...ตราไว้ในดวงใจ...

เพรง.พเยีย

๏ โปรยดอกฝนหล่นล่องละอองสาย 
บรรจบปลายซับรินสู่ดินผืน
ให้รากหนึ่งปลูกฝังจนยั่งยืน  
ร่วมฝากฟื้นคืนช้ำกลับอำไพ

๏ ผ่านรอยยิ้มจำหลักรอยอักษร 
ลบบทตอนโศกศัลย์..สู่วันใหม่
นานเจ้าเอย..เคยคอยอย่างน้อยใจ 
แอบร่ำไห้พร้อมฟ้าอยู่ครานั้น

๏ เหลือเพียงหยาดซับขวัญในวันนี้ 
หลอมยินดีทั้งผองมารองฝัน
ให้รอยยิ้มหนึ่งวาง..เป็นรางวัล 
ลบรอยทัณฑ์หม่นว้าง ..จนร้างรอย

๏ บริสุทธิ์กลั่นของละอองหยาด 
บรรจงวาดมอบวางไว้ต่างถ้อย
อุ่นสายใยท่ามฝนที่หล่นปรอย  
มาหลอมร้อย..ร่วมกลายเป็นสายธาร

๏ รับรู้เถิด...น้ำใจแห่งใครนั้น  
จะผูกพันธ์ร่วมคียง..ใช่เพียงผ่าน
กี่บรรยายจำหลักหรือจักปาน  
เท่าดวงมานนี้ซึ้ง..อยู่เต็มทรวง

๏ เก็บรอยยิ้มฝากชื่น..หนึ่งยื่นให้ 
ถนอมไว้ด้วยแสน..ความแหนหวง 
จากวันนี้ตราไว้..ใจหนึ่งดวง  
ลงสู่ห้วงใจนี้..ชั่วชีวัน..