แม่คะ.... วันนี้หนูเหนื่อยจังค่ะแม่ ... มีเรื่องให้คิด ... และตัดสินใจมากมาย ... ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เกินความสามารถหนูทั้งนั้น ... หนูรู้ค่ะ...ว่าคนเราต้องพัฒนาตนเอง... ทำในสิ่งที่ยากขึ้นไป เรื่อยๆ .... นั่นหมายถึง...เราเก่งขึ้น... มีประสบการณ์มากขึ้น...มีวุฒิภาวะมากขึ้น... หนูก็ไม่อยากแก่แต่อายุหรอกค่ะแม่.. แต่........................... เอ...ทำไมต้องมี ... แต่ ... ด้วย... หนูรู้ทุกอย่าง ... เข้าใจทุกอย่าง...แล้วทำไมยังมีเงื่อนไขอีก... เฮ่อออออ !!! หนูก็ยังเหนื่อยอยู่ดีค่ะ... หนูเหนื่อยกับ ... คน ... อันที่จริง หนูก็เป็น คน นะคะแม่ ... อยู่กับ คน ... ทำงานกับ คน ... พบกับ คน ... ทุกวัน... น่าจะชินได้แล้ว... แต่หนูก็เบื่อค่ะ... ยิ่งในโลกของการทำธุรกิจด้วยแล้ว... มีแต่คนทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง... เอ...หนูก็กำลังทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองอยู่นี่นะ...!!! วันนี้หนูนั่งนึกถึงคำของแม่อีกแล้ว... เรื่อง ผู้วิเศษ น่ะค่ะ... แม่จำได้ไหมคะ...หนูเคยบอกแม่ว่า ... หนูอยากเป็น ผู้วิเศษ จัง... หนูจะได้เนรมิตตุ๊กตาสวยๆ ... เค้กช็อกโกแลตชิ้นโตๆ ... เสื้อผ้าสวยๆ ไว้ใส่ไปเที่ยว... อ้อ...แล้วก็ไอศครีมด้วย...หนูจะได้กินไอศครีมทุกวัน... แต่แม่บอกหนูว่า... " ผู้วิเศษ น่ะ ... ไม่เคยเนรมิตอะไรให้ตัวเองได้เลย... เพราะต้องคอยเนรมิตให้ผู้อื่น...ต้องคอยช่วยเหลือผู้อื่น... หน้าที่ของผู้วิเศษ น่ะ ยิ่งใหญ่มากนะลูก ... ลูกจะรับหน้าที่นั้นไหวหรือ..." ตอนนั้นหนูได้แต่สงสัย...ในเมื่ออำนาจวิเศษอยู่ในมือเรา... ทำไม...เราจะเนรมิตสิ่งที่ต้องการให้ตัวเองไม่ได้... แต่วันนี้หนูพอจะเข้าใจ ... แม่จะบอกหนูว่า ... ถ้า ผู้วิเศษ ทำอะไรเพื่อตัวเอง ... เขาก็คงไม่ใช่ ผู้วิเศษ ใช่ไหมคะ เขาก็คงไม่มีคุณสมบัติพิเศษใดๆ ที่สมควรจะได้รับอำนาจวิเศษ... เขาก็คงไม่ต่างจาก ... คน ... เหมือนเราๆ ใช่ไหมคะแม่... เฮ่ออออ!!! ... (วันนี้ หนูถอนหายใจบ่อยจัง...) หนูเข้าใจแล้วค่ะแม่... ใครเขาจะเป็นอย่างไร ... ก็เป็นไป ... มันอยู่ที่ตัวเราใช่ไหมคะ ... วันนี้ หนูไม่อยากเป็น ผู้วิเศษ แล้วล่ะค่ะแม่... หนูขอเป็น คน นี่แหละ... หนูคงไม่สามารถ เนรมิตอะไรให้ใครได้ ... แม้แต่ตัวเอง ... เอาแค่ ... คนอย่างหนู ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร... ไม่ทำให้ใครต้องเจ็บช้ำน้ำใจ... ก็พอแล้ว...ใช่ไหมคะแม่... แหม... คิดได้แบบนี้ หนูหายเหนื่อยแล้วค่ะ... คำสอนของแม่ ทำให้หนูหายเหนื่อยได้เสมอ... เอ...ยังมีคำสอนวิเศษ อะไรอีกน้าาาา.... ที่แม่เคยสอนหนูไว้....
keekie 2 ก.พ. 2548 18:08 น. - ID 4380 
1305
1
0
3 กุมภาพันธ์ 2548 00:10 น. - comment id 82504
หน้าส่วนตัว
..พี่กีกี้ .. ทำให้เรน .. คิดถึงมี้ ..
สมุดบันทึก .. ที่เรนแอบเขียน ..
เขียน .. ได้ น่ารัก มากเล้ยยคะ ..
เรน .. เป็นกำลังใจ .. ให้พี่กีกี้ .. นะคะ ..
..มามี้ .. สอนให้เรน .. เรียนรู้ .. คน ..
แต่ บางที ..
.. เรน ก็ .. ไม่เข้าใจ ..
3 กุมภาพันธ์ 2548 00:21 น. - comment id 82505
น้องเรน...ไม่ต้องพยายามเข้าใจ...คน...หรอกค่ะ... เหมือนท่านสุนทรภู่กล่าวไว้... จิตมนุษย์นั้นไซร้...ยากแท้หยั่งถึง... (เอ...จะใช่ท่านสุนทรภู่หรือป่าวหนอ... พี่กี้เพิ่งไปรู้จัก..คุณจอห์นนี่มา... ทำให้ไม่แน่ใจ..อิอิอิ...จะงง อีกป่าวหว่า..มุกนี้..)
4 กุมภาพันธ์ 2548 18:16 น. - comment id 82543
เขียนได้กินใจมากค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ