28 มีนาคม 2546 12:56 น.
เจือจันทร์
อำนาจที่1: แสนยานุภาพทางการทหาร
กำลังทหารผลาญไพรีที่ต่อต้าน
ระเบียบการเคร่งครัดไม่ขัดขืน
เชี่ยวชาญศึกสัปยุทธอาวุธปืน
อริฝืนก็ฟาดฟันให้บรรลัย
อำนาจที่2: เศรษฐกิจ
อำนาจเศรษฐกิจพิชิตศึก
ด้วยไหลลึกทุนนิยมบ่มนิสัย
ค่าเงินกูเลิศหรูกว่าเงินใคร
มึงผลิตมาได้ขายให้กู
อำนาจที่3: เทคโนโลยี
เทคโนโลยีมีมากมายไว้เฉยๆ
จึงจัดโชว์ซะเลยมีไรไหม
Apache,Black Hawk,Tomahawkไง
Shoppingได้เสนอขายให้ at Home
อำนาจที่4: วัฒนธรรม
เอ๊ะ! ทำไมวัฒนธรรมเป็นอำนาจ
อ๊ะ! ลองกวาดมองรอบๆแล้วตอบฉัน
โอ๊ะ! นั่นเราถูกกลืนทุกคืนวัน
อ๋อ! ไม่ต้องหวั่นแค่ ลีลาชีวิตผัน เท่านั้นเอง
*หมายเหตุ: บทกลอนนี้ใช้จินตนาการแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง(สะ)ใจเท่านั้น สถานที่ ชื่ออาวุธต่างๆไม่มีอยู่จริงในโลกเรา....จาก คนบนดวงจันทร์
27 มีนาคม 2546 11:50 น.
เจือจันทร์
ใบไม้โรยร่วงล่นลงห่มพื้น
กิ่งสะอื้นเอนตระหนกสะทกไหว
ต้นสะเทือนรากสะท้านปานประลัย
คนสะใจลากไม้ไปแลกสะตังค์
คนเป็นส่วนหนึ่งซึ่งธรรมชาติ ธรรมชาติก็เป็นส่วนหนึ่งซึ่งคน
27 มีนาคม 2546 11:41 น.
เจือจันทร์
1
เรียงผ่านฉันทลักษณ์ร้อยอักษร
ห่มผ้าอาภรณ์ความคิดฝัน
เชื่อมโยงโคลงเค้าให้เข้ากัน
เป็นร้อยพันหมื่นล้านธารกวี
2
ธารน้ำใสไหลรินไม่ผินกลับ
เสพซึมซับความงามตามวิถี
ได้ดื่มด่ำดำว่ายสายนที
วัฏชีวีเวียนว่ายได้เวียนวน
3
ชุมนุมหมื่นแสนไอกลายเป็นหยด
ชุมนุมหยดมากมายกลายเป็นฝน
ชุมนุมเมฆเมฆาฟ้าอึงอล
ชุมนุมฝนมากมายกลายเป็นธาร
4
ฉันเป็นเพียงคนเล็กในเมืองใหญ่
ฉันหวั่นไหววู่วามตามสนาน
ฉันสาวเท้าก้าวย่างกลางสะพาน
ฉันเห็นธารแห่งไฟใต้สะพรึง
5
ทุนนิยมมากมายได้ไหลหลั่ง
ทุกสิ่งสั่งโดยราคาถ้าเงินถึง
จิตวิญญาณบริสุทธิ์ถูกฉุดดึง
กายซาบซึ้งซึ่งวัตถุกุขึ้นมา
26 มีนาคม 2546 11:32 น.
เจือจันทร์
เพียงเพ่งพิศผิวเผินแล้วเดินผ่าน
เพียงพบพานพัดพลิ้วแล้วปลิวหาย
เพียงพลัดพรากจากกันเพราะวันตาย
เพียงเพื่อหมายผูกพันเพื่อผันแปร
ไม่เที่ยง ทนได้ยาก ย่อมหาได้มีสารัตถะไม่
หน้าส่วนตัว
812
