28 สิงหาคม 2547 17:11 น.
เถ้าธุลี
รักคือ..สิ่งใด ใครรู้
เจ็บเพราะรักอยู่ไม่รู้หาย
รักทำใจเราวางวาย
รักคือสิ่งใดบอกที
รักคือ..สิ่งใดใครทราบ
ใจถูกรักสาปแล้วนี่
รักเขาแต่เขาไม่ใยดี
อยากหลบอยากหนีไม่อาจทำ
ปากเคยเอ่ยบอกจะปล่อยวาง
ไม่อยากอ้างว้างเจ็บช้ำ
แต่ไม่อาจหักใจให้เลิกจำ
ถ้าเช่นนั้นรักทำร้ายหรือ...เยียวยา
24 สิงหาคม 2547 11:33 น.
เถ้าธุลี
เธออยากคิดถึงใครจะไม่สน
ใจเธอวนเวียนถึงใครจะไม่ว่า
เธอจะมีใครอยู่ในสายตา
เธอจะเพ้อเห็นหน้าใครเรื่องของเธอ
ต่อแต่นี้จะปล่อยวางทุกทุกสิ่ง
เรื่องของเธอฉันจะทิ้งไม่พร่ำเพ้อ
ต่อแต่นี้จะไปไหนแล้วแต่เธอ
จะไม่หลงไม่ละเมอไม่สนใจ
สิ่งที่ฉันคิดไปคงผิดพลั้ง
ที่เธอให้ความหวังจนหวั่นไหว
เพราะฉะนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
จะไม่มีความห่วงใยมอบให้เธอ
หากความรักที่ฉันได้มอบให้
เธอคิดว่ามันกวนใจเธอเสมอ
ถ้าเช่นนั้นไปให้ไกลอย่าพบเจอ
คำรักนี้ไม่ให้เธออีกต่อไป...
23 สิงหาคม 2547 12:31 น.
เถ้าธุลี
ได้มองเธอไกลไกลอยู่อย่างนี้
ได้มองเธอคนดีอยู่ห่างห่าง
แค่มองเธอด้วยหัวใจที่อ้างว้าง
แม้ไม่ได้อยู่เคียงข้างไม่เป็นไร
ก็รู้อยู่เธอไม่มีใจให้ฉัน
ต่อแต่นี้จะไม่ฝันจะไม่ใฝ่
เธอเฉยชาต่อกันฉันเข้าใจ
จะเอ่ยคำขอโทษไว้แล้วไป..แต่โดยดี
20 สิงหาคม 2547 10:55 น.
เถ้าธุลี
มองฟ้ามองดาวเวลาเหงา
ลมผ่านเบาเบากระทบหน้า
แค่นั้นก็หนาวในอุรา
คิดถึงใบหน้าคนอยู่ไกล
ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง
ใจเราอ้างว้างหวั่นไหว
ฝากลมฝากดาวฝากไป
บอกไว้วันหนึ่งจะหวนคืน
14 สิงหาคม 2547 18:37 น.
เถ้าธุลี
ไม่ต้องพูดคำนั้นอีกได้ไหม
หากไม่ได้มาจากใจแค่พลั้งเผลอ
อย่าทำให้ใจฉันเฝ้าพร่ำเพ้อ
เฝ้าละเมอคิดฝันไปวันวัน
คิดแค่เพื่อนก็โปรดทำเหมือนเป็นเพื่อน
ฉันจะได้เตือนตัวเองไว้ให้มั่น
กรุณาออกไปให้ไกลกัน
อย่ามาแตะต้องตัวฉันเหมือนผ่านมา
อย่าจับมือถือแขนกันดังครั้งก่อน
อย่าทำเป็นแกล้งออดอ้อนให้ฝันหา
หากไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตา
ก็โปรดไปให้พ้นหน้าอย่าแกล้งกัน
หน้าส่วนตัว
867
