11 พฤษภาคม 2549 01:36 น.
เมจิคเชี่ยน
.......................
หัวใจฉันดวงนี้...ที่ว่างเปล่า
แสนเงียบเหงามานานผ่านหลายฝน
บางครั้งมันร้องไห้ยามได้ยล
พบผู้คนเคียงคู่หดหู่ตา
หัวใจฉันดวงนี้...อาบสีเหงา
มันแสนเศร้ามืดมนหนทางพร่า
ไร้เข็มทิศส่องนำข้ามน้ำตา
สุดอ่อนล้าล้มลงแล้วจมใจ
หัวใจฉันดวงนี้...ไร้ที่พัก
ถูกกั้นกักโซ่ตรวนชวนร้องไห้
รอบางคนปลดปล่อยให้ลอยไป
อีกนานไหมไม่รู้..อยู่ที่ดวง
หัวใจฉันมันว่าง...ขาดนางเอก
ฟ้าไม่เสกเธอมาให้ห่วงหวง
หรือกรรมเยอะเกินไปให้ใครควง
จนเลยล่วงผ่านเลย...เริ่มเผยลาง
หัวใจฉันดวงนี้...มันมีรัก
อยากรู้จักคนดี...ที่ยังว่าง
เธอสนไหม...รักแท้...แม่นวลนาง
ที่ตรงกลางขาดนางเอก...พระเอกรอ...
.....
อิอิ
หัวใจดวงนี้ ยังไม่มีนางเอก
ฟ้าท่านยังไม่เสก ให้เจอนางเอกสักคน
อยู่จนป่านนี้ยังไม่รู้วิธีเริ่มต้น
หัวใจยังไม่เคยโดนฝากคนไหนเอาใจทัดทาน...
...
ไปดีกว่าแล้วจะรอนางเอกนะขอรับ
ฮี่ๆๆ
9 พฤษภาคม 2549 00:12 น.
เมจิคเชี่ยน
ผ่านวันเศร้าวันนั้น...วันขื่นขม
ก็ลองข่มทำใจไม่ฟุ้งซ่าน
เรื่องเธอฉันยังปรากฏชื่นสดบาน
แม้ว่ากาลจะเดินลับไม่กลับคืน
ลองทำแล้วทุกทางอย่างที่คิด
ทั้งถูกผิดแต่ใจไม่เป็นอื่น
น้ำตาไหลยากจนทนกล้ำกลืน
ทุกวันคืนยังมีเธอเสมอใจ
ถามเธอบ้างเหมือนกันกับฉันเปล่า
รู้สึกเหงาอ้างว้างอย่างฉันไหม
เราสองคน...หากวันนี้มิมีใคร
ลองเริ่มต้นครั้งใหม่...ได้ไหมเธอ
ปรับใจกันทบทวนคิดชีวิตก่อน
อารมณ์ร้อนตอนนั้นมันชวนเผลอ
ตีสนิทแสร้งเตือนเป็นเพื่อนเกลอ
จนฉันเธอถูกมันหลอก...บอกเลิกกัน
หากเธอยังยินดีที่จะรัก
พร้อมปักหลักร่วมเรียงเคียงความฝัน
รอยน้ำตาพร่าหายสลายพลัน
หลังจากนั้นความสุข...คงลุกโชน...
.....
ไม่ได้เขียนกลอนสุภาพซะนาน อิอิ
ขัดๆถูๆสักหน่อย : )
4 พฤษภาคม 2549 02:24 น.
เมจิคเชี่ยน
คิดไว้แล้ว คงจบลงเช่นนี้...
ดอกไม้มันซ่อนสีเศร้า ในความสดใส
ฉันผ่านมาเจอ เพียงเธอน่าสนใจ
ยอมรับว่าคาดหวังไว้ แต่อะไรๆใช่จะเป็นจริง
เธอไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ
แค่หัวใจฉันมันมืดน่ะ สะเปะสะปะล้มกลิ้ง
ไม่นานสักพัก ก็คงตั้งหลักยืนหยัดพักพิง
เวลาไม่ได้หยุดนิ่ง ไม่นานทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
วันนี้อาจเสียใจบ้าง...
ที่คนเคยฝันอยากเคียงข้าง...หาใช่เธอไม่
แต่การได้รู้ความจริง ดีกว่าปล่อยทิ้งเลยเถิดไปไกล
ขอบคุณที่ไม่ละเลยถนอมน้ำใจ
...และทำร้ายโดยการยังหลอกลวงกัน
เจ็บจนชาชินแล้ว...กับเรื่องแบบนี้...
เจ็บซ้ำอีกสักที มันจะมีอะไรมากกว่านั้น
แค่คนมันโชคร้าย แค่ผู้ชายไม่สำคัญ
ขอเธอจงอย่าหวั่น โปรดยิ้มให้ฉัน
....... ก่อนเส้นทางเรานั้นจะแยกออกไป
.
..
...
...แค่คนมันโชคร้าย ไม่ถึงตายหรอกขอบอกกัน
...เพราะชีวิตยังมีเรื่องดีๆยิ้มให้ฉัน
...ขอเธอนั้นอย่ากังวล
24 มีนาคม 2549 00:47 น.
เมจิคเชี่ยน
..........................................
หากนั่น...คือความรู้สึกที่จริงแท้
ไม่ใช่แค่การปั้นตีในสีหน้า
ฉันยินดีและเต็มใจรับทุกความรู้สึกที่มีมา
หากทว่าทุกสิ่ง...มันตรงข้ามกัน
ถามจริง...เธอเคยรักฉันไหม?
หรือโจทย์คำถามมันยากไป...ทำไมต้องหลบตาฉัน
ค้นใจของเธอดู คนไหนที่ควรอยู่ คนไหนที่สำคัญ
แล้วเดินไปตามทางตะวัน ตรงนั้น ฉันเชื่อ...มีใครรอ
ฉีกพันธะสัญญาระหว่างเรา...ให้หมด
หากมีใครต้องน้ำตาหยด...เป็นคนนั้น..ฉันขอ
เจ็บแต่ก็ต้องทน เพียงวันนี้ฟ้ามันหม่นเกินมากพอ
หากรักกันก็...เหมือนกับมาต่อความอึดอัดใจ
ฉันไม่ใช่คนดีหรือใจกว้าง
เพียงแต่รู้ว่าบางอย่างไม่ใช่ของเรา...ควรจะละไว้
หนึ่งชีวิตที่มี แต่ละคนคงอยากจะมีความสุขใจ
ฉันเชื่อเช่นนี้ไม่ผิดใช่ไหม....
จากวันนี้ไป...เราคงเป็นได้แค่คนคุ้นเคย
....
หนึ่งชีวิตของเธอนี้ คงเจอคนดีในหัวใจ
จากวันนี้ไป...เราคงไม่ได้มาพบกัน...
30 มกราคม 2549 00:34 น.
เมจิคเชี่ยน
.....
นานมาแล้ว...นานจริงสิ่งที่ผ่าน
ล่วงเลยกาลผ่านพ้นจนลืมคิด
เหมือนกับว่าดวงตามาถูกปิด
อันดวงจิตมิเคย...จะเอ่ยความ
มาวันนี้เหม่อมองท้องฟ้ากว้าง
ภาพเลือนลางเริ่มเห็นเป็นคำถาม
พอปล่อยใจให้ชวนจิตเริ่มคิดตาม
รอยชั่วยามครั้งก่อนเริ่มสอนใจ
เหตุเพราะ"สั่ง" ตัวเองนี้...มีหน้าที่ ?
ไม่ยินดีรู้ร้อนความอ่อนไหว
มัวแต่สร้างภาระแล้วผละไป
ปิดบังไอบางอย่างที่ค้างคา
นั่นคือความโดดเดี่ยวและเปลี่ยวว้าง
ที่เหินห่างจากเดินจนเมินหน้า
ไม่อยากคบ....พบกันลั่นวาจา
แต่ทว่า...แท้อยู่คู่เหมือนเคย
ฉันไม่ได้...เข้มแข็งจนแกร่งกร้าว
รอยแตกร้าวตีแผ่แต่นิ่งเฉย
ทำเหมือนคนสดใสไม่ทุกข์เลย
แต่พอเงยมองฟ้า...รู้ว่าลวง
ฉันลืมที่เรียนรู้...อยู่โดดเดี่ยว
สร้างทางหนีคดเคี้ยว...เลี้ยวทุกช่วง
กลัวความเหงาทำลาย...ทั้งกายทรวง
ไม่เคยห่วง...ดวงใจหรืออะไร
จนความจริง...ผลิแตกแยกให้เห็น
เรื่องธรรมดา...ที่เป็นเริ่มเต้นไหว
ความรู้สึกก่อร่างสร้างหัวใจ
หากมีใครเคียงข้าง...บ้างก็ดี
หรือเป็นเพราะเกิดมามันน่าเศร้า?
ยากที่ปล่อยความเหงา...เข้าหลบลี้
มองรอบกายไม่เห็นใคร...มาใยดี
จึงยากที่เรียนรู้...อยู่กับใคร
วันนี้กลับมามอง...ท้องฟ้าเก่า
รับฟังเสียงแผ่วเบา...คราวอ่อนไหว
เลิกเดินหนีความจริง...ทุกสิ่งไป
ถึงจะร้าวแค่ไหน...จะไม่กลัว
........
อย่างน้อยในวันนี้...ที่หัวใจ
ฉันก็ไม่โกหก...หลอกตัวเอง
***************************
ณ มุมหนึ่งในขณะที่แหงนหน้ามองท้องฟ้าดูดาว
เรื่องราวต่างๆได้แว๊บเข้ามา...
ภาพชีวิตที่ผ่านมามันสะกิดหัวใจ...
เมจิคเชี่ยนเชื่อว่ามันคงจะเป็น...เรื่องธรรมดา
ที่บางเวลาคนเราต้องการ "ใครสักคน" ที่จะมาพูดคุย
มาอยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่รู้สึกเงียบเหงา
.....
แต่มันก็คงจะไม่เลวร้ายอะไรมากมายใช่ไหม
กับการที่ไม่มีใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนในเวลานี้ ?
ในเมื่อสิ่งต่างๆเหล่านี้...มันเป็นเพียง...
.
..
.... เรื่องธรรมดา ที่เกิดขึ้นได้เสมอๆ ....
หน้าส่วนตัว
1656
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
