31 ตุลาคม 2547 12:21 น.
เถ้าธุลี
ปล่อยฉันไปเถิด..ที่รัก
อย่ากักขังฉันไว้ด้วยคำว่า..ยังรักอยู่
วันเวลาผ่านไปนานแสนนาน..ฉันเฝ้าดู
อย่าให้ฉันพูดเลย..เธอคงรู้..เต็มหัวใจ
พูดความจริง..เถอะนะ
ว่าอยากจะไปจากฉันเต็มที..แล้วใช่ไหม
คำว่ารักแค่คำพูดแต่ไม่มี..ในหัวใจ
แค่คนคนเดียว..ยื้อไว้ทำไม..เสียเวลา
กลัวฉันร้องไห้หรือ..ไม่ต้อง
มันเป็นเรื่องธรรมดาของ..คนอกหัก..อย่าถือสา
ฉันจะไม่ร้องให้เธอเห็น..ฉันสัญญา
แต่มันจะเจ็บกว่าถ้าฉันไม่ได้รู้..ความจริง
29 ตุลาคม 2547 20:26 น.
เถ้าธุลี
อยากตัดใจตัดสายใยความรัก
ที่เคยทอเคยถักในวันก่อน
จะตัดได้อย่างไรเมื่อยังอาวรณ์
แต่อีกใจไม่อยากนอนจมน้ำตา
จากเคยคิดจะรักเธอไม่เปลี่ยนผัน
เธอจะนิ่งเฉยต่อกันไม่ถือสา
เธอมอบคำไม่แน่ใจให้กันมา
ทำให้ฉันหลงคิดว่าหวังยังมี
ในใจเธอไม่มีฉันเลยใช่ไหม
ก็แค่บอกว่า ไม่ เพียงเท่านี้
แค่เอ่ยคำปฏิเสธมาดีดี
อย่าปล่อยฉันเป็นคนที่มัวโง่งม
ฉันคงไม่ทนเธอต่อไปแล้ว
มิฉะนั้นคงไม่แคล้วต้องขื่นขม
ขอถอนตัวจากที่เคยจ่อมจม
อยู่ในความทุกข์ตรมแต่นานมา
เธอคงสุขใจแล้วใช่ไหม
ที่ฉันไม่โผล่มาให้เธอเห็นหน้า
ฉันก็แค่คนไร้ค่าไร้ราคา
แค่มาทำเธอรำคาญแล้วต้อง..ผ่านไป
29 ตุลาคม 2547 12:05 น.
เถ้าธุลี
ฉันคือใคร...
ภาพสะท้อนผู้ใดในกระจกนั่น
ฉันคือใครใครรู้ช่วยบอกกัน
ร่างกายที่สัมผัสนั้นเท็จหรือจริง
ฉันคือใคร...
ภาพเบื้องหน้าเคลื่อนผ่านไปทุกทุกสิ่ง
มีแต่ฉันที่ยังคงยืนหยุดนิ่ง
หาคำตอบที่แท้จริงฉันคือใคร
29 ตุลาคม 2547 11:14 น.
เถ้าธุลี
ฝัน ไปในคืนค่ำอันยาวนาน
ฝัน หวานฝันดีไม่เหงาหงอย
ฝัน ใฝ่ฝันว่าเธอเฝ้าคอย
ฝัน พาใจล่องลอยไปไกล
ฝัน เพ้อถึงวันเก่าวันก่อน
ฝัน ย้อนอดีตหวนคืนมาใหม่
ฝัน เฟื่องทั้งรู้เป็นไปไม่ได้
ฝัน ไปขอแค่ฝันไม่มากมาย
และแล้ว..........
ฝัน ดีจนสุดทางแห่งความฝัน
ฝัน ดีได้แค่นั้นก็จางหาย
ฝัน ดีไม่กี่คืนแล้วกลับกลาย
เป็นฝันร้ายทันทีเมื่อลืมตา
28 ตุลาคม 2547 14:04 น.
เถ้าธุลี
ฉันนั่งอยู่กับความเหงา
ตรงที่เคยมีเรา..นั่งเคียงกันไม่ห่าง
แต่ตอนนี้เหลือฉันคนเดียว..กับความอ้างว้าง
รอบข้างกายฉัน..ไม่เหลือแล้วสักคน
ฉันนั่งอยู่ในความมืดมิด
ยังคงติดอยู่กับความคิด...อันสับสน
หวนนึกถึงอดีตที่ผ่านไป..กับใครบางคน
อดีตที่น่าหมองหม่น..แต่ยังจำติดตา
เวลาผ่านพ้นไป......
ฉันยังอยู่ที่เดิมกับหัวใจ..ที่อ่อนล้า
ฉันยังเป็นเหมือนเดิมนับแต่วัน..เธอจากลา
ยังคงเพ้อละเมอหาเธอคนเดิม..ที่จากไป
คำพูดคำนั้น..........
เธอบอกฉันดีเกินไป เกินกว่าเป็นคนรู้ใจของเธอได้
คำหวานหวานที่ปลอบใจกัน...ฉันเข้าใจ
แต่ขอได้ไหม..ปล่อยให้ฉันคิดถึงเธอไป..เหมือนที่ผ่านมา
ฉันจึงขอมีชีวิตอยู่ในความฝัน
เพราะที่นั้น..ฉันได้ล่องลอยไป..ตามใจที่ใฝ่หา
โปรดเถอะนะ...อย่าขอให้ฉันลืมตา
ขอเวลานี้ให้ฉัน..อยู่ในฝัน..ที่รางเลือน
หน้าส่วนตัว
1111
