๑. และวันได้เปลี่ยนใครไปอีกครั้ง จนความหลังรางเลือนเพื่อนเก่าก่อน สิ้นเสียงร่ำบรรเลงขับเพลงกลอน คนสัญจร...พิงพัก...แล้วจากไป

๒. คงยศศักดิ์เงินทองกองตรงหน้า เปลี่ยนทีท่าสับสนกลายคนใหม่ ด้วยทะนงหงส์ฟ้าสง่าวิไล เหยียบใครใคร...ก้าวทอด...สู่ยอดหอคอย

๓. จำต้องลืมคนซึ่งเคยซึ้งซาบ มิตรภาพงามงดพลันถดถอย ไม่มีแล้วอาลัยรักจำหลักรอย ใจจึงพลอย...เปลี่ยนใจ...ไปตลอดกาล

เกรียงไกร รอบรู้ (เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร) ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ ; คืนค่ำที่รังสิต

๑. เคยเทิดรักภักดีเป็นที่สุด

    และสมมุติชีพสองร่วมครองฝัน

    มิอยู่ใกล้แต่ใจอยู่เคียงคู่กัน

    ความผูกพันล้นปรี่ทวีคูณ

๒. แต่เพราะหลากปัจจัยทำใครเปลี่ยน

   จึงบทเรียนหวนกลับนับที่ศูนย์

   อันสัตย์ซื่อดื้อท่าเป็นอาดูร

   ความสมบูรณ์แห่งใจจึงไม่มี

๓. มันเคยเป็นแรงฤทธิ์พิศวาส

    และหมายมาดรักเข้มจนเต็มที่

    เมื่อลดน้อยถอยลับกลับท่าที

    ใจร้าวนี้ ... ที่ยังเหลือ ... อยู่เพื่อใคร 

ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร รอบรู้

(เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

(๖ ตุลาคม ๒๕๕๙: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขตรังสิต: วันฝนพรำ)

๑. ความคิดถึงดึงจิตให้คิดหวัง

    ตั้งแต่ยังไม่มีสิทธิให้คิดถึง

    ประทับรอยทรงจำห้วงคำนึง

    รอยรักซึ่งซึ้งเสมอเธอคนดี

๒. มิใช่คนแรกคบหรือพบหน้า

    แต่คิดว่าเธอแหละใช่คนหมายที่

    ฉันหวังเคียงครองอยู่คู่ชีวี

    ใจหยุดที่เธอแล้วนะแก้วตา

๓. อาจต้องรอเธอทานการพิสูจน์

    จริงตามพูดหรือฉันให้ได้มากกว่า

    บางคราวรักไม่ต้องการด้านเวลา

    แม้สบตาแรกเห็นก็เป็นใจ 

๔. ยังศรัทธารักแท้ไม่แปรเปลี่ยน

    ถือความเพียรและพร้อมจะยอมให้

    บนหนทางบากบั่นอันยาวไกล

    ก็แสนใกล้เพราะเธอคู่อยู่ร่วมทาง 

๕. ความคิดถึงรู้สึกดังกึกก้อง

    ทั้งสี่ห้องหทัยอยู่ไม่ห่าง

    เฉกเช่นหงส์พงศกรร่อนลงกลาง

    ใจเคยร้าง...ก็กลับล้น...รักจนเต็ม

ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร  รอบรู้

เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร

(พ. ๑๔ กันยายน ๒๕๕๙)