ลมหายใจแห่งความคิดถึง

แอ็ปเปิ้ล

เป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งของความคิดถึงใครสักคนแล้วถ่ายทอดเรื่องราวมาเป็นบทกวีเศร้า ๆ ของผู้หญิงขี้เหงา
ความคิดถึง บทที่1
ค่ำคืนที่ไม่มีดาว
เหมือนใจว่างเปล่าไร้ซึ่งคนห่วงหา
จันทร์เอ่ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า
จะเหมือนฉันไหมที่รอคอยการกลับมาของใครบางคน
ความรักช่างห่างไกลแสนไกล
ต้องรออีกนานแค่ไหน
กว่าจะได้ใจเธอคืนมา
เห็นแต่สายลมที่พัดพาความร้าวรานมาหา
ให้ใจที่อ่อนหล้าหลั่งรินน้ำตาอยู่ทุกวัน
ไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการคอยใครสักคน
ด้วยความรักที่ท้วมท้นฉันทนได้
แต่ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ต้องรออีกนานเท่าไร
กลัวลมหายใจ...จะไม่เหลือไว้เพื่อเจอเธอ
ความคิดถึง บทที่2
บางเวลาที่คิดถึงเธอ
อยากรู้เธอคิดถึงฉันเหมือนกันไหม
ยามมองผืนฟ้ากว้างจะอบอุ่นเพียงใด
หากความรู้สึกจองใจเราตรงกัน
ความเหงาในค่ำคืนหนาว
สายลมพร่ำกล่าวคำรักหวานไหว
แสงดาวกระพริบทักทายบอกความในใจ
ได้ยินบ้างไหมคนดีของใจ...ฉันคิดถึงเธอ
ความคิดถึง บทที่3
ฉันอาจไม่อบอุ่น
อย่างแสงตะวันรุ่งอรุณในยามเช้า
ฉันอาจไม่งดงามเหมือนมวลหมู่ดาว
ที่สุกสว่างพราวพร่างยามแหงนมอง
มีเพียงหนึ่งใจที่รักใครหนึ่งคน
ในคืนฟ้าหม่นสองมือที่โอบคุณ
...จะอบอุ่นพอไหม...
แสงใดจะส่องสว่างยามคุณไม่มีใคร
แสงศรัทธาแห่งหัวใจจะพอไหม...บอกรักคุณ
ความคิดถึงของฉันมันคงไม่จบเท่านี้หรอก มันยังมีอีกหลายบทหลายตอน หมืนล้านถ้อยคำแห่งความรู้สึกที่ไม่อาจบอกให้เธอรู้ได้หมด
ไม่ขอให้เธอคิดถึงไม่ขอให้เธอสนใจ
เหมือนฉันที่มันห่วงใยและคิดถึงเธอ
ขอแค่รู้เอาไว้..วันใดที่เธอน้ำตาเอ่อ
ยังมีคนเจ็บกว่าเธออยู่ตรงนี้