พยับแดด

เจน_จัดให้

เมื่อคิมหันต์ ผันผ่านมา เวลานี้
ความชุ่มชื้น ที่เคยมี ก็เหือดหาย
แม้ลมพัด มาเบาเบา เข้าข้างกาย
ก็ไม่คลาย ความรุ่มร้อน ผ่อนให้เย็น

ลองมองไป บนถนน คนเคยผ่าน
ไม่ช้านาน ก็ปรากฏ สิ่งเคยเห็น
เหมือนสายน้ำ ทาบบนทาง อย่างเคยเป็น
ช่างซ่อนเร้น ลวงดวงตา น่าตื่นใจ

แสงสะท้อน ย้อนขยับ พยับแดด
เป็นแสงแสด ที่แผดกล้า  ยามฟ้าใส
อันความงาม ตามที่เห็น  ใช่เป็นไป
สายน้ำใหญ่  ไม่เคยมี  ที่ตรงนั้น        

เปรียบตัวตน ของคนเรา ก็เท่านี้
เพียงธาตุสี่ มาผสม บ่มสร้างสรรค์
ก่อเป็นกาย ได้ตั้งอยู่ ผ่านวารวัน
แล้วแปรผัน  พลันสลาย ดั่งสายลม

ทั้งสุขทุกข์ ที่รุกโรม โหมชีวิต
คือความคิด เพียงเท่านั้น พาขื่นขม
เมื่อผ่านมา แค่ผ่านไป ในอารมณ์
อย่าตรอมตรม จมจับเจ่า ให้เศร้าเลย

ปล.ดีจ้าทุกท่าน ไม่ได้เข้าบ้านกลอนมานานมากกก หวังว่าพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านจะสบายดีนะคะ  วันนี้ตั้งใจกลับมาสานต่อให้ครบ 200 บทอ่าจ้า มันไม่ง่ายเลยจริงๆ  แต่จะพยายามทำตามความตั้งใจนี้ให้สำเร็จ หุหุ ฝากด้วยนะคะ