ความรัก

วงเวียน

ความจริงแล้ว  ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ  ว่าทำไททุก ๆ คนต้องการอยากที่จะมีความรักและกำหนดให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการ  ทั้งๆ  ที่ตัวเราเองรู้อยู่แล้วว่ารัก  ออกแบบไม่ได้  ฉันขวนขวายหามัน  **เมื่อก่อนอยากมีความรักใจจะขาด  แต่เมื่อเริ่มมีมันแล้วเริ่มสัมผัสมัน  ตอนนี้อยากจะขาดใจ**  ทั้งๆ  ที่ก่อนหน้า  ก็เข็ดอยู่คนเดียวได้ และรู้ว่าความรักมันไม่ได้ดีเลย  แต่ก็ยังอยากที่จะมี 
       แต่ความรักมันก็แปลกนะ  คนที่อยากมีมันกลับไม่มี  แต่คนที่ไม่ต้องการมันมันกลับเข้ามาหาแล้วไล่ต้อนให้เราจนมุมแล้วก็ต้องยอมแพ้มัน  แล้วสุดท้ายแล้วเราก็พ่ายแพ้มันอย่างสมบูรณ์ที่สุดเมื่อเราเสียมันไป
       ความจริง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมาคร่ำครวญมันไปทำไมนะ  ในเมื่อคร่ำครวญไปฉันก็ไม่ได้หายจากความเจ็บปวดนั้นเลย  ไม่อยากได้มัน  มันกลับเข้ามา  แต่ในวันที่เราอยากให้มันอยู่กับเราไปนาน ๆ วันนั้นแหละมันก็จากเราไป  โดยที่ไม่มีวันกลับมา
        หัวใจเราก็แปลกนะ  เมื่อก่อนไม่มีใครก็อยู่ได้  แต่พอเขาเข้ามา  แล้วตอนนี้จะขาดเขาไปมันไม่ได้อีกแล้ว  เฮ้อ!  ดื้อจริงๆ หัวใจเมื่อก่อนอยู่ได้ตอนนี้ก็ต้องอยู่ได้สิ  เข้มแข็งเข้าไว้  ขาดเขาไปคนเดียวมันไม่ตายหรอกน่า
         แต่ถ้าโลกนี้มีแต่คนสมหวังมันจะไปมีรสชาติอะไร  ต้องได้รับรู้ถึงความรู้สึกทุกข์เสียบ้าง  ถึงจะรู้ค่าของคำว่า มีความสุข
ดังนั้นเราต้องทุกข์ให้มาก ๆ เพื่อรอ  รอวันที่จะมีความสุขกับใครที่เติมเต็มเราได้สักคน  คนที่เป็นเสมือนน้ำแก้วเดียวกันตัดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด  แยกออกจากกันไม่ได้   แล้วเมื่อไหร่ล่ะที่เราจะเจอ  คนๆ นั้น
   ความรัก  ฉันดีใจนะที่เธอมาทักทายฉัน
ฉันมีความสุขนะที่ได้สำผัสและรู้จักเธอได้
แต่ฉันก็เสียใจนะที่ฉันจะต้องเสียเธอไป
ความรัก  แล้วเราจะพบกันใหม่เมื่อวันที่ฉันเจอคนที่ฉันฝากชีวิตของฉันไว้กับเขาได้จริง ๆ