28 กันยายน 2551 10:26 น.
อินสวน
เสียงโห่ดัง ฟังก้องกึก เข้มคึกคัก
อนุรักษ์ ประเพณี ที่สืบสาน
พลังรัก สามัคคี ที่เนานาน
งามตระการ ท้องธาร น่านนที
เป็นเส้นสาย ล่องลาย สายชีวิต
สายโลหิต เลี้ยงหล่อ ต่อวิถี
โขดขุนน่าน ผ่านไพร ให้ชีวี
หลอมฤดี รี่ไหล น้ำใจริน
หลังหลากลา ล่องไหล ใจเริงรื่น
คระครึกครื้น วัฒนธรรม ประจำถิ่น
แม่คงคา แม่ย่านาง ไม่สร่างสิ้น
ด้วยดวงจินต์ ถวิลนึก ระลึกคุณ
สองฝั่งน่าน ละลาน ละเลงสุข
สนั่นสนุก เสนาะเสียง เพียงเคยคุ้น
เรือแข่งเรือ เอื้อเฟื้อ ใจเจือจุน
สายน้ำขุ่น ขุ่นนอกใจ ไม่ขุ่นเคือง
เสียงโห่คึก แรงผนึก ศึกเรือแข่ง
มัดกล้ามแกร่ง เข้มแข็ง เสื้อแดงเหลือง
ชวนตื่นตา ฟ้าคราม งามเมลือง
ฟ่องฟูเฟื่อง เรืองรอง ท้องธารา
บนสะพาน เหนือน่าน เดินผ่านเที่ยว
บ้างเกาะเกี่ยว ควงแขน แฟนจ๊ะจ๋า
บ้างมากลุ่ม หนุ่มสาวแข่ง แต่งกายา
ทั้งยายย่า ป้าน้า มาประชัน
ทั้งลูกเล็ก เด็กแดง เยาวชน
หลากหลายล้น ลานฝั่ง นั่งลดหลั่น
งามวิถี ประเพณี ที่ผูกพัน
เหมือนสวรรค์ บันดาล น่านนที
26 กันยายน 2551 20:17 น.
อินสวน
ท่ามรุ้งราง ฟ้าสาง กลางนคร
กับภาพหลอน ซ้อนซับ แสนสับสน
บนตึกต่าง กลางกรุงไกล ไร้ผู้คน
แววตาหม่น เอ่อล้น จนเดียวดาย
สูงเสียดฟ้า ว้าเหว่ หันเหห่าง
ด้วยอ้างว้าง จางใจ ให้ขวัญหาย
หมดโอกาส วาดหวัง พังทลาย
ฉากสุดท้าย โหดร้าย ทรมาน
ฟ้าสาง อ้างว้าง กลางมหานคร
กับภาพหลอน ตอนดึก นึกฟุ้งซ่าน
หวั่นวิตก อกสะอื้น คืนร้าวลาญ
ยังสะท้าน สะท้อนไหว ใจสะเทือน
หันหน้าชิด ทิศบูรพา วันทากราบ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดทราบ เพียงภาพเหมือน
พระธาตุพูสี ดลฤดี ที่ลืมเลือน
ช่วยย้ำเตือน เดือนวัน ที่สัญญา
พุทธรูปหนัก สักขี ที่อธิษฐาน
กราบสักการ ผ่านอุปสรรค รักเถิดหนา
โปรดประคอง ป้องปัก อีกสักครา
ภาพมายา คราฝัน นั้นมลาย
20 กันยายน 2551 15:58 น.
อินสวน
สุดแดนใจกว้างไกลเกินฟ้ากั้น
สุดแดนฝันบันดาลให้ใจปรารถนา
สุดแดนรักนักฝันแดนสัญญา
ไกลเกินกว่าคำว่าประเพณี
ด้วยแน่นหนักรักมั่นเกินหวั่นไหว
พื้นที่ใจเต็มอัตราหนาแน่นถี่
หน่วยบันทึกรู้สึกได้เท่าใจมี
มอบคนดีไม่เหลือที่ให้กังวล
สัญญาใจใช้ศักดิ์ศรีค้ำประกัน
วางเดิมพันด้วยวิญญาณ์ค่าสูงล้น
ใช้หลักฐานพยานความเป็นคน
ทดแทนความสับสนหมองหม่นใจ
สุดแดนใจของใครอาจใกล้นัก
สุดแดนรักคนดีอยู่ที่ไหน
สุดแดนฝันบันดาลสุดแดนใจ
ความห่างไกลไม่อาจกั้นปักปันแดน
8 กันยายน 2551 05:56 น.
อินสวน
วสันต์ลา หมอกหนา สู่หน้าหนาว
รอฟังข่าว ใจผู้บ่าว เฝ้าห่วงหา
เกรงผู้สาว ฝั่งลาว กล่าวคำลา
ลืมสัญญา ออกพรรษา หาฤกษ์งาม
ดาวเรืองเหลือง เรียงล้อม อ้อมรั้วบ้าน
เคล้าเพลงหวาน ผ่านไพร ใจไหวหวาม
น้ำค้างพรม ลมพรอด พัดยอดคราม
ฝากติดตาม ถามไถ่ กับสายลม
ลมเหนือท่อง ล่องน่าน ธารไหลหลาก
ข้อความฝาก จากผู้สาว ข่าวขื่นขม
ต้องเคลื่อนคล้าย หมายนัด ผลัดชิดชม
สถานการณ์ ไม่เหมาะสม งานมงคล
วสันต์สุดท้าย ใจผวา กาสะลองร่วง
แสนเป็นห่วง ดวงยิหวา ปลายหน้าฝน
เข้าเหมันต์ หวั่นใจ ใครบางคน
แสนกังวล เกรงไกล เยื่อใยจาง
4 กันยายน 2551 08:20 น.
อินสวน
สุเทพสูงเสียดฟ้าสายตาทอด
เมฆากอดยอดดอยดูหงอยเหงา
ปลายวสันต์อันเดียวดายคล้ายซึมเซา
ซุกซ่อนเศร้าเหงาใจในท่าที
ละอองฝนปนปรอยฝอยหมอกม่าน
ชวนสะท้านหวั่นไหวใจเต้นถี่
วูบลมหวนคร่ำครวญหวนคืนดี
ชุบชีวีเวียนหวังดังสัญญา
มองยอดภูอยู่ยังตั้งตระหง่าน
เป็นพยานบันดาลย้อนมาหา
ยังยึดมั่นยืนหยัดตามสัจจา
ยังศรัทธาปรารถนามาร่วมเคียง
แม้บางอย่างร้างไปไม่เหมือนก่อน
ภาพบางตอนแตกกระจายเป็นหลายเสี่ยง
ยังไม่สายต่างอภัยก็พอเพียง
แล้วร้อยเรียงเคียงประสานสมานรอย
หน้าส่วนตัว
1450
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
