..ภาพวัน..ลอยกระทง ..บ้านเรน ..

rain..

                ....
  
        บ้านหลังใหญ่ ..  ล้อมรอบ ด้วย .. สวนดอกไม้ .. 
    กำลัง ออกดอกบานสะพรั่ง .. อวดสีสัน ..  สวยงาม ..
       ในคืนลอยกระทง ..   หน้าต่าง .. บานเล็ก ..  ถูกเปิด ..
  ภาพ ที่เห็น .. ตั้งแต่ จำความได้ ..
  " พี่จ๋า ..  ข้างล่าง ..  มีรัยเหรอคะ.."    ถามด้วยความสงสัย ..  กับแสงไฟ ระยิบระยับ ..  ด้านล่าง .. ริมฝั่งแม่น้ำ อีกด้าน ..
   "   อ๋อ ..  เค้ามีงาน ..ลอยกระทงกัน .. นะคะ ..  "  ..     
   "   สวยมากเลย ..   อยากไปจัง  " 
   "  ไม่ได้หรอก !! .. ตรงนั้น  อันตราย .. "
   "   มัยร่า ..  ก็ คน ตั้งมากมาย ..  สนุกดีออก .. "..ค้าน ด้วยน้ำเสียง..  อ่อยๆ..  อย่างน่าสงสาร..
    "   ตัวเล็ก ๆ..   แบบนี้.. เดี๋ยวยักษ์  จับเอาไปขัง นะซิคะ ..  ไม่กลัวเหรอ "
    "   ฮึ !!   มัย ? ..  ยักษ์ ไม่ไปจับ ..ผู้ใหญ่ ใจร้าย    มาจับ เด็กดีๆ ..  แบบเรน ..ได้งัย ..."  ถามด้วยคงความสงสัย ..
    "  พี่ก็ .. ไม่รู้ ..เหมือนกัน ..   ไว้ เจอยักษ์ ..  พี่จะถามเค้าให้ .. " ..  
    "     ???    "      ยัง งงๆ .. ใน  คำตอบ ที่ไม่ชัดเจน ..
      สายตา ยังคง ..จับจ้อง ..  แสงไฟ .. ระยิบ ระยับ .. และ ..ผู้คน .. มากมาย .. ที่เดินกันขวักไขว่ .. สลับกับเสียงดัง ..  ของประทัด .. เป็นระยะๆ..    
     "   พี่จ๋า..  แล้วยักษ์ .. จะมาตอนไหน .. " 
     "    คงดึกๆ  .. ม้ าง .."   ตอบ แบบ ไม่แน่ใจ ..
     "   ง้า น .. ตอนนี้.. พาเรนไป .. ก่อนยักษ์มา .. ได้เปล่าร่า .."  อ้อนด้วย ..สายตา.. และคำพูด .. 
    มือยื้อ..  ชายเสื้อ .. ของพี่ . .  อย่างขอร้อง .. 
      "  น ่า .. นา.. นะ .. "   ตายังจ้อง .. กับแสงไฟ .. ของเทียนไข .. มากมายหลายพันเล่ม ..
      "   งั้น สัญญา กับพี่ก่อนนะ ..  ว่า จะไม่เกเร .."      คาดคั้น ..  ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ..  แต่คงทนเสียงอ้อน ไม่ไหว .. .
       "   ค่ะ .."  รับคำ .. ด้วยความตื่นเต้น .. 
                      ....
       "   ฮือ อ .. ๆๆ    เรนจะกลับบ้าน "   .. เสียงแผดร้องจ้า   .. ด้วยความกลัว .. 
       "   โอ๋ ..ๆ  อย่า ร้องซิครับ ..  เดี๋ยวพี่ก็ มา ..  "  
       "   ฮือ อๆๆ  ๆ  "  เช็ดน้ำตาปรอย  เต้นเร่า ๆ  ..    มือจับมือ  มองหา  ..ที่พึ่ง.. ก็กลัว ยักษ์ จะมาจับเอาไป ขัง ..  เนี่ยน า า ..
                 ..... 
    พี่ วิ่งมา  ..  ระล่ำระลัก ..  ขอบคุณ พี่คนใจดี .. 
     " โอ๋ ..  ๆ ๆ  อย่าร้องนา .. กี้ พี่ตามหา .. ตั้งนาน  ตกใจ มากเลย .. " 
     " พี่ใจร้าย ทิ้งเรน .. ได้งัยร่า "   ต่อว่า..  ด้วยเสียงสะอึกสอื้น .. ไม่จางหาย ..
     "  เป ล่าทิ้งน า  !!  ..  เผลอแป๊ปเดียว ..  เอง ..   ไป  .. งั้ นกลับบ้าน ละกัน  " 
     "  ไม่เอา ..  ขออีกแป๊ป .. อยากลอยกระทง ..   ด้วยซิคะ .." 
     "   ไม่ได้คะ ..  เดี๋ยวยักษ์มา  .. "  จูงมือ กึ่งลาก กึ่งดึง .. ผ่านฝูงชน ... 
                    ...
       
          หน้าต่าง ..บานนั้น ..ถูกเปิด อีกครั้ง ..
    ตาทอดมอง ..  แสงระยิบระยับ ..  ข้างล่าง ..     บอกกับตัวเอง .. 
        เมื่อโตขึ้น..  จะบอก กับยักษ์ .. ตนนั้นเองว่า.. ไม่กลัว .. นายร้อก.. นายยักษ์ ใจร้าย..  ฮึ!..
                ...
       
         ฉันโตแล้ว ..
      มือที่จับกลีบ ...ของกระทง .. วางเบาๆ  บนฐานกลมๆ  .. ที่ทำขึ้น..  ตั้งแต่ ตอนกลางวัน ..
         ตาใสแป๋ว  .. มองอย่าง ชื่นชม .. ฝีมือ ตัวเอง ..
    "  พี่จ๋า  สวยมั้ย .. "    เอียงคอ ถาม ..  อย่างรอคำตอบ ..
     "  ไม่นะ   พี่ว่า มันเอียงไปนิด  ดูๆ แล้ว ออกแนว  ประหลา ด ๆ  .. ไง ไม่รู้ดิ "
     "   เหรอคะ ?   ง้าน .. ทำใหม่ ละกัน . "   มือจับกระทง  อย่างขัดใจ หน้างอง้ำ  .. กับคำตอบ ที่ได้รับ ..
           รื้อๆๆๆๆๆ  ..   เริ่มใหม่ .. 
   นับ  หนึ่ง .. นับสอง  นับสาม.. สี่ ..  ห้า หก .. เฮ้ อ  ถอนหายใจ ..  อย่างยอมแพ้ ...
   กระทง..จากกลีบใบไม้ .. ในสวน ของพ่อ .. ป่า ของมามี้ ..  เกือบหมดต้น ..
         ไม่สนใจ ..  ใครทั้งนั้ น ..
      เป็น ..   ผลงาน   ชิ้นแรก ..  ที่บรรจง คิดค้น .. ขึ้นเอง ..
          สวยงาม ..  ในความรู้สึก ..    ..ของเจ้าของ ..
    
                      ...
      มือน้อย .. บรรจงหอบ กระทง .. อย่างภาคภูมิใจ ..
   รอ ...  ติ๊กต๊อ ก ๆ ๆ  ๆ ..
   "  มามี้ขา  .. กระทง ของเรน .. "  ... ตึง ๆๆ  ๆ  ..เสียงซอยเท้า   ..วิ่งลงบันได ..  ชูอวด .. อย่างภาคภูมิใจ.. 
    "  โห ยย ..  ตายแล ้ ว ว ..  ต้นไม้สวยๆ ..  ของฉั  น ! "   ตกใจ !  ..  กับเสียงร้อง ..กระทงหล่น .. ผลั๊ก .. กองที่พื้น ..
          มามี้ ..  ลงจากรถ  ยืนมอง  ..เจ้าต้นไม้ .. ใบยาว ๆ..  ที่มี้ บอกว่าสวย ..  ลูบลำต้น ..  อย่างเสียดาย..    
    ก้มตัว.. เก็บกระทง.. เอียงกระเท่เล่ห์  .. คลุกฝุ่น .. บนลานดิน...  น้ำตาปริม..
    คำถาม   .. มากมาย  .. ก็ เจ้าต้นไม้   ที่พี่ บอกเองว่า ..  ทำกระทงได้   สวยงาม ..  ไม่ทำลาย..  สิ่งแวดล้อม ..
         พี่ ต้องบอกผิด แน่ๆเลย ..       
    สายตา..  ผิดหวัง..  อย่างรุนแรง..   น้ำตาปริม .. เหลืออีกนิด ..  ต้องไหล ..แน่ๆ ..
    วิ่ง..ขึ้น..ข้างบน..  ปัง!  .. กระแทกประตูปิด . อย่างขัดใจ..  กระทง.. ลอยลิ่ ว ..  ออกนอกหน้าต่าง.. 
           
     "  จะโป้ง..  ทุกคน  ..  ด้วยดิ..!!  "   ..  
       โกรธ คน ..ทั้งโลก ... เลย ..
               ....
      " มามี้ ..  ขอโทษ  ..    หนูเปิดประตู ..นะ ..  มี้ อยากเห็น ..  กระทงสวยๆ..  ของหนู..  "   ..  มี้ เคาะ ประตูเบาๆ... ก๊อก ๆๆ ..
    
     ชะโงก ..มองจาก หน้าต่างห้อง .. กระทงแสนรัก..  พังยับเยิน..  คงเพราะ ..  แรงเหวี่ยง..  ด้วยความโมโห ..
   เสียดายจัง..   
                    สัญญา ..  กับตัวเอง..   ครั้งที่ แปดร้อย... 
   ต่อไป ..จะไม่โกรธ ..  
               .....
             
       กระทงสวย..  ถูกนำกลับมา..ซ่อมแซม..  ใหม่ ..  สวยงาม กว่าเดิม ..
   มี้ บรรจง  วางวัสดุ ..    ที่ไปจัดหามาให้  ..   ใหม่..
    " เอ๊ า .. ทำโชว์..  ให้มี้ดูหน่อย..ละกัน..   มี้ ช่วย หนู  ..ตัดกลีบใหม่ นะ ..  "   
    "  ค่ะ  มามี้  "   ยื่น  ปากเล็กๆ .. ยิ้มประจบ..  หอมแก้มมี้ ..ดังฟ้อ ด หญ่ า ย .. 
    "  อันนี้ ..  มามี้ว่า  .. สี มันซีดไป ..  คัดออก ก่อนละกัน  "  มือเรียวขาว  ..  สาละวน .. กับการคัดสี ของกลีบ..ใบไม้ .. ที่เรนก็ ..ไม่รู้ ..เรียกว่า อะไร..
            มือเล็กๆ  .. จับจีบ..ใบไม้ .. เย็บติด .. กับฐานกลม ..  อันใหม่..
      สายตา ..  มองใบหน้า ..  ที่ก้มๆเงย ๆ  ..  อย่าง แสนรัก ..   และภูมิใจ..   
     " คืนนี้  .. มามี้  ต้องไปลอย ..กับ เรน . "  .. เอียงคอ..  ขอร้อง ..  น้ำเสียงอ้อน .. เต็มที่.
       "  จ้ะ .. "    มี้ ..  รับคำ   ..  ด้วย น้ำเสียง..  นุ่มนวล..     
     " เรน จะอวด  เพื่อนๆ  ด้วยนะคะ .. "    น้ำเสียง..  มาดมั่น ..  
       "  ได้ซิจ้ะ  ..  มี้  เอาใจช่วย  "   ..  
             ........
       ตรงริมฝั่ง..   อีกด้าน ..     
    มากมาย ด้วย ฝูงชน  ..  แสงไฟ ..  ที่เกิดจาก เทียน ..นับพัน ..   พร้อมๆ แสงไฟ ..  จากแสงเลเซอร์  ..   งดงาม
      ตื่นเต้น .. กับ เสียง จ๊อกๆ จอแจ ..  พูดคุยกัน..  พลุไฟ ... อันเล็กๆ  ..หลากสี .. พวยพุ่ง.. ขึ้นท้องฟ้า..
        กระโปรงบานเล็ก ฟูฟ่อง..  เดินตามแม่  .. สองมือ ประคอง..  กระทง สวย.. อย่างทนุถนอม..   
    นั่งลง..  เคียงข้าง..แม่..  
    กระทงในมือ ..  ถูกยกขึ้น..  เหนือศรีษะ ..   ทำปาก ..ขมุบๆ ขมิบ..    
    "   บอกมี้  ได้มั้ย..  หนูอธิษฐาน   ถึงใครเหรอ..  " 
    " ไม่คะ ..  เรน ไม่บอก .. ร้ อ ก  .."   เสียงสูง..  ขึ้ น จมูก ...
    "  ฟา ม ลับ คะ ..   ฟามลับ    อิอิอิ ..  "  ..   หัวเราะ..  ร่า ..  โชว์ฟัน..  เต็มที่..
     "   ง้าน..  หนู อยากรู้มั้ย..  มี้ อธิษฐาน..  ว่าไง..  " ..  
    " อยากรู้ดิคะ..  "  .. เสียง ตื่นเต้น..   
     "   มี้..  บอกพ่อ .. ของหนู ... ให้คุ้มครองหนูไง .. "  มือหยีผมฟู..  อย่างแผ่วเบา...
    "   จริงเหรอคะ.. มามี้  "   ..    ยิ้ม..อย่างดีใจ..   น้ำตาปริม  ..
     "     จริงซิคะ.. "   แม่ .. ยืนยัน ด้วย น้ำเสียง หนักแน่น..
     "  มี้ ..  ไม่ลืม  พ่อ เรน ..   จริงๆ  น  า  .. "     ย้ำถาม..   แบบ ไม่แน่ใจ..
       "  พ่อหนู  ..  เป็นพ่อ ที่วิเศษ ..  ที่สุด ..ในโลก..  "    แม่บอก ..
   
     ยิ้ม..   .ดีใจ..   คืนนี้ ..  พระจันทร์ ..  สวยที่สุดเลย ..
        ..............
    "  มามี้ขา ..  คืนนี้ ..  นอนกับหนู ..  นา า ..  "    เงยหน้า ถาม ..  ยิ้มประจบ ..
    "  ไม่ได้ ..  หรอก..   คืนนี้  มี้ ต้องกลับ  งานมี้  ยังไม่เสร็จ ..  ไว้หนูโต ..หนูจะเข้าใจ " ..  มี้แจง เหตุผล ที่ได้ยิน จนชิน ..
     "  ค่ะ ..  มี้  "   ตอบรับ ..  น้ำเสียงแผ่วเบา ..  มองพระจันทร์ ..  บนฟ้า ..
  กับคำถาม ..  เดิม  ..  เมื่อไหร่นา า .. มี้ จะบอก  ..  หนูโตแล้ ว ว ..นะ .. 
      คงอีกไม่นาน  ..   ที่หนู ..   จะได้ฟัง ..    
    ....................
          หน้าต่าง ..  ถูกปิด ..
    พระจันทร์หาย ..  เมฆ.. สีดำ .. ใจร้าย ..  กำลังเคลื่อนตัว  ..บดบัง..
   ภายในห้อง .. ภาพเขียน  แสนรัก ... บานใหญ่ ..  ฝีมือของพ่อ ..  กับข้อความ .. ด้านล่าง ..ที่จำได้ ฝังใจ ..  อ่านทุกครั้ง ..  ที่มีความรู้สึก โดดเดียว..
           
              ..พ่อ รัก ลูก ..      
    
     หยิบภาพถ่าย .. ใบเล็ก .. ในกรอบหรู .. บนหัวเตียง .. แนบแก้ม ..  
    อีกแล้วซินะ ..  ในห้อง ที่ว่างเปล่า ..   วุ่นวาย  ตุ๊กตาหมีพูห์  ตัวโต ถูกอุ้ม ..มากอด ..
 กระซิบ  ข้างๆ  .. 
             ..เป็น เพื่อน ..  กับเรน .. นา า ..
     หมีพูห์ ..  ยิ้ม ..  กับเรน ..  ด้วยดิคะ ..  อิอิอิ ..
              
             
           ราตรีสวัสดิ์ ..  
     
              zz   z  z    
       
                 .. 				

หลับตาพริ้ม ..  อิอิอิ ..				

..โห..   มัย ..หนักจัง ..  อึบ..บ ..!! ..				

ตื่นตา .. ตื่นใจ ..  กับแสง สี .. ด้วยดิคะ ..				

..กางแขน .. สุดขอบฟ้า .. อิอิอิ ..				

พี่เค้า ..ยิ้ม .. ให้เรน..				

..นกสีขาว .. สื่อ..สันติภาพ ..

บรรจงจับ  พับวาด  กระดาษขาว
ใส่เรื่องราว  หัวใจ  ไปสิงสู่
หักเหลี่ยมปรับ  จับจิต  พนิจดู
บอกให้รู้  สิ่งหวัง  ที่ตั้งใจ

เป็นวิหค  นกน้อย  ตัวจ้อยจิ๊ด
สื่อมิ่งมิตร  สันติสุข  ที่สดใส
มัดล้านใจ  รวมกัน  นั่นคนไทย
ผูกเกลียวไว้  คงมั่น  นิรันดร

หกสิบสอง  ล้านวิหค  นกสันติ
หวังไมตรี  แตกผลิ  รามอัปสร
ร่ายจากฟ้า  นภาลัย  สู่ดงดอน
ลดไฟร้อน  แรงเร้า  ที่เฝ้าคลุม

มิใช่เพียง  นกกระดาษ  ที่วาดพับ
สิ่งที่นับ  คือใจมั่น  มุ่งโหมทุ่ม
บอกให้รู้  ล้านไทย  ใจร้อนรุ่ม  
อยากดับขอน  ไฟสุม  ให้สิ้นเพลิง

หนึ่งนกน้อย  คือหนึ่งหวัง  ที่ตั้งไว้
หนึ่งดวงใจ  สอดใส่  มิใช่เหลิง
หากแต่หวัง  สติมั่น  ไม่ระเริง
คืนรื่นเริง  สู่แดนใต้  ด้วยใจจริง

แม้เป็นเพียง  นกน้อย  ที่ปลายปืน
จะขอยืน  หยัดสู้  ต่อทุกสิ่ง
บอกให้รู้  พี่น้องไทย  ห่วงใยจริง
คืนน้ำนิ่ง  สู่แดนใต้  ชายแดนไทย ฯ

+-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
 
  
                ...  เรน .. ขออนุญาต ..  พี่เมก.. นะคะ..				

โป๊ ..จัง ..  อิอิอิ ..				

..สวยจัง..				

..สบาย .. สบาย ..				

อลังการ..				

โห ..  ฝีมือ เรน ..  อิอิอิ ..(คุยๆๆๆ .. ) ..				

..พัก..แป๊ปป .. นะคะ ..  แบบ เรนหิวข้า ว ..
   แป๊ป เดี๋ยว ..  เรนมา ต่อ.. ระกา น ..
                       ซาแว้ป ..				

เอ๊ะ ..!! .. ใคร กา น ..				

แฟน.. ใคร..คะ..เนี่ย ..!! ..สวยจัง ..				

เรน ..อยู่ ..หนา ย ย ...				

..อยู่ ..หนา ย ย ย..    อิอิอิ ..				

นางฟ้า .. ใจดี ..