30 ธันวาคม 2546 18:11 น.
เม็ดซายน์
(เธอทิ้งกันแล้ว)
น้ำตาเม็ดใส-ใส
ออกมาจากใจอันปวดร้าว
กับความรู้สึกที่แสนเศร้า
บรรยากาศเหงาๆของค่ำคืน
เธอทิ้งกันแล้วใช่ไหม
หัวใจปวดร้าวสุดจะฝืน
วันที่เธอบอกลาฉันนั้น แทบล้มทั้งยืน
ต้องทนกล้ำกลืนฝืนยิ้มทั้งน้ำตา
(ไม่ใช่คนแรก................ )
อาจไม่ได้เป็นคนแรกที่เธอรัก
อาจไม่มีความหมายนักเหมือนใครคนนั้น
ก็เข้าใจว่ารักแล้วมักผูกพัน
เหมือนฉันรักเธอคนดี
จะรอวันที่เธอลืมเขาได้
จะรอวันที่หัวใจเธอคนนี้
ลืมเขาได้หมดทั้งใจที่มี
รอวันที่มีฉันเต็มหัวใจ
(ความรักของฉัน )
ฉันคิดว่าในชาตินี้
ฉันไม่สามารถมีความรักกับเขาได้
ไม่ใช่ว่าฉันไม่ใส่ใจ
แต่เพราะไม่มีใครสนใจเลย
ฉันอาจเป็นคนที่ไม่สวย
ไม่ได้รวยเสน่ห์ดู เฉย-เฉย
อาจดูเป็นคนที่ เชย-เชย
มักได้รับความเฉยเมยจากผู้คน
ความเรียบง่ายในตัวฉัน
คิดว่ามันไม่มีเสน่ห์ชวนให้ใครมาสน
ผู้คนมากมากหลากหลายชน
จะมีบ้างไหมสักคนที่เข้าใจ
อาจทีบ้างที่มาทำเป็นว่าสน
มาเวียนวนแต่ไม่นานก็จางหาย
เหมือนน้ำค้างในตอนเช้าทุกๆราย
พอตกบ่ายก็หายไปกับเวลา
ก็มีบ้างบางรายที่นานหน่อย
แต่ก็จะค่อยๆหมดความห่วงหา
เหลือไว้เพียงร่องรอยของน้ำตา
ถ้าหากว่าฉันเผลอให้ใจเขาไป
ไม่กล้าพูดว่าเคยรู้จัก ความรัก
แต่ก็พอรู้จักว่า อกหัก เป็นแบบไหน
เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ
แต่กับการไม่มีใคร.
รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดไม่แพ้กัน
(สายลมไม่ห่มหวน )
อย่าพยายามจุดไฟขึ้นใหม่อีกครั้ง
อย่าสร้างหวังว่าสายลมจะห่มหวน
ไม่มีประโยชน์อย่ามาขอโทษคร่ำครวญ
เข็ดแล้วหัวใจที่เรรวน
ไม่อยากนับจำนวนหยดน้ำตา
มาทางไหนเชิญเธอกลับไปหา
พอกันทีคำ ขอโทษ ขอกลับใจ ไร้น้ำยา
คนอย่างเธอหมดคุณค่าแม้หางตาก้อไม่แล
(ความทรงจำ)
ภาพเธอยังอยู่ในความทรงจำ
ทุกอย่างที่เธอทำฉันยังจำได้
ยังมีเธอคนเดียวในหัวใจ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน..แต่ใจฉันยังใกล้เธอ
เพราะเธอคือคนที่ดีที่สุดสำหรับฉัน
แม้ตอนนี้เราห่างกันขนาดไหน
แต่ใจฉันยังอยู่กับเธอ ไม่เปลี่ยนไป
เธอคือ คนของหัวใจ ตลอดไปสัญญา
(คนไม่สำคัญ)
เคยเห็นความสำคัญของฉันไหม
ทั้งที่ฉันอยู่ใกล้-ใกล้ขนาดนี้
เคยรู้สึกหวั่นไหว***เวลาสบตากันไหมคนดี***
หรือเพราะฉันคนนี้ใกล้เธอเกินไป
แค่คนนอกสายตาคนหนึ่ง
สบตา ซึ้งเธอยังไม่หวั่นไหว
คงมีแต่ฉันที่ต้องแอบ เสียใจ ตลอดไป
เพราะถึงจะทำยังไงเธอก็ ไม่รักกัน
(รู้ว่าเธอลืมเรา)
รู้และเข้าใจทุกอย่าง
ว่าเส้นทางรักของเราไม่ราบรื่น
เธอลืมเสียเถอะทุกวันคืน
ลืมว่าเคยยืนอยู่ข้างกัน
เราไปด้วยกันไม่ได้
เพราะใจเธอมันไม่ได้มีแค่ฉัน
ขอลา ดีกว่าเสียเวลาอยู่ด้วยกัน
ไปหาคน-คนนั้น ที่เธอรักเถอะคนดี
(ก้อมันคิดถึง)
คิดถึงวันเวลาเก่า-เก่า
คิดถึงสนามที่เคยวิ่งสนุกสนาน
คิดถึงห้องเรียนของวันวาน
คิดถึงทุกอย่างที่พ้นผ่านมา
คิดถึงหอพักที่เคยอยู่
คิดถึงคุณครูที่ปรึกษา
คิดถึงโรงเรียนกาญจนาฯ
คิดถึงเพื่อนๆรุ่น 5 ทุก-ทุกคน
คิดถึง ตึ๋งหนืด กลุ่มของฉัน
คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาทุก-ทุกหน
คิดถึงเพื่อนๆ3/2 ทุกคน
คิดถึงจนอยากร้องไห้ออกมา
แล้วตะโกนว่า คิดถึงเธอ
(อยู่ต่อน่ะคนดี... )
อย่า! ไปจากฉันได้ไหม
ยังทำใจไม่ได้ที่ต้องจากเธอคนนี้
อยู่ต่ออีกนิดน่ะคนดี
สัก 10 นาทีขอเวลาทำใจ
-สัญญา-สิว่าจะไม่ไปไหน
รู้บ้างไหมว่าไม่เคย.มีใคร.
ทำให้ฉันอบอุ่นใจ ^ เท่าเธอเลย^
(แอบมองคงไม่ว่ากัน)
ได้เพียงแอบมองไกลๆ
ไม่ขออะไรไปมากกว่านี้
แค่ขอคิดถึงเธอบ้างเป็นบางที
เพียงแค่นี้คนดีคงไม่ว่ากัน
(ขอบคุณ)
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมา
ตลอดเวลาฉันมีความสุขมาก
แต่วันนี้เสียใจที่ต้องจาก
ก้อรู้ว่าเธอเสียใจมากเช่นกัน
โชคชะตาคงให้เราเจอกันแค่นี้
ขาลาทีต้องลาไปตามความฝัน
ตลอดเวลาที่เราเป็นเพื่อนกัน
3 ปีที่เราผูกพันฉันไม่มีวันลืม
(.....................)
ไกลกันเหลือเกิน
ไกล..ไม่อาจเดินไปหาอย่างก่อนได้
แต่ต่อให้ไกลกันเพียงใด
ใจฉันขอฝากไว้ให้เธอทุกนาที
(อยากรู้)
อยากรู้จักคำว่ารักมากกว่านี้
เพราะบางทีฉันอาจไม่ต้องผิดหวัง
รัก คืออะไรอยากได้ฟัง
อยากรู้จักว่ารักคืออะไร?
(..............)
จะมีใครกล้าให้คำตอบไหม
ว่ารักเกิดจากอะไร
ฉันเองก้อยังไม่เข้าใจ
มีเธอตั้งแต่เมื่อใหร่
ก้อแปลกใจอยู่เหมือนกัน
(..)
รักเธอที่ตรงใหน
เก็บข้อดีข้อใดเอาไปฝัน
ความรักเกิดจากอะไรกัน
แล้วทำไมรักของฉันต้องให้เธอ
(อยากถาม)
ขอถามอะไรเธอซักอย่าง
เธอจะตอบความจริงได้ไหม
ตอบมาจากหัวใจ
ตอบหน่อยได้ไหมคนดี
ใจเธอมีฉันอยู่มากน้อย
ใจเธอยังคอยคิดถึงฉันบ้างไหม
ยามเมื่อเราอยู่ห่างไกล
ในใจเธอคิดอย่างไรช่วยบอกที
(ไม่สำคัญ)
รู้จักกันเพราะอะไรไม่สำคัญ
อยู่ที่ใจว่ามันตรงกันใหม
อยู่ที่ความรู้สึกลึกๆในใหัวใจ
ว่ามันคิดอะไรแค่บอกมา...........
(รอ)
เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกน่ะ....คนดี
..ไกลกันอย่างนี้ลืมกันแล้วรึป่าว?
เธออาจลืมแต่ฉันกลับจำทุกเรื่องราว
..ยังคิดถึงทุกๆควาวที่เหงาใจ
(อย่าเกรงใจ)
จะเกรงใจกันทำไม
เมื่อจะไปก้อไม่ต้องเกรงใจฉัน
เธอจะไปก้อให้ไปไม่ว่ากัน
คนอย่างฉันแค่นี้ยังสบาย
(.....)
ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่เคยรัก
ก้อยังหักใจจากเธอไปไม่ได้
ทั้งที่รู้วว่าเธอมีคนคอยห่วงใย
ก้อยังแอบเอาใจไปวางไว้ใกล้เธอ
ทั้งที่รู้ว่ามันผิด
ก้อยังคิดอย่างนี้อยู่เสมอ
ยังแอบรักแอบห่วงใจแอบเพ้อเจ้อ
ก้อคนมันรักเธอให้ทำไง
29 ธันวาคม 2546 14:57 น.
เม็ดซายน์
อยากจะหนีไปให้ไกลแสนไกล
แต่ยังไงก็หนีเธอไม่พ้น
ทรมานเจ็บแค้นสุดจะทน
อยากจะหนีให้พ้นคนอย่างเธอ
29 ธันวาคม 2546 14:54 น.
เม็ดซายน์
ไม่จำเป็นหรอกกับคำว่าขอโทษ
ไม่ได้โกรธได้แค้นเธอหนักหนา
หากว่าเธอเห็นใครเขาดีกว่า
ก็ไม่ว่า ไม่ห้าม ตามใจเธอ
เมื่อจากไป ไปแล้วไม่ต้องกลับ
ไม่มีใครเขาคอยรับเธอหรอกหนา
กับตัวเธอฉันคงเสียแค่เวลา
เรื่อง...น้ำตาฉันคงไม่มีให้เธอ
29 ธันวาคม 2546 14:50 น.
เม็ดซายน์
วันที่ฉันเหงาอย่างนี้
คนดีเธอไปอยู่ที่ไหน
ฉันไม่รู้ว่าจะเดินไปทางทิศใด
ถึงจะทำให้หัวใจลืมเธอได้สักนาที
เธอเป็นอยากนี้บ้างหรือเปล่า ?
เธอก็คงเหงาอย่างที่ฉันเป็นอยู่นี้
คิดถึงเธอเหลือเกินคนดี
วอนสายลมช่วยบอกทีฉันคิดถึงเธอ
29 ธันวาคม 2546 14:48 น.
เม็ดซายน์
รู้หรือเปล่าว่าใครคนนี้เหงา
ตั้งแต่เราจากกันในวันนั้น
เฝ้ารอคอยเธอกลับมาทุกคืนวัน
แม้รู้ว่ามันคงไม่มีทาง
ยังคงรอเธอที่เก่าที่ตรงนี้
ที่เคยมีเราทั้งสองยืนเคียงข้าง
ตอนนี้มันเหลือเพียงความอ้างว้าง
และความหวังของฉันที่ให้เธอกลับคืนมา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเม็ดซายน์
หน้าส่วนตัว
733
