30 กันยายน 2544 10:14 น.
เด็กเมืองยศ
มือเขาเราเห็นยกขึ้นไหว้
แต่ในใจอาจไม่เหมือนที่เห็น
แผนการร้ายหลายหลากประเด็น
พาลำเค็ญหากเชื่อตามสายตา
อ่อนแอจะแพ้พลาด
หากประมาทอาจเสียจนสิ้นท่า
คนโกงเฝ้ารอคอยวันเวลา
แสวงหาประโยชน์มาใส่ตน
30 กันยายน 2544 10:03 น.
เด็กเมืองยศ
.............ยาดีขมปากเหมาะแก่การรักษา
วาจาขัดหูเหมาะแก่การปฏิบัติ..........
30 กันยายน 2544 09:44 น.
เด็กเมืองยศ
คนอื่นเขาอยากให้เราเป็นคนดี
แต่พอทำความดีเข้าเขาหมั่นใส้
จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย
ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน
29 กันยายน 2544 23:59 น.
เด็กเมืองยศ
เหม่อมองฟ้าเพื่อหาซึ่งคำตอบ
ใจฉันชอบหรือชังชีวิตหนอ
จะกอบโกยหาความสุขหรือจะพอ
เป็นผู้ขอหรือผู้ให้หนอใจนาย
บางทีนั่งท่องไปกับความคิด
ทำไมจิตสับสนซนเหลือหลาย
เกือบจะพลาดขาดสติประครองกาย
ไม่เข้าใจชีวิตที่เกิดมา
มีคำกล่าวชีวีนี้คือทุกข์
ฉันจะสุขเมื่อไหร่ในเบื้องหน้า
หรือจะทุกข์ชอกช้ำระกำอุรา
เสียดายที่เกิดมาเป็นคน
พุทธองค์ทรงตรัสสัจพจน์
ถือกำหนดสุขมีทุกแห่งหน
เพียงแต่ใจไม่มีกิเลสปน
จึงจะสูงกว่าคนเป็นมนุษย์
อย่าโลภ โม โทสันต์กระหายอยาก
ต้องตัดเสียสิ้นซากจนสิ้นสุด
รักษาสมดุลดั่งคำพุทธ
รับและให้อย่าหยุดเท่าเท่ากัน
....................เด็กเมืองยศ..............
29 กันยายน 2544 23:26 น.
เด็กเมืองยศ
ฝนตกไม่เลือกหล้าแหล่ง ตกไปทุกแห่งทั่วหล้า
ชุ่มฉ่ำสดชื่นในอุรา ฝนมาน้ำมีกินถิ่นอุดม
ฝนตกมากน้อยแล้วแต่ฝน เราเป็นคนมิอาจทำให้สาสม
ลอยผ่านม่านฟ้าด้วยสายลม หนักหน่วงพ่วงลมหล่นไป
เม็ดเล็กเม็ดน้อยย้อยหยด ลงพื้นพสุธาหมดไม่ไปไหน
จากสายน้ำน้อยน้อยรินเรื่อยไป เป็นมหานทีใหญ่ในพริบตา
ห้วยหนองคลองบึงลำละหาน สายธารซึมซับจากป่า
โขดหินดินน้ำตามเวลา ไหลลงสู่มหาสมุทรไป
ข้อคิดเห็นแม้เป็นตามกำหนด มิอาจลดการรับฟังลงได้
มหาสมุทรเค็มเต็มด้วยน้ำไป แต่หมื่นนทียังไหลไม่มีเต็ม
ความกรุณาปราณีต่อสัตว์โลก เหมือนฝนตกแม้น้อยเท่าปลายเข็ม
เมื่อปลายหลายหลากรวมอาจเต็ม มหาสมุทรเค็มใหญ่ได้ด้วยสายธาร
รักใดใหญ่เท่ารักพ่อแม่ ความจริงใดเที่ยงแท้เท่าสูญสังขาร
ความยิ่งใหญ่ไม่สู้หมื่นจักรวาล ไม่ตามใจสันดานประเสริฐจริง
...................เด็กเมืองยศ...............
หน้าส่วนตัว
681
