โลกตามธรรมชาติ/โลกที่มนุษย์เป็นเจ้าของ/โลกที่เราเลือกไม่ได้/โลกในฝัน

เมต้าไซรัป

ฉันเบื่อเหลือเกินในอาการเหม่อลอย
บางครั้งความคิดของฉันมันออกท่องเที่ยวนอกเขตแดน
ของโลกแห่งความเป็นจริง
หรือกล่าวได้ว่าฉันเชื่อตามนักคิด
ที่เรียกโลกแห่งผัสสะว่าเป็นโลกแห่งปรากฏการณ์
หลายครั้งหลายหน
ฉันมักจะเจอตัวเองในลักษณะของสิ่งที่ไร้ร่างกาย
คือฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่าใช่จิตหรือไม่
ฉันนึกสงสัยว่าขณะที่มนุษย์เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีความคิด
แล้วพวกสิ่งมีชีวิตทั้งหลายละ
มันจะมีความคิดอยู่แยกต่างหากจากร่างกายหรือไม่
ที่ไม่ข้องเกี่ยวกับโลกแห่งปรากฏการณ์
ฉันหมกหมุ่นกับตัวเองวันทั้งวันเพื่อจะพบว่า
ตัวเองไม่ได้หายไปจากโลกแห่งความเป็นจริงเสียทีเดียวนัก
อันที่จริงฉันได้ยินเสียงปฏิกิริยาของอวัยวะภายในร่างกายยังคงทำงานเป็นปกติ
ฉันนึกโมโหที่ปากขยับขณะที่กระเพาะก็ส่งเสียงดังน่ารำคาญ
อีกนั่นแหละฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่คุ้นเคยกับความตาย
ฉันไม่มีความกล้าที่จะลาลับออกไปจากโลกสีน้ำเงินใบนี้
ช่างน่าชื่นชมกับมนุษย์ผู้ซึ่งมีความกล้าหาญอันบริสุทธิ์
ที่จะนำพาตัวเองออกไปให้พ้นจากโลกแห่งปรากฏการณ์
ในเมื่อความเปลี่ยนแปลงแฝงเร้นทุกซอกมุมแห่งความทุกข์ทรมาน
ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าล้วนแต่เป็นสสารไปทั้งหมด
ฉันได้แต่สำลักความไร้สะระจนชาชิน
มันควบคุมตัวเองได้ยากเมื่อปะทะอย่างจังกับความว่างเปล่า
โลกของฉันเมื่อวันวานจบสิ้นลงไปพร้อมดวงอาทิตย์ตกดิน
ฉันหวังว่าในโลกแห่งปรากฏการณ์
คงไม่ใช่โลกที่แท้จริงหรอกใช่ไหม
คำถามของฉันทั้งหมดฝากเอาไว้
ตรงระหว่างเข็มนาฬิกาและปฏิทิน