนี้ไม่รู้เป็นอะไร ตั้งแต่ต้นปีมาแล้ว จะมีผู้ใหญ่มาทักเสมอว่ามีลูกได้แล้ว 
ไม่ว่าจะไปเจอญาติที่จังหวัดไหน ก็พูดเหมือนกันหมด ไม่เว้นแม้กระทั่ง
พ่อกับแม่ของฉันหรือของคุณออย (คู่ชีวิตของฉันเอง)    เอ้อ  มันก็แปลกดีนะ

     คุณออยก็ชักเริ่มงอแงกับเขามั่ง บอกว่าอยากจะมีลูก   เอาแล้วไง แม้แต่คน
ใกล้ตัวก็ยังมิวาย  ฉันบอกว่าปีหน้าดีกว่าไหม
  
     และก็ไม่รู้ว่าฟ้าดลใจอะไร ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าร่างกายมีบางอย่างผิดปรกติ 
เจ็บนมแปลบ ๆ เหมือนเข็มทิ่มเป็นบางเวลา และขมปากขมคอ ร่างกายดู
ูอ่อนแอและป่วยง่าย หนื่อยก็ง่าย และที่สำคัญก็คือทำไม คุณออยถึงได้อยาก
ทานแต่ของเปรี้ยวนัก ทั้งที่ไม่เคยเห็นทานได้มาก่อน เช่นน้ำมะนาวปั่นไม่ใส่
น้ำเชื่อม มะม่วงเปรี้ยว สละเปรี้ยว บอกว่าชื่นใจดี ฉันลองชิมแล้วนึกในใจว่า
กินเข้าไปได้งัยว๊า    
   
     ฉันเป็นหวัดมาเกือบ 2อาทิตย์แล้วยังไม่หายสักทีทานแต่ยาพาราเซตามอล
ว่าจะหายาตัวอื่นมาทาน แต่ขอทดสอบข้อสงสัยบางอย่างให้หายข้องใจเสียก่อน 
     ให้คุณออยจัดการหาซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ทดสอบ ผลปรากฏว่าขึ้น 2 ขีด 
แต่ฉันยังไม่แน่ใจ เลยซื้อมาอีกยี่ห้อหนึ่งมาทดสอบ ผลเหมือนเดิม 2 ขีด
แต่ในคู่มือระบุว่า ที่มี 2 ขีดอาจมาจากหลายสาเหตุ เช่น ตัวยาบางอย่างหรือ 
มะเร็ง ฯลฯ  คุณออยดีใจ ที่เห็นผลเป็น 2 ขีด แต่ฉันรู้สึกกังวลอยู่ดี 

     เย็นนี้ ฉันจะไปพบคุณหมอเพื่อตรวจให้แน่ใจอีกที ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วย
 ฉันอยากให้ผลออกมาเป็นการตั้งครรภ์ที่สมบูรณ์ มากกว่าการเป็นอย่างอื่น

พฤหัสบดีที่ 30 เมษายน 2552

(ข่าวจากตำหนักหลวงเรื่องฮองเฮาเล่ อาจทรงพระครรภ์
ความถึงหูฮ่องเต้และสนมเอ๋อเอ๋อ แล้ว กะลังรอลุ้นต่อไป)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอาราเล่
Lovings  อาราเล่ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอาราเล่
Lovings  อาราเล่ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอาราเล่
Lovings  อาราเล่ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอาราเล่