31 มีนาคม 2550 14:03 น.
เพชรพรรณราย
เหนื่อยหน่ายท้อต่อสู้อยู่เมืองใหญ่
ท้อแท้ใจไม่หายห่างทางสิ้นหวัง
สู้ชะตาฝ่าชีวิตผิดผลาดพัง
เหม่อมองนั่งหลั่งน้ำตาอ่อนล้าใจ
กลุ้มชีวิตลิขิตหวังกลับพังพ่าย
หมดความหมายมาขายฝันสู่วันใหม่
หมดแรงก้าวปวดร้าวเจ็บเหน็บฤทัย
กับฝันใฝ่ใจท้อแท้แพ้ชะตา
เพียงดื่มเหล้าบรรเทาทุกข์เมื่อยุคเข็ญ
เพื่อซ่อนเร้นเน้นลืมหมองฟ้องเรียกหา
ลืมคืนวันผันผ่านกาลเวลา
ลืมปรารถนาค่าที่หวังพังใจตน
ขอดื่มเหล้าเมามายหมายนอนหลับ
ยากยอมรับกับความจริงสิ่งสับสน
ให้ความเมาเข้ามาเลือนเบือนใจตน
เพียงข้ามพ้นตนเศร้าเมาทุกคืน
ขอเมามายตายช่างมันวันพลาดผิด
ดีกว่าติดจิตเวียนวนทนขมขื่น
ตายเพราะเหล้าบรรเทาทุกข์ยากลุกยืน
ดีกว่าตื่นมากลืนช้ำระกำตรม
31 มีนาคม 2550 13:05 น.
เพชรพรรณราย
รัติกาลผ่านเวหาพามืดหมอง
เพียงแสงส่องของเดือนดาวสกาวใส
ความว่างเปล่าราวฟ้าหม่นสับสนใจ
ความหวั่นไหวในมืดมิดจิตอ่อนแอ
ยืนโดดเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาใจนัก
ขาดคนรักถักทอฝันอันแน่วแน่
เพียงเดียวดายกอดกายหนาวคราวเปลี่ยนแปร
ปวดใจแท้มีแต่ร้องนองน้ำตา
ฟ้ามืดมนใจคนก็หม่นหมอง
ไร้รักปองเฝ้าร้องไห้ใฝ่ฝันหา
เจ็บช้ำนักถามหารักปักชีวา
พบเพียงค่าน้ำตาหนอท้อแท้ใจ
อธิษฐานสานความคิดประสิทธิ์
วอนฟ้าดลผลบันดาลผ่านฝันใฝ่
ว่าขาดรักถักทอฝันทุกวันไป
ประนมไหว้ใจศรัทธาฟ้าบันดาล
อย่าให้รอต่อไปในปีเดือน
อย่าให้เคลื่อนเลื่อนเป็นวันให้ผันผ่าน
อย่าให้พ้นวันนี้ที่พบพาน
อย่าให้นานเกินรอใจขอวอน
รอฟากฟ้าพารักแท้มาแก้เหงา
ให้บรรเทาความเศร้าสร้อยน้อยใจผ่อน
ลบอ้างว้างว่างเปล่าเข้าตัดรอน
เพื่อผลัดผ่อนบันทอนหม่นทนเดียวดาย
30 มีนาคม 2550 20:15 น.
เพชรพรรณราย
ใจวาบหวามยามพบหน้าแก้วตาหวาน
สั่นสะท้านผ่านทรวงอกตระหนกไหว
ดังถูกพิษฤทธิ์ร้ายหมายกร่อนใจ
แทรกชอนไชให้คิดถึงติดตรึงตา
ใจแทบล้มลมแทบใส่ให้ไหวอ่อน
เลือดไหลย้อนร้อนรุ่มกลุ้มหนักหนา
กระวนกระวายกระหายหมายพบพา
เห็นแต่หน้าเวลาใดไม่ลืมเลือน
ใจเจ้าเอยไม่เคยเป็นดังเช่นนี้
ไม่เคยมีที่สั่นไหวใจเต้นเถื่อน
อยากไปคุยลุยไปพบครบปีเดือน
ไม่อยากเบือนเลื่อนจากจรตอนพบกัน
ใจของฉันมันอะไรเป็นไปได้
ห้ามไม่ไหวหยุดใฝ่หาพาเพ้อฝัน
ที่ผ่านมากายาค่าสัมพันธ์
ตอนนี้นั้นมันเปลี่ยนแปรแก้ยากจริง
คงต้องพิษรักรักแรกแทรกกลางอก
สะท้านทกยากยกถอนตัดรอนทิ้ง
มันซึมลึกผนึกแน่นแสนประวิง
ฝังใจนิ่งยิ่งนักพิษรักเอย
30 มีนาคม 2550 18:59 น.
เพชรพรรณราย
ขลุ่ยบรรเลงเพลงคะนึงซึ้งใจเหงา
เสียงสร้อยเศร้าเคล้าอารมณ์ความตรมหมอง
บทเพลงจากฝากอาลัยใจใฝ่ปอง
ดังเสียงร้องฟ้องคิดถึงคำนึงครวญ
เพลงขลุ่ยเหงาเป่าเพลงตรมอารมณ์หม่น
น้ำตาหล่นปนสะอื้นคืนคิดหวน
บทเพลงรักปักใจตรึงซึ่งทบทวน
แสนรัญจวนนวลน้องจากยากกลับคืน
มีเพียงขลุ่ยเจ้าทุยเอี้ยงยินเสียงเศร้า
ทุกค่ำเช้าเฝ้าห่วงหาพาขมขื่น
หลับยังฝันทุกวันฉันกล้ำกลืน
สะดุ้งตื่นสะอื้นหมองนองน้ำตา
นานปีแล้วแก้วตาลาจากพี่
สิ้นแวววี่ที่จะหวนทวนมาหา
มีขลุ่ยนี้แทนสำเนียงเสียงกานดา
เตือนสัญญาว่ารักมั่นยากผันเแปร
เสียงขลุ่ยดังฟังหงอยหงอยด้วยคอยคู่
ยินเสียงรู้มีผู้เหงาเฝ้าคอยแน่
นั่งที่เก่าเป่าขลุ่ยไปไร้คนแล
คอยรักแท้หนึ่งสัญญากลับมาเคียง
24 มีนาคม 2550 10:23 น.
เพชรพรรณราย
สะท้อนทรวงดวงใจอ่อนไหวสั่น
เพ้อรำพันวันเหงาเศร้าหม่นหมอง
เจ็บปวดลึกผนึกแน่นแค้นใจปอง
เฝ้าร่ำร้องฟ้องหาคู่อยู่เดียวดาย
หยดน้ำตาปร่าแก้มแต้มใบหน้า
เหนื่อยกายล้าพาเข่าทรุดไร้จุดหมาย
ด้วยใฝ่ปองพร่ำร้องเพรียกเรียกไม่วาย
กลับเดียวดายท้ายที่หวังพังหัวใจ
ห้วงอารมณ์จมกับเหงาเศร้าใจเจ็บ
เฝ้าคอยเก็บความช้ำย้ำหวั่นไหว
ถามหารักสลักคู่อยู่แห่งใด
ไม่มีใครใส่ใจฉันหมั่นดูแล
ต้องนอนซมจมพิษไข้ใจเจ็บป่วย
ไม่อาจช่วยด้วยเยียวยารักษาแก้
กายไม่ร้อนแต่นอนหนาวคราวเปลี่ยนแปร
นอนย่ำแย่สุดแก้ไข้ให้หายคืน
มีแต่ทรงลงกับทรุดยากฉุดรั้ง
น้ำตาหลั่งฝังพิษไข้ไร้ทางฝืน
ทนเจ็บปวดรวดร้าวคราวกล้ำกลืน
ยากแข็งขืนฝืนพิษไข้ไร้เยียวยา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
1004
