หมาในตัวหนึ่งได้พบกับจระเข้ตัวหนึ่งบนฝั่งแม่น้ำไนล์ในยามเย็น มันจึงหยุดและทักทายกันและกัน หมาในกล่าวขึ้นว่า "ท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?" จระเข้ก็ตอบว่า "ฉันไม่ใคร่สบายใจเลย ในบางครั้งฉันร้องไห้ด้วยความปวดร้าวและเศร้าโศก สัตว์อื่นๆ กลับกล่าวว่า "นั่นมันน้ำตาจระเข้เท่านั้นแหละ" นี่ทำให้ฉันปวดร้าวจนเหลือจะพรรณนาทีเดียวนะ" ครั้นแล้วหมาในก็กล่าวว่า "ท่านกล่าวถึงความปวดร้าวเศร้าโศกของท่าน แต่ลองคิดถึงผมดูบ้างสักนิดเถอะขอรับ ผมจ้องมองดูความงดงามของโลก ความน่าพิศวงมหัศจรรย์ของมันแล้วผมก็หัวเราะออกมาด้วยความปลาบปลื้มจริงๆ เหมือนดังที่ทิวาวารแย้มสรวล แต่พวกสัตว์ในป่ากลับบอกว่า "นั่นมันเสียงหัวเราะของหมาในเท่านั้นเอง" ผู้เบิกทาง คาลิล ยิบราน เขียน กิติมา อมรทัต แปล Be Veg, Go Green 2 Save The Planet
คีตากะ 8 มี.ค. 2558 00:49 น. - ID 11760 
1890
0
0
17 มิถุนายน 2554 19:27 น. - comment id 124394
เมื่อห่างออกไป อาจแค่นั้นเอง.... แต่ฉันก้อเศร้าเสมอ..ถ้าทุกน้ำตามาจากฉัน สวัสดี ทุกๆความดี..
21 มิถุนายน 2554 15:05 น. - comment id 124501
น้ำตาและรอยยิ้ม ฉันจักไม่ขอแลกเปลี่ยนความเศร้าโศกของฉันกับความร่าเริงของฝูงชน ฉันจักไม่ให้น้ำตาซึ่งความเศร้าได้ทำให้ไหลรินออกจากทุกส่วนของฉันต้องกลายเป็นเสียงหัวเราะ ฉันอยากให้ชีวิตของฉันมีทั้งน้ำตาและรอยยิ้ม น้ำตา-เพื่อทำหัวใจของฉันให้บริสุทธิ์ ทำให้ฉันเข้าใจในความลับของชีวิตและสรรพสิ่งซึ่งซ่อนอยู่ รอยยิ้ม-เพื่อจะดึงฉันเข้าไปใกล้บรรดาบุตรแห่งมนุษย์ชาติและเพื่อเป็นเครื่องหมายแห่งคำสรรเสริญเทพทั้งหลายของฉัน น้ำตา-เพื่อจะสมานฉันไว้กับบรรดาผู้ที่หัวใจแตกสลาย รอยยิ้ม-เพื่อเป็นเครื่องหมายแห่งความปีติของฉันในการที่ฉันได้มีชีวิตอยู่ ฉันอยากจะให้ตัวฉันสิ้นชีพลงในความใฝ่ฝันและถวิลหามากกว่าที่จะอยู่อย่างเหนื่อยอ่อนและสิ้นหวัง ฉันต้องการให้ความหิวกระหายในความรักและความงามมาอยู่ในส่วนลึกแห่งจิตใจฉัน เพราะฉันเห็นว่าผู้ที่ได้รับความพึงพอใจแล้วนั้นคือผู้ที่มีความทุกข์มากที่สุด และฉันเคยได้ยินเสียงถอนใจของผู้ที่อยู่ในความใฝ่ฝันและคะนึงหา เสียงนั้นหวานยิ่งกว่าเสียงดนตรีซึ่งหวานที่สุด เมื่อยามเย็นมาถึง มวลบุปผามาลีก็หุบกลีบและหลับไป โอบรัดความถวิลหาของมันไว้ เมื่อยามเช้าเข้ามาใกล้ มันก็แย้มริมฝีปากออกเพื่อรับจุมพิตแห่งแสงตะวัน ชีวิตของดอกไม้ก็คือความใฝ่ฝันและความสมปรารถนา-คือน้ำตาและรอยยิ้ม น้ำในทะเลกลายเป็นไอและลอยขึ้นรวมกันเข้าเป็นหมู่เมฆ เมฆลอยไปเหนือขุนเขาและหุบผาจนพบกับสายลมอ่อน แล้วจึงตกลงมาพร้อมกับเสียงร้องไห้สู่ท้องทุ่ง เข้ารวมกับลำธารและแม่น้ำเพื่อไหลกลับคืนสู่ทะเล บ้านของมัน ชีวิตของเมฆคือการจากและการพบ-คือน้ำตาและรอยยิ้ม เช่นเดียวกัน ดวงวิญญาณของเราได้แยกจากดวงวิญญาณที่ใหญ่กว่าเพื่อเคลื่อนไหวไปในโลกแห่งสสาร และผ่านไปประดุจเมฆเหนือเทือกเขาแห่งความเศร้าโศกและที่ราบแห่งความร่าเริงหรรษาเพื่อพบกับสายลมแห่งความตาย และกลับคืนสู่ที่ที่มันจากมา กลับไปยังห้วงสมุทรแห่งความรักและความงาม -กลับไปยังพระผู้เป็นเจ้า คาลิล ยิบราน อันนี้เพราะกว่าเยอะ ขอลอกหน่อย อิอิ
21 มิถุนายน 2554 16:21 น. - comment id 124505
ฉันชอบทบความนี้...แม้แต่เธอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ