27 กันยายน 2551 19:21 น.
เปรี้ยง ขจรไกล
ผมเป็นพนักงานบริษัท เป็นมนุษย์เงินเดือน ที่ทุกวันต้องขึ้นรถเมลล์ไปทำงาน
ผู้คนเบียดเสียด ที่อัดกันเป็นปลากระป๋อง ต่างเร่งรีบเดินทางไปทำงาน ผมได้นทั้งเห็นเด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา ต่างห้อยโห้นราวจับ อย่างกับเป็นพวกกายกรรมเปียงยาง ยังความสงสารให้บังเกิดกับผมเป็นยิ่ง ผมไม่เข้าใจว่าคนสมัยนี้เขาคิดอะไรกัน ยิ่งอยู่ในเมืองก็ยิ่งมีความเห็นแก่ตัว กันมากขึ้น ไม่มีคำว่าน้ำใจ อยู่ในสาระบบการดำเนินชีวิต อะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองสบาย ก็ต้องรีบทำ
"อ๊ะ มีที่นั่งว่างแล้ว " ผมรีบไปนั่งยังที่ว่างใกล้ ๆ กับที่ผมยืนอยู่ โชคดีที่ตอนนี้รถเมลล์ยังไม่ค่อยมีคนเท่าไร แต่คิดว่าป้ายหน้าก็คงจะมีคนเยอะพอสมควร
ถึงป้ายต่อไปแล้ว มีคนเยอะแฮะ โห มีคนชราด้วย ยืนข้างผมอีกต่างหาก เอายังไงดีหล่ะ ผมเหลือบไปดูป้าย ข้างหน้าต่างรถเมลล์
"กรุณา เอื้อเฟื้อแก่เด็ก สตรีมีครรภ์ และคนชรา"
มันทำให้ผมคิดได้ ผมตัดสินใจที่..........จะนั่งต่อไป ผมไม่ยอมที่จะเสียที่นั่งของผมหรอก มันค่อนข้างจะยากเย็นนักที่ผมจะมีโอกาสสัมผัสกับที่นั่ง บนรถเมลล์ แล้วอีกอย่างผมก็มีของเยอะแยะ พะรุงพะรังไปหมด ผมหอบหิ้วกระเป๋าโน๊ตบุคเพื่อหอบงานกลับไปทำที่บ้านด้วย ไหนจะเอกสารของผมอีกหล่ะ แถมป้าคนนี้ก็ยังไม่แก่เท่าไรหรอก โหนรถเมลล์แป๊บเดียว ก็คงไม่เป็นไรมั้ง คงไม่มีใครมองว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวหรอก ผมไม่อยากให้ใครเรียกผมว่า คนเห็นแก่ตัว ถ้าใครมากล่าวหาผม ผมก็มีเหตุผลว่าผมถือของพะรุงพะรัง ไม่สามารถจะสละที่นั่งให้ใครได้หรอก นี่แหละ มันต้องเป็นอย่างนี้แหละ เหตุผลที่ผมไม่ลุกให้คนชรานั่ง
27 กันยายน 2551 19:01 น.
เปรี้ยง ขจรไกล
ก่อนที่จะย้ายมาจากบ้านนอก ครอบครัวของผม รู้สึกว่าจะอบอุ่นมากกว่านี้ ความเครียดจากหน้าที่การงาน เรื่องต่าง ๆ นานา ประดังเบซาเข้ามาไม่หยุด ทำไมทุกอย่างจะต้องมาพร้อมกัน ทั้งหน้าที่การงานและความรัก ผมหาวิธีที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากปัญหาบ้า ๆ นี้สักที คิดได้ดังนั้น ผมจึงหยิบบุหรี่ยี่ห้อดังคู่ใจ มาเพื่อจะให้มันเป็นตัวช่วยของผม เพื่อให้ผมได้ลืมความทุกข์ครั้งนี้ ผมสูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า สูบจนรู้สึกสบายใจ ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที ก่อนที่ผมจะหยิบมวนสุดท้ายที่อยู่ในซอง ผู้รู้สึกว่ามีสายตาที่ไม่ประสงค์ดีกับผม จ้องมองมาที่ผม ความกลัวเข้าครอบงำ ความหวาดหวั่นเข้าครอบใจของผม ทำไมผมถึงรู้สึกอย่างนี้นะ ทำไมผมถึงรู้สึกถึง แรงพยาบาท แรงอาฆาต ที่มันส่งมาถึงผม ช่างรุนแรง ผมไม่เข้าใจ กะอีแค่ที่ผม สูบบุหรี่ที่ป้ายรถเมลล์ ไม่เข้าใจทำไมต้องมองอย่างกับผม เป็นตัวประหลาด มันผิดมากหรือไง
หน้าส่วนตัว
498
