21 กุมภาพันธ์ 2547 14:38 น.

ฝากรัก.

เพชรพรรณราย

ร้อยคำกลอนวอนแว่วเสียงแผ่วหวาน
จากดวงมาลย์ดวงนี้ที่พร่ำหา
หลายสำเนียงเสียงพร่ำเพ้อละเมอมา
สื่อภาษาคำว่ารักประจักษ์ใจ

              คำว่ารักลอยล่องไปกับสายลม
แสนรื่นรมณ์สมจินต์ถวิลไหว
ถ้อยคำหวานกันวานร่ำย้ำความนัย
ส่งด้วยใจให้ถึงกันทุกวันคืน

              เป็นพลังนำชิวิตลิขิตก้าว
ผ่านเรื่องราวร้าวรวดเจ็บปวดฝืน
ทุกคึงถึงจึงเหมือนแรงฉุดเรายืน
จากความเศร้าเหงาขื่นขมตรมชีวี

           สื่อถ้อยคำนำเอ่ยเผยแผ่วผ่าน
พร่ำคำหวานผ่านลมไม้ไปทุกที่
ส่งคำรักพิทักษ์ฝันวันแสนดี
ทุกทิวาราตรีไม่มีลา

          ดั่งว่ารักไม่เคยไกลจากใครใคร
อยู่แห่งใดนานเพียงไหนยังใฝ่หา
เพราะรักนั้นสัมพันธ์อยู่คู่ชีวา
ในโลกาทุกเวลาทุกนาที				
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:31 น.

คิดถึง

เพชรพรรณราย


             จากมาไกลใจคิดถึงคะนึงหา
พร่ำวาจาอุราครวญรัญจวนเหงา
ป่านนี้หนอเป็นไฉนดวงใจเรา
สุดแสนเศร้าเฝ้ารำพันทุกวันวาร
            ทางแสนไกลใจคิดถึงอยู่ไม่ห่าง
ไม่เว้นว่างห่างหัวใจไกลสถาน
ทุกราตรีที่เปลี่ยนผันไปตามกาล
นานแสนนานเพียงใดไม่ร้างรา
            หลายถ้อยคำร่ำรายังตราติด
ยังตรึงจิตคิดรำพึงคำนึงหา
คำต่างต่างก่อนมาว่าสัญญา
ยังรักษาตราไว้ในหัวใจ
           เพียงศรัทธาค่าความรักประจักษ์มั่น
แม้คืนวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนได้
รักของเราไม่หวั่นไหวไปแสนไกล
อยู่แห่งใดใจยังมั่นไม่ผันแปร
           เพียงเส้นทางขวางกั้นสัมพันธ์ไว้
แต่ดวงใจไม่เคยห่างทางรักแน่
เศ้นทางกั้นเพียงร่างไว้ใจดูแล
รักมั่นแท้แต่ใจซึ้งคิดถึงกัน				
10 กุมภาพันธ์ 2547 15:44 น.

หมากที่อ่านไม่ออก.

เพชรพรรณราย

หมากทุกตัวบนกระดาน..อ่านออก..
ใจคน...นอกกระดานยากอ่านได้
เลห์กล..บนกระดานรู้ทันใด.
เลห์กล..นอกกระดานไม่รู้ทาง
       โลกของหมากหกสิบสี่ที่เรารู้
โลกนี้ดูใหญ่กว่าหมากที่เราสร้าง
โลกของหมากกำหนดเป็นกฎวาง
โลกอ้างว้างเดินทางไหนไปอย่างไร
     ในโลกนี้ใครบ้างที่ไม่สู้
แต่จะสู้อยู่อย่างไรสมใจได้
หมากมีแพ้และชนะก็เลิกไป
ใจมันแพ้แล้วแก้ไขช่างยากจริง				
5 กุมภาพันธ์ 2547 14:06 น.

ไม่ขอสู้..อีกแล้ว

เพชรพรรณราย

ราตรีกาลผ่านคืนวันอันว่างเปล่า
สุดเปลี่ยวเหงาเศร้าใจในวาสนา
ท้อแสนท้อต่อลิขิตขีดซะตา
ปรารถนาพาสิ่งใดไม่พบพาน
 
           หลายความคิดพินิจเนตรหาเหตุผล
กลับมืดมนจนทางเดินเผชิญผ่าน
สิ่งที่คิดมันผิดพลาดมาแสนนาน
หากเพียงอยู่เพื่อร้าวรานผ่านเวลา

          จนที่สุดจุดยุติก้อมาถึง
จุดที่ซึ่งสุดจะหวังตั้งปรารถนา
เมื่อมิอาจแก้ไขให้กลับมา
ส่งชีวาอุราสิ้นแทบสิ้นใจ

         ล้มเพราะสิ้นทางจะเดินเผชิญสู้
จำเฝ้าดูความอดสูความหมองไหม้
ถึงวันนี้คงสิ้นทางจะย่างไป
คงเหลือไว้เป็นความหลังฝังฤทัย

       จะกี่วันผ่านผันช่างมันสิ
เมื่อยุติเส้นทางทุกอย่างได้
ไม่ขอสู้เพราะกลัวเจ็บเหน็บหัวใจ
อยู่อย่างไร้ในความหวังตั้งชีวี

         จะกี่ทางปรากฎกำหนดอีก
จะขอปลีกหลีกไกลพาใจหนี
ไม่แยแสแก่ทางใดในวิธี
ขอช้ำชี้ดีกว่าเศร้าเหงาอีกครา				
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
Lovings  เพชรพรรณราย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเพชรพรรณราย