26 เมษายน 2549 08:12 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากหัวใจให้กันหวังพันผูก
เรื่องผิดถูกลืมตรองอยากลองหวาน
ฟังเสียงเสนาะเพราะหูอยู่ไม่นาน
เจ็บดักดานตลอดไปใจจำทน
หวังจะเป็นคนดี...พี่ปองหมาย
กลับได้อายหม่นหมอง...ไกลล่องหน
หอมดอกโศกเจ่าจุกทุกข์เพราะ...ตน
ที่ดิ้นรนพาใจได้เรียนรัก
ยกทั้งใจให้หมดแล้วแก้วรักพี่
ดวงฤดีพร้อมร่วมทางอย่างแน่นหนัก
แต่ประสบพบช้ำกรรมนำชัก
ติดกับดักชีวิตจิตระทม
นวลบอบช้ำคร่ำครวญ..ด่วนรักหลง
มิอาจปลงรักมิคืนทนขื่นขม
ดื่มรอยจำกินน้ำตาเมาอารมณ์
รักมิสมโหยไห้...ไร้จุดยืน
หัวใจหนึ่งพึงเชิญ....อย่าเมินหมาง
พี่เหินห่างจากไปใครสะอื้น
นวลร้องร่ำคร่ำครวญให้หวนคืน
ไม่มีอื่นมาบอก นอกจาก....รัก....
***********เพียงรัก********************
22 เมษายน 2549 11:06 น.
เพียงพลิ้ว
คนระทมตรมตรอมพร้อมลาโลก
คนอับโชคไร้รักสิ้นศักดิ์ศรี
ถูกตราหน้าประณามหมดความดี
ถูกย่ำยีอับอายกว่ากล้าพบใคร
ร้องเงียบเงียบซ่อนหน้าบอกลาเพื่อน
ผู้คอยเตือนคนเจ็บหนักถูกผลักไส
ขอความโง่จงสลายพร้อมสายใจ
ชาติหน้าไซร้จงฉลาดคลาดรักลวง
ชาตินี้ตื๊อดื้อด้านหาญคว้ารัก
น่าชังนักตามทั่วแดนคอยแหนหวง
คล้ายคนบ้าคนเขลาเฝ้าตามทวง
หลุดจากบ่วงทางเดียวนั้น...คือฉันตาย
ไปที่ชอบที่ชอบพร้อมโหสิ
คนทิฐิดื้อรักมักหม่นหมอง
คงเป็นเวรเป็นกรรมตามครรลอง
จะรีบจองศาลาวัดจัดงานปลง
เรื่องแค่นี้ใจเสาะน่าเยาะเย้ย
ฉันก็เคยเจ็บหนักเพราะรักหลง
ยังหยัดยืนอยู่ได้อย่างทะนง
ไม่ยอมลงให้ใครมาซ้ำเติม
คนเสียใจแน่หรือคือพ่อแม่
เลี้ยงดูแล..พอเป็นสาวเจ้าฮึกเหิม
กลับเปลี่ยนไปไม่เหมือนลูกคนเดิม
ทำเหิมเกริม..ยอมตายแค่ชายเมิน
แสนสงสารพ่อแม่ที่แก่เฒ่า
ท่านโศกเศร้า..ส่วนเขานั้น..คงสรรเสริญ
ที่เจ้าตาย เซ่นกับ รักยับเยิน
คงจำเริญ..แน่แท้ นะแม่คุณ
20 เมษายน 2549 08:50 น.
เพียงพลิ้ว
คนรอคอยน้อยใจเขาไม่รัก
ผูกสมัครผูกพันมิหวั่นไหว
แม้นไม่เคยได้รักจากคนไกล
ยังห่วงใยห่วงหาเฝ้าอาทร
รักเอยรักมอบให้ไร้ความหมาย
รักมิคลายมีมาฝากยากไถ่ถอน
เขาปัดรักราโรยโหยอาวรณ์
เจ็บสะท้อนอุราคว้าแต่เงา
เมื่อคนไกลไม่เห็นค่าคำว่ารัก
ยังฟูมฟักรักงามในความเหงา
ใจบางคนหมางเมินเกินคาดเดา
รักสูญเปล่ามอบให้เขาไม่รับ
คงได้แต่น้อยใจเขาไม่สน
ชีวิตหม่นหัวใจเรียกไม่กลับ
ขาดโอกาสวาสนาคนอาภัพ
ดวงจิตดับมืดมนหมดหนทาง
18 เมษายน 2549 08:03 น.
เพียงพลิ้ว
เขียนบทกลอนฝากหัวใจให้เธอฝัน
ร้อยรำพันรสเล่ห์เสน่หา
รจนาหว่านหวานซึ้งตรึงอุรา
โปรดรู้ค่ารักจากห้วงดวงฤดี
ข้ามโค้งฟ้ากว้างไกลฝากใจถึง
นวลคำนึงมิตรเรือนใจไม่หน่ายหนี
พี่เมินรักมอบไว้ในท่าที
น้องยังมีรักมากอยากไปเจอ
พูดตอกย้ำคำรัก...อย่าหนักจิต
อยากอยู่ชิดมิห่างเคียงข้างเสมอ
รักบริสุทธิ์จากใจใช่ละเมอ
อาจเหมือนเพ้อแต่จริงจังหวังชิดเชย
คำว่ารักบอกไปไม่เคยเบื่อ
รักทุกเมื่อทุกนาทีคนดีเอ๋ย
ดวงใจนวลมิทิ้งขว้างร้างรักเลย
แม้นมิเคยรู้ใจคนไกลจริง
อยากตะโกนก้องฟ้าว่ารักมาก
เปล่งเสียงจากใจที่ตรองของน้องหญิง
เพียงพี่ชายรับรักไว้ไม่ประวิง
จะไม่นิ่งรีบข้ามฟ้าไปหาเธอ
11 เมษายน 2549 07:16 น.
เพียงพลิ้ว
สิบสามเมษาจะพาเที่ยว
เกาะแขนเกี่ยวฟังเสียงแคนเดนอีสาน
อย่าเพิ่งคิดปล่อยจิตปลงตอนสงกรานต์
มาสำราญสุขสันต์ในวันดี
บ้านของนางคูณบานงามอร่ามเหลือง
ลืมดอกเอื้องมาเที่ยวไปให้สุขี
ทิ้งเสียงซอพ้อซึ้งสักหนึ่งปี
ชมเทพีเมืองโคราชงามบาดตา
ตื่นแต่เช้าเข้าวัดตั้งสัจจะ
สรงน้ำพระธรรมเนียมงามตามศาสนา
ร่วมกันก่อเจดีย์ทรายถวายวัดวา
งานผ้าป่ามีประจำร่วมทำบุญ
มารดน้ำขอพรอ้อนผู้ใหญ่
ขอพรชัยท่านเอื้อเฟื้อมาเกื้อหนุน
พรพ่อแม่มอบไว้ให้เป็นทุน
สำนึกคุณบุพการีประเพณีงาม
ไปถือขันน้ำเย็นเล่นสาดน้ำ
สนุกล้ำที่ถนนคนล้นหลาม
ปีใหม่ไทยรื่นรมย์สมนิยาม
เล่นรู้ความเฮฮาประสาไทย
เรื่องอาหารไม่บกพร่องจัดรองรับ
พร้อมห้องหับให้พี่นี้อาศัย
เที่ยวสงกรานต์บ้านน้องจะต้องใจ
สาโทไหพ่อเตรียมไว้ให้ลิ้มลอง
เชิญพี่ยามาเที่ยวบ้านสงกรานต์นี้
แสนยินดีสรงน้ำคู่เคียงสอง
หากปีกลายทำหรือคิดผิดครรลอง
ปีนี้น้องชดใช้ให้พี่คืน
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1120
