....เก่งกว่าเดิม....

ค้างคาวคืนคอน

ในชนบทแห่งหนึ่งซึ่งว่างจากการทำนา..รอการเก็บเกี่ยวผลิตผลที่กำลังจะได้ในเร็ววัน...นั้นคือ ข้าวเปลือก...จากผลิตผลของชาวนา ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นกระดูกสันหลังของชาติ...ซึ่งปัจจุบัน ก็เหลือแต่กระดูกจริงๆ...ดำกับขาวกำลังนั่งคุยกันตามประสาเพื่อนฝูง...หลังจากดูผลิตผลที่แปลงนา...
        ดำ :  ไอ้ขาวแกว่านกพิราบ เก่งอย่างไรวะ..
        ขาว : ที่ข้าดูในหนังจีน ข้าเห็นมันนำจดหมายจากคนหนึ่งไปถึงคนหนึ่ง ข้าว่าน่าจะเก่งในด้านสื่อสารวะ..สามารถจำได้ว่าบ้านใครเป็นบ้านใคร..
        ดำ  :  ดีนะ..กลับบ้านได้
        ขาว : แล้วแกว่านกเอี้ยง เก่งอย่างไรวะ...
        ดำ  :  ข้าว่ามันน่าจะเลี้ยงควายได้นะ...เห็นผู้ใหญ่เขาพูดกันว่า นกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่า...ควายกินข้าวนกเอี้ยงหัวโต...
        ขาว : ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีนะซี..
        ดำ :  มันดีอย่างไรวะ ไอ้ขาว
        ขาว  : ดีซี..เราก็จับนกเอี้ยงตัวผู้มาขังรวมกับนกพิราบตัวเมีย..ให้มันผสมกัน...
        ดำ :  แล้วมันดีอย่างไรล่ะ..
        ขาว :  ก็เมื่อเวลาลูกที่เกิดออกมา..จะได้เก่งกว่าดีกว่า...เราไม่ต้องเหนื่อย...
        ดำ :  ทำไมวะ..
        ขาว  : ก็เราได้นกพันธุ์ใหม่ที่เก่งกว่าเดิม...เพราะนอกจากเราจะได้นกที่เลี้ยงควายได้แล้ว..มันยังสามารถพาควายกลับบ้านได้เอง...เราไม่ต้องเที่ยวมาเลี้ยงควาย..พามาและพากลับให้เหนื่อย...เอาเวลานั้นมานอนเล่นดีกว่า...ไม่ต้องเหนื่อย...