26 ตุลาคม 2551 12:07 น.

พิชัยยุทธ

จักกล่าวถึงตำราพิชัยศึก ต้องครองตรึกความจริงที่ใฝ่หา
พิชัยยุทธซุนวูต้องจากลา วันนี้มาร่วมรื้อฟื้นเรื่องห่างไกล
บทที่หนึ่งประมาณการสรรพสิ่ง ไม่อยู่นิ่งรอกาลเวลาไหล
ห้ามทหารแลจอมทัพห่างกันไกล เช่นนั้นไซร้ขวัญทหารต้องจากลา
บทที่สองเนื่องด้วยการทำศึก อย่าคิดคึกเลี้ยงเชลยเฉกเช่นหมา
ความฉลาดของแม่ทัพต้องนำพา เช่นนั้นมาร่วมกันพิชิตชัย
บทที่สามยุทธศาสตร์การรบรุก อย่ารีบบุกต้องคอยท่าชลาไหล
ชัยชนะขึ้นชื่ออยู่ที่ใจ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจต้านทานเรา
บทที่สี่คอยคำนวนท่าแลที จอมทัพมีกำลังป้องกันเขา
กำลังพลมีน้อยใช้ลูกเกาฑ์ ประสิทธ์เอาอำนาจกลับคืนมา
บทที่ห้ากำลังพลใจเหี้ยมหาญ ไม่ระรานประชาชนที่มีหนา
ไม่ประมาทมีสติอีกวิชา เท่านั้นาเกียรติยศย่อมหวนคืน
บทที่หกความอ่อนแอแลเข้มแข็ง จอมทัพแกร่งก็มิอาจต้านทานได้
หากทหารไร้ซึ่งกำลังใจ ใครที่ไหนจะชนะด้วยพลัง
บทที่เจ็ดการดำเนินกลยุทธ จอมทัพสุดแข็งแกร่งต้องแลหลัง
เรื่องกุนซือฉลาดต้องมีพลัน กองทัพนั้นมีอำนาจแน่จริงเลย
บทที่แปดสิ่งแปรผันเก้าประการ เรื่องเล้าขานกองทัพที่ใหญ่ยิ่ง
พื้นที่ดีต้องใช้การแย่งชิง ประจักษ์จริงชัยชนะอยู่คาตา
บทที่เก้าย่อมต้องการเดินทัพ ร่วมด้วยกับพลทหารต้องเข้มแข็ง
ส่วนเรื่องขวัญกำลังใจต้องแข็งแ แม้น้ำแล้วแต่ท้อสุกอยู่ไม่ไกล
บทที่สิบประมาณการภูมิประเทศ ต้องสังเกตุสูงชันไม่นำไหล
สิ่งสำคัญประกอบอยู่ที่จิตใจ ไม่มีใครต้านทานสามัคคี
บทสิบเอ็ดพื้นที่แปลกทั้งเก้าอย่าง ให้กระจ่างเด่นชัดตามวิถี
พื้นหน้าด่านพื้นใจกลางพื้นที่ดี ใครจะมีเทียบเท่ากองทัพเรา
บทสิบเอ็ดการโจมตีด้วยไฟเพลิง ใครมาเหลิงเหิมเกริมก็โง่เขลา
อันเพลิงพิษสุดจะหาสิ่งเทียบเท่า ผู้ใดเขาจะกล้ามาสู้อัคคี
บทสิบสามต้องใช้เหล่าสายลับ อีกกองทัพใช่เพียงแต่หลีกหนี
ต้องแยกแยะผิดถูกชั่วและดี ใครจะมีความเกรียงไกรเท่าทัพเรา
จากตำราพิชัยซุนวูนี้ ขอลาทีท่านผู้อ่านอย่าได้เหงา
ต้องจบเรื่องเพียงแค่นี้ซะแล้วเรา สงครามเก่าอย่ามาตีกันเองเอย