.."ผมรักแม่ แต่..ผมทำได้แค่นี้"..

หมึกมรกต

ครอบครัวนี้มีด้วยกัน 4 คน คือ แม่ และลูก ๆ อีก 3 คน วันหนึ่ง 
แม่เกิดเป็นโรคร้ายแรงขึ้นมานั่นก็คือ เป็นโรคหัวใจ!! 
จำเป็นต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจโดยด่วน ลูกชายทั้ง 3 รักแม่มาก 
และรู้ว่าตนเองนั้นต้องทำอะไรซักอย่างให้กับแม่บังเกิดเกล้าของเขา 
คนโตเป็นนักธุรกิจพันล้านมีธุรกิจใหญ่โต 
ได้รับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายในทุก ๆ ด้าน 
โดนยอมสละเวลาในการเซ็นสัญญาเพื่อมาคอยเฝ้าไข้คุณแม่ 
คนรองเป็นนายแพทย์ชั้นนำของโลก รับผิดชอบในการรักษาคุณแม่ 
และทำการเรียกประชุมสมาคมแพทย์ทั่วโลกเพื่อหาวิธีรักษาคุณแม่ของเขา 
คนเล็กนั้น ยังไม่มีงานทำ 
เนื่องจากตนนั้นมิได้มีความเฉลียวฉลาดเหมือนกับพวกพี่ ี่ ๆ 
เขาสำนึกตัวอยู่ตลอดว่าตนเองนั้นคงไม่มีกำลังพอที่จะช่วยแม่ที่เขา 
เทิดทูนได้อย่างที่พี่ ๆ ทั้ง 2 ทำได้ 
แต่เขารู้ว่าตนเองต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อแม่ของเขา 
 
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา 
การผ่าตัดหัวใจเป็นไปได้ด้วยดี 
และคุณแม่ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากหลับไปนานถึง 4 วันทีเดียว 
คุณแม่ได้พบหน้าลูกทั้งสองคน คือคนโตและคนรอง 
แต่กลับไม่ได้พบหน้าลูกคนเล็ก คุณแม่จึงถามลูก ๆ ทั้งสองว่า 
น้องไปไหน 
แต่คนโตกลับบ่ายเบี่ยงไปว่าคุณแม่พึ่งฟื้น ให้ทานอาหารก่อน 
แล้วเขาก็ออกไปนำอาหารมาให้คุณแม่ คุณแม่ถามคนรอง 
แต่คนรองก็บอกกับคุณแม่ว่า ผมต้องไปนำยามาให้แม่ทานหลังอาหาร 
และก็จากไป คุณแม่สงสัย เพราะกิริยาอาการของลูกทั้งสองนั้นไม่ธรรมดาเลย 
เมื่อทุกคนอยู่พร้อมกันคุณแม่จึงถามขึ้นมาอีกครั้ง 
น้องอยู่ไหน ทั้งสองอ้ำอึ้ง 
และไม่มีใครที่อยากจะตอบคำถามแม่ของเขาเลย 
คุณแม่ถามย้ำ บอกมานะ น้องอยู่ที่ไหนกัน 
คนโตตอบคุณแม่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า 
น้องอยู่ในหัวใจคุณแม่ครับ 
คุณแม่ยังงุงงงกับคำตอบของลูกชายคนโตมาก...
จึงหันหน้าไปถามคนรองซึ่งกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน 
หมายความว่าไงลูก คนรองตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ 
ดวงตาเอ่อล้นด้วยหยดน้ำตาที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหย่อน 
พวกเราสามคน พอรู้เรื่องว่าแม่ไม่สบาย 
ก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่ง ผมและพี่ 
ได้ทำในสิ่งที่ตนเองทำได้และควรกระทำแล้ว 
และน้องก็ได้ทำสิ่งที่พวกผมไม่มีความกล้าพอที่จะทำได้ให้กับแม่ 
แม่ไม่เข้าใจ!!... 'วันนั้นเป็นเวรของน้องที่จะมาเฝ้าไข้แม่ 
โดยที่พวกผมจะมาเปลี่ยนเวรกันในตอน 6 โมงเช้า เมื่อผมเข้ามาถึง 
กลับไม่เห็นน้องอยู่ในห้องของแม่ แต่มีโน๊ตเขียนไว้ตรงเตียงแม่ว่า '
พี่รอง ผมอยู่ในห้องน้ำ และไม่ต้องตกใจสิ่งใดทั้งสิ้น 
ผมก็เดินไปที่ห้องน้ำ ปรากฏว่า.. 
น้องได้ทำการฆ่าตัวตายโดนใช้มีดปลอกผลไม้ 
กรีดที่ข้อมือตัวเองในอ่างน้ำ โดนให้เลือดไหล ช้า ๆ 
เพื่อที่หัวใจจะยังสามารถทำงานพอที่จะนำมาช่วยแม่ได้ 
น้องเขียนจดหมายไว้ในห้องน้ำว่า 
'นำหัวใจผมไปช่วยแม่ ผมรักแม่ แต่ผมทำได้แค่นี้'
น้องเสียแล้วเพราะเลือดไหลมากเกินไป 
และผมก็ได้นำหัวใจของน้องมาช่วยแม่ครับ 
' ไม่!!...ไม่จริงใช่ไหมลูก.. น้องออกไปหางานทำเท่านั้นใช่ไหม.. 
อย่ามาหลอกแม่เลย.. ' 
ลูกคนโตปลอบโยนคุณแม่ที่ทำท่าปฏิเสธทั้งน้ำตาว่า แม่ครับ 
พวกผมสองคน ให้แม่ยังไม่ได้ครึ่งของน้องเลยครับ 
เราสามคนรักแม่มาก และผมก็เข้าใจน้องดีครับ แม่ทำใจนะครับ 
พวกเรา จะยังคงอยู่ด้วยกัน 4 คนเหมือนเดิม 
ไม่มีวันใดที่พวกเราจะแยกจากกันหรอกครับ แม่สะอื้น 
แต่เริ่มทำใจได้แล้ว 
แม่รักลูก รักลูกทุกคน และลูกทุกคน จะอยู่กับแม่เสมอ และตลอดไป 
ทั้ง 3 คน ร้องไห้ และพร่ำเรียกหาน้องคนเล็ก..
แม้ว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงของแม่และพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้งก็ตาม....