เสียงร้องขอชีวิต

ป๋อง สหายปุถุชน

	ผมได้มีโอกาศเดินทางไปทางภาคอีสาน จ.สุรินทร์เพื่อไปช่วยงานแต่งงาน								
ก็ต้องไปพบเจอเรื่องราวการพรากชีวิต ( ฆ่าหมู) เพื่อนำเนื้อหมูมาประกอบอาหารเลี้ยงในงาน									
คนที่นั่นเขาบอกว่าเป็นเรื่องปกติเขาเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนชินแล้วงานไหนเขาก็ทำกันแบบนี้									
เขาต้องเอาเนื้อหมูมาประกอบอาหารเลี้ยงแขกที่มาช่วยงานแล้วเนื้อหมูส่วนหนึ่งก็ชำแหละแจก									
สดๆบ้างให้คนที่มาช่วยงานนำกลับไปปรุงอาหารที่บ้านมากน้อยตามกำลังทรัพย์ที่ใส่ซองมาช่วยงาน									
ภาพที่ผมได้ไปเห็นเข้าอาจทำให้ผมเลิกกินเนื้อหมูไปตลอดเพราะความสงสาร หลายคนคงบอกว่า									
ไม่บาปหรอกเพราะเขาเกิดมาเป็นอาหารเรา แต่ผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้จริงๆเลยนำมาเล่าสู่กันฟัง									
ช่วงเวลาเย็นๆผมเห็นมีรถปิกอับนำหมูมาส่งเขาใสกรงมาเมื่อมาถึงบ้านงานก็ช่วยกันยกลง									
แล้วเอาเชือกผูกขาหมูเอาใว้แล้วปล่อยให้มันเล่นดินเล่นน้ำตามสบายผมเห็นหมูมันร่าเริง									
เล่นดินเล่นน้ำอย่างสบายใจด้วยความไม่รู้เรื่องของมันว่าอีกไม่กี่อึดใจจะต้องมาจบชีวิต									
ผมมองไปแถวนั้นเห็นมีกระทะใบใหญ่ต้มน้ำเดือดรออยู่มีคนนำฟืนใสใว้ตลอดเห็นไฟลุกแดง									
มีไอน้ำลอยออกจากกระทะใบใหญ่นั้นน้ำคงเดือดรออยู่แล้วสายตาของผมมองไปที่หมูตัวนั้น									
มันยังนอนเล่นดินเล่นน้ำนอนแช่อย่างสบายใจหมูตัวนั้นมันคงดีใจนะครับที่ได้ออกจากคอก									
ที่แสนอึดอัดและสกปกมานอนอยู่ที่โล่งแจ้งในชีวิตนี้มังคงไม่มีโอกาศแบบนี้มาก่อน กินๆนอนๆอยู่แต่ในคอก									
สายตาผมมองไปอีกฝั่งหนึ่งของคันนาก็เห็นหมูอีกตัวอ้วนสวยนอนแช่เล่นดินเล่นน้ำอย่างสบายใจเช่นกัน									
มันกลิ้งเกลือกกันดินโคลนอย่างสบายใจ อีกสักพักผมเห็นมีคนเดินถือสำรับข้าวอาหารเหล้าขาวธูป									
กรวยดอกไม้เหมือนไปขอสมาชีวิตหรือว่ายเจ้าที่ประมาณนั้นครับเมื่อเขาเสร็จพิธี ก็เห็นชายสามสี่คน									
ถือฆ้อนปอนสองคนอีกคนถือมีดปายแหลมอีกคนกำลังแก้มัดเชือกหมูที่เขาผูกติดใว้กำหลักที่เขาตอกใว้									
แล้วดึงหมูตัวนั้นมาหมูมันก็เดินตามมาอย่างง่ายดายเมื่อเดินมาถึงแดนประหารชายคนที่ถืดฆ้อนเตรียม									
ยกฆ้อนขึ้นจะทุบที่หัวมันยังไม่รู้เลยถ้าหมูมันรู้ว่าคนกำลังจะฆ่าเอาชีวิตมันมันคงวิ่งหนีไป									
คงไม่ยอมให้คนทุบตีเอาง่ายๆเสียฆ้อนทุบไปที่หัวของหมูตัวนั้นเสียงดังตุ๊บผมเห็นหมูตัวนั้น									
ขาหน้ามันซุดลงกับพื้นดินมันยังไม่มีเสียงร้องเหมือนมันคงมึนงงสักพักมันส่ายหัวเล็กน้อยแล้วก็พยาม									
ยันขาหน้าขึ้นเพื่อยืนอีกครั้งผมก็ได้ยินเสียงตุ๊บอีกครั้งบริเวณหน้าผากของหมูตัวนั้นมันซุดขาลง									
มีเลือดออกปากมันส่งเสียงร้องจนสุดเสียงเหมือนมันร้องขอชีวิตละลุกเดินจะหนีหรือคงร้องเรียกหา									
เจ้าของของมันที่เคยให้ข้าวให้น้ำมันกินจนมันตัวอ้วนใหญ่ ให้ช่วยด้วยเสียงกรีดร้องดังไปทั่ว									
หรือมันคงร้องขอชีวิตอย่าตีฉันเลยฉันกลัวแล้วเดินไปก็ได้ยินเสียงฆ้อนทุบอีกครั้งจนหมูตัวนั้น									
ลงไปดิ้นอยู่กับพื้นแล้วชายสามสี่คนก็จับขาของหมูตัวนั้นเอาไว้และเอามีดปายแหลมจ้วงแทง									
เข้าบริเวณคอหรือน่าอกของหมูอย่างชำนานเลือดสดๆพุ่งทะลักออกมาเสียงกรีดร้องของหมูตัวนั้น									
ค่อยๆเงียบหายไปพร้อมกับหมดแรงดินต่อสู้ ร่างของหมูตัวนั้นถูกชำแหละอย่างชำนาน									
ส่วนหมูอีกตัวก็คงต้องจบชีวิตคล้ายๆกันในไม่ช้าผมมองดูมันยังคงนอนแช่อยู่อย่างสบายใจ									
นี่แหละครับเนื้อหมูอันแสนอร่อยที่เรากินกันอยู่ทุกวันผมว่าในโรงฆ่าสัตว์ก็คงไม่ต่างอะไร									
กับที่ผมเห็นมานักหรอกครับ ถ้าเราไม่กินเขาขายไม่ได้เขาคงไม่ฆ่ามันหรอกครับหรืออาจฆ่า									
ให้น้อยลง