10 ตุลาคม 2545 20:33 น.
ฮัตคุง
เหมือนอยู่บนโลกคนละใบ
เหมือนคนห่างไกลทั้งที่ใกล้กันแค่นี้
เพราะความจริงใจ.....
ทำให้เราห่างไกลกันไปทุกที
คงไม่เป็นอย่างนี้...ถ้าเธอคนดียังเหมือนเดิม
เหมือนตะปูที่ตอกติดข้างฝา
ถอนออกมาก็ยังมีรอยเดิมเพิ่ม
เสียความรู้สึกไป.....
ถอนด้วยอะไรก็คงไม่เต็มเติม
มีอย่างเดียวที่คอยมาเสริม
ที่บอกให้เอาแต่นับหนึ่งเริ่ม...คือน้ำตา
10 ตุลาคม 2545 07:37 น.
ฮัตคุง
ชั่วนิรันด์...คำในฝัน
สำหรับฉันคงไม่หวังมันมากเกินไป
สบตาก็ยากเกินแล้วจะคว้าไขว่
แค่เพียงอีกหนึ่งคนอีกหนึ่งใจ...ที่รักเธอ
หวังแค่สักวันในรอยยิ้ม
ที่เอมอิ่มทำโลกสดใสอยู่เสมอ
คงจะเป็นของฉันบ้างสักวันที่พบเจอ
ไม่ใช่แค่นั่งมองเหม่อ
แล้วขโมยรอยยิ้มของเธอจากใครๆ
10 ตุลาคม 2545 07:31 น.
ฮัตคุง
ไม่ได้ตั้งใจจะข้ามเส้น
ที่ขีดเด่นอยู่ในความเป็นเพื่อน
ตลอดมาก็พยายามย้ำเตือน
ไม่อยากให้เธอแชเชือน...หนีไป
แต่คงห้ามไม่ได้ในแววตา
เพราะรู้สึกมากกว่าทุกทีที่เข้าใกล้
มันมากกว่าเพื่อน...มากกว่าความห่วงใย
ในวันนี้ฉันเองขอเป็นฝ่ายไกล
แม้รู้ว่าจะเจ็บมากแค่ไหน
แต่ขอให้เธอรู้ไว้
ว่าคนไกลคนนี้ยังเหมือนเดิม
9 ตุลาคม 2545 00:03 น.
ฮัตคุง
คลื่นลม...เม็ดทราย
ชายหาด...ขอนไม้อันเก่า
ที่เดิมที่เคยมีเรา
ที่ที่เคยนอนนับดาวด้วยกัน
เสียงคลื่น...ซัดสาด
ริมหาดนั่งวาดความฝัน
ส่องแสงนำทางความรักจากดวงจันทร์
ความผูกพันในวันเธอห่างไกล
คลื่นลม...ขอนไม้อันเก่า
ในวันเหงาท่ามกลางลมหนาวจับใจ
ไออุ่นเดียวที่มีคือน้ำตาที่รินไหล
กับชีวิตที่ต้องก้าวต่อไป
แต่ไม่กล้าที่จะรักใครอีกเลย
8 ตุลาคม 2545 23:48 น.
ฮัตคุง
กล่องใบเล็กๆ......
ฉันเสกมาสำหรับเธอมอบให้บรรจุฝัน
เหงาเมื่อไหร่เปิดออกมาก็มีเสียงพลัน
เหมือนได้อยู่เคียงข้างกันตลอดเวลา
เพลงบรรเลงโดยตุ๊กตาตัวน้อย
ที่คอยขับกล่อมปลอบโยนใจยามอ่อนล้า
ส่วนช่องที่ว่างเปล่านั้นคือคำมั่นสัญญา
คือแหวนที่ให้เธอเก็บรักษาดูแลแทนใจ
หน้าส่วนตัว
520
