5 กุมภาพันธ์ 2546 20:50 น.
ฮัตคุง
อยากจะทำอะไรซึ้งๆให้
ตอบแทนที่เธอมีใจให้กัน
คิดจะเขียนกลอนสักบทที่ชวนฝัน
ที่เธออ่านแล้วคิดถึงกัน...แม้ยามหลับตา
แต่เป็นคนเขียนกลอนไม่เอาไหน
ได้แต่คำขึ้นต้นเอาไว้...จนผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ
เขียนไปเรื่อยๆ...รู้สึกตัวอีกที........
ก็เขียนคำนี้จนเต็มกระดาษหมดหน้า
เอาอันนี้มอบให้เธอแล้วกัน...หากเธอไม่ว่า
กระดาษแผ่นหนาๆกับคำว่า ฉันรักเธอ ...
3 กุมภาพันธ์ 2546 23:16 น.
ฮัตคุง
วันที่เธอไกลสายตา
ก็ยังคิดว่าเป็นเพราะระยะทางที่ห่างไกล
ยังมองโลกในแง่ดี...เข้าข้างตัวเองเอาไว้
บอกกับหัวใจ.....
ว่าเธอกลับมาเมื่อไหร่...ทุกๆอย่างคงเหมือนเดิม
และในวันนี้...วันที่มีเธออยู่ใกล้ๆ
ไม่รู้ทำไม...หัวใจยังรู้สึกห่างเหิน
กลับรู้สึกว่าทุกๆอย่าง...ยังคงไกลเท่าเดิม
ไม่มากไม่เกิน...กว่าที่เคยได้เข้าใจ
จึงได้เรียนรู้ในวันนี้
ในสิ่งที่ไม่ควรมองด้านเดียวอยู่เสมอไป
ขอบคุณเธอ...ในอีกบทเรียนหนึ่งที่ฉันได้รู้ไว้
นิยาม...ของคำว่าห่างไกล
ว่าบางครั้งก็อยู่ที่ความเอาใจใส่...ไม่ใช่ระยะทาง
หน้าส่วนตัว
992
