30 สิงหาคม 2553 08:38 น.
อินสวน
จดหมายจากชายเขาถึงเพื่อนเก่า
บอกบ้านเราพร่างพรายด้วยสายฝน
น้ำป่าเชี่ยวเกรี้ยวกราดท่วมตำบล
ทะลักล้นเสียหายทั้งไร่นา
การสัญจรติดขัดถูกตัดขาด
จึงประกาศประสงค์ส่งข่าวหา
บอกบ้านเธอน้ำท่วมมิดหลังคา
รีบกลับมาช่วยแม่แก้เหตุการณ์
สุขภาพทางกายท่านไหวอยู่
เราช่วยดูเยียวยาหาอาหาร
แต่จิตใจกังวลจนร้าวราน
ถอนหายใจสะท้านเห็นบ้านพัง
จดหมายจากสายฝนถึงคนไกล
อย่าหลงใหลรีบไปปลุกความหวัง
แม่คอยหาลูกยาเติมพลัง
อาจเป็นครั้งสุดท้ายอย่าใจดำ
28 สิงหาคม 2553 12:19 น.
อินสวน
ขอขอบคุณอุ่นจิตมิตรอาทร
มิตรภาพบ้านกลอนที่หลั่งไหล
คำอวยพรส่งถึงซึ่งห่วงใย
การเจ็บไข้ของแม่แก่ชรา
เพื่อนแดนไกลใส่ใจในยามท้อ
ช่วยเติมต่อก่อเกื้อเมื่อเหนื่อยล้า
แสนซาบซึ้งเข้าถึงเจตนา
แม้ไม่เคยเห็นหน้าแต่เข้าใจ
จากฟากฟ้าถึงกัลยาณมิตร
พลังจิตสัมผัสพลิ้วลมไหว
ข้ามโขดเขินเนินป่าสุราลัย
แม้หลับใหลฝากไว้ในนิทรา
จักรยานทะยานปั่นปีนเขา
ตะโกนก้องลำเนาส่งข่าวหา
เพื่อนบ้านกลอนมากมายร่วมชายคา
เน้นย้ำว่าขอบคุณ..เพื่อนคุ้นเคย...
22 สิงหาคม 2553 09:35 น.
อินสวน
ไม่เคยมี...หรอกนะ..ค่ำคืนใด
ก่อนข่มตาหลับใหลไม่คิดถึง
หลายเรื่องราวล้นทรวงห้วงคำนึง
เป็นที่หนึ่งแน่นหนักรักมากมาย
ในโลกของความฝันอันงดงาม
ช่างตรงข้ามความจริงที่โหดร้าย
ฉันยังคงว้าเหว่และเดียวดาย
ไม่เคยมีความหมายในสายตา
จินตนา-การฝันอันฉ่ำหวาน
เหลือเวลาไม่นานให้โหยหา
ความร้าวรานทรมานคืบคลานมา
วันที่ฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา
ได้แต่อ้อนวอนขออธิษฐาน
เกิดเหตุการณ์ระหว่างเธอกับเขา
เหลือเพียงรักเกี่ยวข้องของสองเรา
ปาฏิหาริย์งี่เง่าคงไม่มี
หากเราต้องจากกันในวันหนึ่ง
ณ วันซึ่งโลกเหงากว่าคราวนี้
ฉันเตรียมพร้อมยอมรับทุกกรณี
และยินดีถอยห่างราร้างไกล
จะคงเหลือเยื่อใยปิยมิตร
คงเหลือสิทธิ์คิดถึงอยู่ใช่ไหม
หากชีวิตสิ้นไร้...ไม่เหลือใคร
แค่ปลอบใจในฝัน...นั้นเกินพอ
17 สิงหาคม 2553 20:51 น.
อินสวน
โกโก้ร้อนหอมกรุ่นละมุนรส
เติมนมสดเตรียมไว้ให้ยอดขวัญ
เสิร์ฟพร้อมเค้กผลไม้แต่งอันชัน
อย่าลืมฉันเสียบแจกันวางไว้เคียง
ม่านหน้าต่างผ้าฝ้ายลายรูปนก
เซรามิคเขียวหยกโมบายเสียง
จัดกล้วยไม้กระถางมาวางเรียง
ริมระเบียงลับแลหลบแดดแรง
ภาพเขียนสีน้ำมันบานที่ชอบ
ฉันใส่กรอบไม้ประดับรับทางแสง
ชุดนั่งเล่นจากหวายแม้ไม่แพง
แต่ตกแต่งด้วยใจ ละไมตา
เพลงขลุ่ยของธณิสร์ศรีกลิ่นดี
ฉันอาจมีน้อยไปจึงเสาะหา
บทกวีวางจัดแนวปรัชญา
รู้เถิดว่า...ปรารถนา....แห่งหัวใจ
อยากให้เธอรับรู้ว่าฉันแคร์
ปราศจากข้อแม้และเงื่อนไข
ไม่ต้องการยึดยื้อหรือสิ่งใด
แค่เธอนั้นถูกใจก็เกินพอ
15 สิงหาคม 2553 10:37 น.
อินสวน
วันม่านฟ้าสีเทาดูเศร้าหม่น
อาจมีใครบางคนสับสนห่วง
ลมฝนพัดรำเพยเอ่ยคำลวง
ในเหวห้วงห้องใจวูบไหวเวียน
อีกไม่นานม่านฟ้าคงจ้าแจ่ม
เสี้ยวเดือนแรมงามแสนแม้นภาพเขียน
อดีตอาจเดียวดายคล้ายบทเรียน
ฉากจะเปลี่ยนแปรตามความเป็นไป
ณ ราตรี หนึ่งเคยเปรียบเปรยรัก
ว่าแน่นหนักเกินกว่าภูผาใหญ่
ไม่อาจแทนแผนที่ในหัวใจ
จะรักใครมากมายอย่าหมายมี
แต่คืนนี้..ไยมีรู้สึกคล้าย
รักมากมายเต็มตื้นทั่วพื้นที่
ดาวในใจไสวเรืองระวี
ใจเต้นถี่เกินที่เอื้อนเอ่ยคำ
เพลงขลุ่ยหวานขานขับประทับจิต
ยอดมิ่งมิตรแบ่งปันวันฝนฉ่ำ
น้ำตาฟ้าวาววับประทับจำ
ในคืนค่ำเคียงใจอุ่นไออวล
หนึ่งหัวใจมากมายเสมอมา
หนึ่งเวลาแตกต่างห่างแล้วหวน
กับหนึ่งหยดน้ำคำที่คร่ำครวญ
ทุกสิ่งล้วนเลือนผ่านม่านมายา
ทะเลหมอกดอกหญ้าอย่าอ้างว้าง
ในช่องว่างบนทางปรารถนา
อาจอ่อนไหวกระด้างต่างเวลา
มีเงื่อนไขด้านชามาปะปน
อยากเข้มแข็งเหมือนบทที่บรรยาย
เผชิญหน้าท้าทายหายสับสน
แหนงหน่ายคล้ายโกหกที่วกวน
อยากหลุดพ้นภาพหลอนตะกอนใจ
อีกใจอยากยินยอมหยุดทุกอย่าง
อยู่ท่ามกลางภาพซ้อนที่อ่อนไหว
ทะเลรักกล่อมเห่เร่ร่อนไป
ทะเลใจโถมถั่งฝังวิญญา
วันม่านฟ้าสีเทาผืนเก่าคล้าย
กับหนึ่งชายปลายดอยที่คอยหา
ให้ทุกอย่างจบลงตรงเวลา
อยู่ในอ้อมกอดฟ้า....หลับตาลง....
หน้าส่วนตัว
1037
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
