7 กุมภาพันธ์ 2549 09:57 น.
เนยหวาน
เดินทางมาจากหลากมากถิ่นที่
มาเมืองนี้เมืองสุพรรณอันกว้างใหญ่
คนเป็นมิตรเมืองสดสวยรวยนำใจ
มัไมตรีมอบให้ทุกนาที
ก่อนอื่นขอชื่นชมหอบรรหาร
งามตระการสูงเด่นเป็นศักดิ์ศรี
เจิดแจ่มจ้าเสียดท้องฟ้ายามราตรี
เป็นสิ่งที่คนสุพรรณนั้นภูมิใจ
ไปเที่ยว "ศรีประจันต์ ในวันว่าง
ออกเดินทางสู่ "บ้านควาย" แสนสดใส
ดูเจ้าควายยืนนิ่งเหลือบตอมไร
อนุรักษ์ควายไทยก่อนจากลา
อย่าลืมแวะ "สามชุก" บุก "ตลาด"
เรียบสะอาด "ร้อยปี"ดีหนักหนา
ของสัพเพเหระละลานตา
ยิ้มเริงร่าแวะชมพิพิธภัณฑ์
"เมืองเดิมบางนางบวช" อย่าลืมไป
อยู่ไม่ไกล "บึงฉวาก" หลากสีสัน
มีปลาเล็กน้อยใหญ่มาสารพัน
ดูตะวันตกดิน "ถิ่นเมืองทอง"
20 ตุลาคม 2548 11:24 น.
เนยหวาน
เต่าทองแต่แต้มแดงสี อีกจุดดำมี
อาศัยแหล่งใบพฤกษา
หกขาพยุงกายา เดินเลี้ยวไปมา
กำจัดแมลงเร็วไว
หมู่ตัวเพลี้ยหนอนกินใบ อันตรายใดใด
ต่อพืชผลนั้นจัดการ
ชาวบ้านหลายหมู่กล่าวขาน ว่าเป็นอาจารย์
แห่งการดูแลพืชพันธ์
เต่าทองเพิ่มเติมสีสัน ให้โลกเรานั้น
น่าอยู่สดใสสวยงาม
คู่เคียงท้องฟ้าสีคราม มนุษย์อย่าวู่วาม
ฆ่ามันมิใช่สิ่งดี
ควรมาร่วมมือเร็วรี่ อนุรักษ์ทันที
ร่วมมือแรงใจเร็วพลัน
20 กันยายน 2548 10:09 น.
เนยหวาน
I am very cry today
because I am say good bye
I pity on my heart again
I am very vain insane
16 กันยายน 2548 13:28 น.
เนยหวาน
น้ำไหลกระทบฝั่ง
ประดุจดังเสียงสวรรค์
ดั่งมนต์สะกดพลัน
พฤกษาทิพย์จำเริญใจ
น้ำซัดกระทบหิน
หลายชีวินต่างสงสัย
ก้อนหินเป็นอย่างไร
เสียงจึงเพราะกว่าซัดทราย
เปรียบเหมือนทรายนุ่มนิ่ม
น้ำซัดพริ้มกลับสูญหาย
หินกลับไม่ละลาย
ต้านน้ำได้อย่างยืนยง
เปรียบเหมือนคนอ่อนอ่อน
เสียงสะท้อนน่าลุ่มหลง
ก้อนหินคือคนคง
หยัดอย่างกล้าท้าราคี
ใช้จิตตรึกตรองคิด
จงพินิจอย่างสดศรี
คนคงนั่นแหละดี
คนคงนี้คือคนจน
16 กันยายน 2548 11:13 น.
เนยหวาน
ฉันเกิดมาท่ามกลางความยากจน
แสนขัดสนทุกข์ใจไร้ทรัพย์สิน
งานหนักทำทุกอย่างเพื่อได้กิน
ข้าวสารกรอกหม้อสิ้นคงอดตาย
หวังทำงานหาเงินเกินความรู้
ทุกอย่างสู้เพื่อประสงค์คงสิ่งหมาย
ความรู้เป็นทรัพย์สมบัติพิพัฒน์กาย
ดีหรือร้ายสิ่งหวัง "ความรู้"
หน้าส่วนตัว
9930
