rain..
" ครับ " รับคำ สีหน้าสะใจ สบตาอย่างเจ้าเล่ห์
ลอบยิ้ม .. เดินกลับเข้าห้องคงกำลังยิ้มเยาะว่าเอาชนะ ยัยเรนตัวแสบได้แล้วนะซิ..
แม่วางไม้เรียว .. ลูบผม .. อย่างแผ่วเบา ..
" หนูคงบอกแม่ ได้แล้วนะ หนูเป็นคนทำใช่มั้ย ? " สายตาของแม่ คาดคั้นด้วย คำถาม เรนรู้ว่า แม่คงไม่เข้าใจ .. สิ่งที่เรนทำหรอก
" เรนไม่ได้ทำนะคะแม่ วุ่นวายตะหากคะ ที่ทำ แบบนั้น " สายตาฉายแววเจ้าเล่ห์ ไม่ยอมรับ ก็เรน ไม่ได้ทำจริงๆ เนี่ยนา
" โอ๊ยย แม่จะบ้าตาย .. หนูรู้มั้ย .. แม่ปวดหัวแล้วนะ " แม่หลับตา .. เอนหลังพิงพนัก .. อ่อนใจ
เรนมองแม่ อย่าง ..สงสาร ..
" แม่จ๋า เรนขอโทษ ก็เรนไม่ชอบ นายคนนั้นนะซิคะ " กอดแม่ยิ้มอ้อน อย่างสารภาพผิด ก็แค่เรน .. ขอยืมปากเจ้าวุ่นวายแทนกรรไกร..แค่นั้นเอง
วุ่นวายก็คงอยากร่วมมือกับเรนแกล้งนายคนนั้นด้วยเหมือนกัน
"อย่าทำแบบนี้อีกนะ .. แม่ไม่ชอบ สัญญากับแม่ซิคะ คนดี แม่รักหนูนะ " น้ำเสียงนุ่มนวล โอบกอด ด้วยความห่วงใย ..
" คะ แม่ ต่อไปเรนจะไม่ทำอีก เรนสัญญา หากเค้าไม่รังแกเรนและรังแกวุ่นวายของเรน เรนก็จะไม่ยุ่งกับเค้านะคะ " ยิ้มประจบอวดฟันขาว..