ในคืนหนึ่ง...

เจน_จัดให้

ในรอยจำย้ำเตือนไม่เลือนลบ
ภาพยามพบสบตาเมื่อคราใกล้
ยังติดตามยามเหงายามเศร้าใจ
รักห่างไกลเกินกล้าคว้ามาครอง

จะกี่หนาวกี่คราวร้อนยังนอนเพ้อ
ยังมีเธอในฝันคล้ายจับต้อง...
เหมือนรอยอุ่นคุ้นเคยเกยประคอง
แขนเคยคล้องรองรับประทับกาย

มือเคยกุมอุ้มออมถนอมรัก
ใจเคยภักดิ์จากนี้กลับหนีหาย
เหลือเพียงความเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
เมื่อทุกสิ่งกลับกลายคล้ายหมอกควัน

มิเคยมีเคยเป็นเช่นเก่าก่อน
ไร้รสคำคอยป้อนอ้อนอิ่มฝัน
มีเพียงเสียงสะอื้นในคืนวัน
เป็นเพื่อนกันปันเศร้าอย่างเข้าใจ.

.................................................

ปล. อืม..เรื่องราวของบางใครก็เป็น
แรงบันดาลใจได้เหมือนกัน

ขอบคุณพี่ชายอีกแล้ววว.หุหุ 
ทำไงจะเศร้าได้แบบพี่มั่งเนี่ย...
ก็ดีใจหากจะได้รับฟังความทุกข์ที่มีบ้าง 
แบ่งมาบ้างก็ได้อย่าหวงนักเลย
เดี๋ยวจาแก่เร็วเน้อออ...นี่
ก็นำกันเกินไปแล้วน๊ะ 555+