11 มีนาคม 2548 08:03 น.

สิ่ ง ข อ ง แ ห่ ง ค ว า ม รั ก ที่ . . . . . . . . . . เ ธ อ ไ ด้ ม อ บ ใ ห้ ไ ว้

เม็ดซายน์


. . . . . ซีดจางตามกาลเวลา . . . . 

จดหมายสีฟ้า. . . . กับข้อความเก่า - เก่า

กลีบดอกกุหลาบสีแดงแห้งหม่นปนเทา

เหมือนกับครั้งหนึ่งของความเป็นเรา. . . . . ที่ร้างลา




สิ่งเล็กน้อยในความทรงจำ . . . .  ที่ยิ่งใหญ่

ที่ใครบางคนลืมไปอย่างไร้ค่า

ซอกมุมแห่งความทรงจำ. . . . หลังถ้อยคำร่ำลา

เพียงหวนคิดขึ้นมา. . . . . . . 

. . . .  และแล้วรอยน้ำในดวงตาก็พร่าริน
				
10 มีนาคม 2548 10:42 น.

คนผ่านทาง คงเป็นเธอ....ส่วนฉันก้อแค่.. ทางที่เธอผ่าน ..........

เม็ดซายน์


เธอ . . . . . คงเป็นแค่   คนผ่านทาง 

ฉันเองก็คงเป็นแค่ทางที่เธอผ่าน

โลกสร้างเราให้เป็นแค่คน . . . . . . . เดินสวนกัน

บนความเหมือนกันของความฝัน . . . . . .

. . . . และบนเส้นทางขนานที่ต่างกันของความจริง




ฉันเป็นเพียงทางผ่านที่เธอมี

ในขณะที่ใจฉันมีเพียงเธอคนนี้ . . . . . . . เป็นทุกสิ่ง

ฉันรักเธอแสะนั่นคือความจริง

แต่เป็นได้เพียงความรักที่ถูกเธอทอดทิ้ง . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . บนโลกแห่งความเป็นจริงที่สวนทาง
				
8 มีนาคม 2548 10:09 น.

ไ ด อ า รี่ เ ล่ ม เ ก่ า

เม็ดซายน์


เปิดอ่านดูบันทึกเล่มเก่า

ที่มีเรื่องของสองเราอยู่ในนั้น

มีทั้งความรัก  ความผูกพัน

ที่เธอและฉันร่วมสร้างกันมา




อยู่  อยู่น้ำตาก็ไหล

ไม่รู้เพราะอะไรไม่รู้เลยหนา

แค่มันคิดถึงเธอขึ้นมา

น้ำจากตาก็หลั่งทุกที




เปิดอ่านดูบันทึกเล่มเก่า

มีเพียงเราที่ยังจดจำเรื่องเหล่านี้

เธอคงลืม ลืมมันไม่ใยดี

เธอคงลืมผู้หญิงคนนี้ที่รักเธอ

				
3 มีนาคม 2548 16:47 น.

กรวดหิน........ดินทราย

เม็ดซายน์


กรวดหิน.ดินทราย
ใครต่อใครก็เห็นมันไร้ความหมายไม่มีค่า
ต้นไม้ที่ไร้ใบก็ไม่มีใครใส่ใจจะมองมา
ฉันจึงหมั่นรดน้ำ.เติมปุ๋ยในช่วงเวลาที่ไร้ใครใยดี

ดินทรายกลับชื่นชุ่มด้วยน้ำ
ดอกไม้ออกดอกและยังทำให้รู้สึกหอมในตอนนี้
แต่ไม่นานเท่าไหร่      ทุกอย่างก็หายไปเพราะความสวยงามที่มี
และในตอนนี้.ฉันก็ไม่มีไม่เหลือแม้ใคร

แม้แต่เธอที่เป็นทุกอย่างของความรู้สึก
ฟ้ายังนึกแกล้งกันให้หวั่นไหว
ให้สูญเสียสิ่งสำคัญของหัวใจ
หรือฉันไม่มีค่าพอที่จะเก็บอะไรหรือรักใครได้เลย

				
3 มีนาคม 2548 08:13 น.

ความสุขคือการอยู่กับเธอ

เม็ดซายน์


              อย่างที่เป็นนี่แหละดีที่สุด

        ไม่ต้องการมนุษย์เลิศเลอปานนั้น

            ชอบที่ทะเล้น  ธรรมดา  สามัญ

แถมมีอารมณ์ขัน.ถึงกวนประสาทกันก็ไม่เป็นไร

                              ..


          ความสุขของฉันคือการอยู่กับเธอ

      เป็นยายแก่ป้ำเป๋อ.เอ้า..!!  จะยอมให้

         ขอให้มีตาเฒ่าอย่างเธออยู่กันไป

          อนาคตถือไม้เท้าด้วยกันใกล้ๆ.

   .แล้วเล่านิทานรักตายายให้หลานมันฟัง

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเม็ดซายน์
Lovings  เม็ดซายน์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเม็ดซายน์
Lovings  เม็ดซายน์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเม็ดซายน์
Lovings  เม็ดซายน์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเม็ดซายน์