ช่วงนี้ .. ฉันเร่งทำแบบฝึกหัด เพื่อจัดการระเบียบชีวิตของฉันให้ตื่นฟื้นจากสิ่งที่รบกวนจิตใจ ฉันรู้ว่า การปล่อยเวลาให้คืบคลานไปอย่างช้า ๆ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อฉันแน่ ดังนั้น ฉันจึงปรับเปลี่ยนวิถีบางอย่าง .. จำนน สองปีก่อน ฉันนึกเคืองเพื่อนร่วมงาน ที่อุตส่าห์มีน้ำใจซื้อของฝากมาให้คราวไปฮ่องกง แน่ล่ะ ! จิ๊กซอว์ 3000 ชิ้น มันดูยากเย็นเกินไปสำหรับคนที่มีสมาธิสั้นอย่างฉัน จำได้ว่า ทันทีที่ได้รับของฝาก ตอนแรกฉันเข้าใจว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องของขวัญจะเป็นผ้าปูที่นอน พอแกะกระดาษออกเท่านั้น .. อึ้ง ค่ะ อึ้ง .. อืมม ! ขอบใจนะ ขอบใจที่เลือกรูปนี้ให้ แต่แหม ! พ่อคุณ.. รูปจิ๊กซอว์ที่ต่อง่ายกว่านี้ ไม่มีแล้ว รึ ? นี่มันรูปป่ายามสนธยา โทนสีออกเขียวครึ้มไปจรดดำ .. อยากจะบ้าตาย ..ฉันจะมีปัญญาไหมนี่ และแล้ว.. ผ้าปูที่นอนสีขาวได้ถูกนำออกมาใช้ครั้งแรกเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา เปล่าหรอก .. ฉันไม่คิดจะนอนบนเตียง ที่ปูผ้าอย่างกะ นอนที่โรงพยาบาลหรอก ฉันแค่อาศัยพื้นที่บนเตียง เพื่อจัดการเจ้าจิ๊กซอว์ต่างหาก ฉันเริ่มต้นคัดแยกสีของชิ้นส่วน โดยใส่ในกล่องเล็ก ๆที่เตรียมไว้ ตาลายเหมือนกันแฮะ.. บางชิ้นแยกสียาก ส่องแล้วส่องอีก ยังไม่มั่นใจเลยว่า ควรจะอยู่กล่องไหนดี นี่.. ถ้ามีคนมองมาทางห้องนอนของฉัน คงแปลกใจนะ ที่ไฟยังเปิดอยู่ตลอดคืน โดยปกติแล้ว ห้องนอนของฉันไม่ค่อยเปิดไฟสว่างโร่หรอก อย่างดีก็แค่เปิดโคมไฟที่หัวนอนเพื่ออ่านหนังสือ หรือไม่ก็เปิดไฟระเบียงสีส้ม คืนนั้น.. ฉันง่วนอยู่กับจิ๊กซอว์จนเกือบตีสี่ เวลาไม่รอท่าใคร (ไม่รู้จะรอใครต่างหาก) จึงตัดสินใจไปอาบน้ำแปรงฟัน เลือกเสื้อผ้าที่ใส่ทะมัดทะแมงที่สุด เสื้อแจ๊คเก็ตสีเงิน ที่มนุษย์ค้างคาวส่งมาให้เมื่อปีที่แล้ว ลองสวมดู เสื้อตัวใหญ่ไปนิดไหล่ตก ..และเมื่อสวมแล้ว ฉันดูเหมือนมนุษย์ตะกั่วชอบกล แต่เอาเถอะน่ะ.. เดี๋ยวไม่ทันใส่บาตร .. มัวแต่ลีลา เลือกเสื้อผ้า ไม่ได้ไปเที่ยวกับแฟนซักหน่อย กางเกงไม่ปริที่เป้า ก็บุญโขแล้ว มีเวลาสองชั่วโมงครึ่ง ที่ฉันจะบึ่งมอเตอร์ไซด์สีน้ำเงินคันเก่งไปอัมพวา ก็จนนี่หว่า !! .. จะไปไหนที ถ้าไม่อาศัยสองขา ก็ต้องอาศัยสองล้อ อีกหน่อย ไม่รู้ว่าจะใช้สองล้อแบบที่ใช้มือไถหรือเปล่า .. ฝนยิ่งตก ๆ อยู่ .. คิดอะไรไม่รู้ .. ลางไม่ดี เมื่อวันก่อนเพิ่งจะโดนรถใหญ่เบียดซะไถลลงขอบทาง แย่แฮะ .. เจ็บด้วย บ้าจัง.. เสียฟอร์มหมด นึกๆแล้วก็จี้เส้นนะ สามวัน สามจังหวัด.. นั่นแหล่ะ ฉันก็ไปของฉันเรื่อยเปื่อย เป็นการตัดสินใจที่ไม่ได้วางแผน .. อุทัยธานี ชลบุรี สมุทรสาคร .. โอ้โห .. นี่คงคิดว่าฉันเป็นเซลล์แมนสิ .. ไม่ใช่หรอก ฉันแค่คนเร่ร่อน ก่อนออกจากบ้าน ฉันตรวจตราดูอีกหน กุญแจบ้าน กุญแจรถ กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือถือ .. เอาล่ะ ครบถ้วน อ้อ.. ! เกือบปิดประตูระเบียงห้องนอน ขืนปล่อยให้ฝนสาดที่นอนล่ะก็ ไม่เพียงแต่ที่นอนจะเปียกชุ่ม รับรองว่าจิ๊กซอว์เละแน่ แค่คัดสีเอง ยังไม่ได้ต่อเป็นรูปเลย .. เฮ้อ ! อยากจะเอาหัวโขกจอ หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ เวง..กำ.. นี่ก็เป็นอีกหนึ่งภาระกิจที่ฉันทำแบบฝึกหัด .. ยังนะ.. ยังมีอีกแยะ .. อยากรู้ไหมล่ะ ปกติแล้ว ฉันไม่ชอบเล่นบาสเก็ตบอลสักเท่าไหร่ หนำซ้ำตอนที่เรียนมัธยม อาจารย์จีบแล้วจีบอีกให้เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขัน แต่ฉันก็ปฏิเสธ อ้างว่า .. ฉันไม่ชอบกีฬาปะทะ ฉันเลือกที่จะเล่นวอลเล่ย์บอล .. ขอบเขตอยู่ในวงจำกัด การค้นหาจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้ามแล้วโจมตีที่จุดนั้น ในขณะเดียวกัน ต้องดูแลแดนของตนเองไม่ให้มีช่องโหว่ ถือได้ว่ากีฬาชนิดนี้เป็นกีฬาที่ฉันโปรดปรานที่สุดละกัน แต่เพื่อนบ้านฉันสิ เล่นไม่เป็นซักคน แย่จังเนอะ ฉันเล่นบาสเก็ตบอลกับเพื่อนบ้าน เมื่อเย็นวันก่อน ถึงจะไม่ครบทีมก็ตาม แค่แบ่งเป็นฝ่ายละ 3 คน ผู้ชายตัวโต ๆ ทั้งนั้น หุ่นอย่างกะช้างแมมมอธ วิ่งทีสนามสะเทือน บางทีฉันตรงเข้าไปแย่งลูก แค่เขาเบี่ยงตัวหลบ ฉันยังกระเด็นเลย เอาซี่ .. พ่อช้างแมมมอธ ปะเด๋วเหอะ.. จะหลอกให้วิ่งรอบสนามให้พุงยุบเชียว โอย เหนื่อยแฮะ .. ไม่เหนื่อย ทนไหว รึ พ่อช้างแมมมอธตัวโต แต่ก็ว่องไว พวกเขาวิ่งสองก้าว ฉันต้องไล่สามก้าว .. ไม่อยากเล่นแล้ว ขี้โกง ขายาวกว่า ตัวก็โตกว่านี่หว่า .. บ่นไปงั้น แต่ก็เล่นจนเกือบชั่วโมงนะ ดีนะที่ฝนตกซะก่อน ไม่งั้นเล่นต่ออีก เอ่อ...จริงสิ เขียนเล่าไปแล้วในคราวก่อน .. ถ้างั้น ข้ามบทไปดีกว่า เพราะว่า ..อะไรที่ฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันน่าเบื่อนะ .. เดี๋ยวจะหาว่าฉันเป็นพวกย้ำคิดย้ำทำ .. อะไรอีกล่ะ แบบฝึกหัด .. มีสิ มีอีก ว่าแต่ว่า เบื่ออ่านกันหรือเปล่า ? ถ้าเบื่อ ก็อย่ามาคลิ๊กอ่านเลย ที่นี่ ประเทศไทย ..ประชาธิปไตย.. สด จากต้น หรือถ้าคลิ๊กมาอ่านแล้วคอมเม้นท์กวนประสาท .. ระวังเถอะ .. เปล่า ไม่มีไรหรอก แค่บ่น ใครจะไปทำอะไรได้ โลกของเน็ต .. ผักเผือกจะทำอะไร เชิญได้ตามสบาย นะท่าน ..
..๏ ปวดแปลบครารักร้าว.............ทุรนทุราย ทุกข์เทวษเกินคิดคลาย...............ข่มข้าม ห้วงจินต์ประหนึ่งวาย...................วิญญ์ดับ ใครจักอาจหาญห้าม.....................หักไห้โศกหาย ๚
..๏ บางคำหากพร่ำเพ้อ..............พรรณนา มิอาจรั้งเธอมา...........................แนบใกล้ สูญเสียซึ่งสิเนหา.......................จากอก ยังชอกช้ำร่ำไห้..........................ดั่งใช้เวรกรรม ๚
..๏ ถึงคราเราพบหน้า................เจอกัน เธอหยั่งรู้จิตฉัน..........................มากน้อย ? หัวใจพร่ำรำพัน..........................หวั่นยิ่ง แสนเจ็บปวดเกินถ้อย................กล่าวย้ำคำใด ๚
..๏ เธอและฉันสิ้นซึ่ง..................ไมตรี คงแต่เพียงอดีตมี.......................แค่นั้น พลัดพรากมิไยดี.........................ขอจาก เกินข่มจิตปิดกั้น.........................สิ่งเร้นในทรวง ๚
..๏ ลมพัดกรายผ่ายพริ้ว................ปลิวไสว ก้านกิ่งกวัดแกว่งไกว....................โยกย้าย โอ้อกคร่ำครวญใด.........................เกินกล่าว ยามโศกมาเยือนคล้าย...................ยิ่งย้ำความขม ๚
..๏ พักพิงอิงร่มไม้-......................โศกศัลย์ คงร่ายโคลงรำพัน.........................โศลกไว้ อกขมขื่นเกินบรร-........................เทาหม่น- หมองนา ขอซบนอนซมใต้..........................กิ่งก้านอันครึ้มบารนี ๚ ต้ อ ง เ จี ย ม ต น ท น ห น า ว ร ว ด ร้ า ว นั ก แ จ้ ง ป ร ะ จั ก ษ์ ค ว า ม จ ริ ง สิ่ งใ ห ญ่ ห ล ว ง ค ว า ม เ ห ม า ะ ส ม ส ร ร พ สิ่ ง จ ริ ง ห รื อ ล ว ง ย า ก เ กิ น ท ว ง ถ า ม ไ ถ่ ใ ห้ ยื น ย ง
อัลมิตรา 9 ส.ค. 2548 08:40 น. - ID 5623 
3165
11
0
9 สิงหาคม 2548 09:37 น. - comment id 85953
งงๆนะ เรื่อยๆเหมือนรถขายโองหรอ
9 สิงหาคม 2548 10:38 น. - comment id 85956
แล้วกันสิ คุณนิดพา .. อัลมิตราคิดว่า อัลมิตราเขียนเรื่องได้มั่วแล้วเชียว ที่ไหนได้ คุณคอมเม้นท์มั่วกว่าอีก ไหนคะโอ่ง .. ?
9 สิงหาคม 2548 12:12 น. - comment id 85961
โง่เปล่าเนี่ย เขาบอกเหมือน แล้วดันมาถามว่าไหนล่ะโอ่ง
9 สิงหาคม 2548 12:18 น. - comment id 85962
เหงาสิท่า ไปดูสถานที่เก่า ๆ ที่เคยมีความสุข ก็ดีเหมือนกันภาพความหลังจะได้กลับมาแจ่มชัดอีกเหมือนหนังเรื่องแฟนฉันไง ขี่มอเตอรไซด์จริงรึ ขี่เองหรือว่าซ้อนซิ่ง โคลงเพราะจริง ๆ ติดตามมาชื่นชมตลอดนะครับ
9 สิงหาคม 2548 12:20 น. - comment id 85963
นั่นสิ คุณอิ้ม..ก็เพราะเขาบอกว่าเหมือนไง ถึงได้ถาม จะได้ดูว่าเหมือนหรือเปล่า เขาบอกเหรอว่า ห้ามถาม
9 สิงหาคม 2548 12:29 น. - comment id 85964
คุณพฤหัส .. จะว่าเหงาก็ไม่เชิงนะคะ พอดีมีเวลาส่วนตัวนิดหน่อย จึงออกตะเวนเร่ร่อนไปเรื่อย ภาพที่คุณเห็น เพิ่งถ่ายในช่วงสุดสัปดาห์ที่แล้วเองนะคะ มอเตอร์ไซด์..ขี่เองค่ะ ไม่มีที่ให้คนซ้อน เพราะว่ามีกระเป๋าผูกเบาะหลังไว้อยู่ สถานที่มีเคยมีความสุข .. อืมม !!ตอนแรกว่าจะไปเหมือนกันนะ ตอนที่ไปชลบุรีน่ะ แต่ไปไม่ถึง ฝนหนาเม็ดเสียก่อน อีกอย่างเห็นด่านพรึบ ไม่มีใบขับขี่เสียด้วย ขี้เกียจแจกลายเซ็น ค่ะ อ้อ ..! ถามนิด ในรูป มีโอ่ง อยู่ตรงไหน อย่าบอกนะ รูปสุดท้ายผู้หญิงเสื้อขาวนั่งหันหลัง นั่นคือโอ่ง โกรธตายเลย .. นั่น ฮิปโป ต่างหาก
9 สิงหาคม 2548 13:16 น. - comment id 85965
น่ารักทั้งความทั้งภาพ ที่ได้ทอดทัศนา และตามติดไปค่ะ ด้วยรักค่ะ พีพุด
9 สิงหาคม 2548 13:56 น. - comment id 85969
ก็ เคยต่อเหมือนกันครับ จิ๊กซอว์ 3000 ชิ้น เนี่ย เอ..หรือ 5000 ชิ้นนะ จำไม่ได้ แต่ว่าใหญ่มากกก ช่วยกันต่อกับรูมเมท ตอนอยู่หอ กว่าจะเสร็จ เป็นเดือนกว่า....ว่างๆ จะหาโอกาสขี่มอร์ไซค์เที่ยวเหมือนกันครับ ตอนนี้รอใบขับขี่อยู่ ได้เมื่อไหร่ ไปแน่นอน...
9 สิงหาคม 2548 14:29 น. - comment id 85970
เป็นช่วงเวลาแห่งหารคิดทบทวนหรือไงครับ แล้วใครจะตรวจแบบฝึกหัดให้ ผู้ใดจะให้คะแนน
9 สิงหาคม 2548 15:20 น. - comment id 85973
คุณพุดพัดชา .. อัลมิตราเขียนไปเรื่อยแบบไร้จุดหมาย หาบทจบไม่ลงตัว ไว้จะปรับปรุงนะคะ นายเมา.. อื้อ จะรอ เกาะท้าย .. คุณเรไร .. ค่ะ เป็นช่วงเวลาของการคิดทบทวน คนที่ตรวจแบบฝึกหัด ไม่มี คนที่จะให้คะแนน ก็ไม่มี มีแต่คนทำแบบฝึกหัด ก้มหน้าก้มตา .. ไป
9 สิงหาคม 2548 16:13 น. - comment id 85977
ค่อยๆ คิด ค่อยๆ เขียน น่ะอัลมิตรา.. แม้วันนี้จะสับสนไปบ้างก็ไม่เป็นไร...อย่าลืมว่าวันพรุ่งนี้ยังมีที่ให้เราก้าวเดิน..ไปด้วยกัน อืม..กุ้งว่าเรามาขายกระถางดินเผาดีกว่า เบากว่าโอ่งเยอะเลย..ไว้ปลูกต้นมะลิไปฝากแม่กันดีกว่า..น่ะ ..
9 สิงหาคม 2548 16:30 น. - comment id 85978
๕๕๕ คุณกุ้ง .. อัลมิตรายังงงกับคำว่าโอ่งอยู่เลย หรือว่า รถขายโอ่ง มันแล่นขายไปเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย แถวบ้านของอัลมิตรา ไม่มีรถขายโอ่งมาแวะขายนะ ก็เลยงงสิ อีกอย่าง.. ไม่มีรูปโอ่ง ยิ่งง่วง ๆ อยู่ ตาลายหาโอ่งไม่เจอ เจอแต่กระถางต้นไม้ ความจริง ยังมีหนุ่มน้อยเปลือยกายเล่นน้ำที่คลองด้วยนะ แอบถ่ายมาด้วยล่ะ น่าจะ ๙ ขวบ ..
10 สิงหาคม 2548 00:22 น. - comment id 85983
แหมเป็นเอามากนะเรื่องโอ่งเนี่ย ความคิดเห็นที่หนึ่งคงเห็นคุณเขียนอะไรเรื่อยอ่านไปไม่ค่อยเข้าใจ เค้าก็เลยเปรียบเทียบการเขียนของคุณเหมือนรถขายโอ่งล่ะมั่ง ตกแตกก็ไปเรื่อยๆไม่ยอมเก็บอะไรประมาณนี้ล่ะมั่ง คิดมากไปได้กับโอ่งเนี่ย เรื่อยๆเหมือนรถขายโอ่งไม่เคยได้ยินหรือครับ คนอีสานชอบพูดกัน อือ แต่ผมก็อ่านแล้วงงๆไปบางเหมือนกันนะ เหมือนเขียนไปเรื่อยๆแบบเค้าว่าล่ะ คิดได้เรื่องไหนก็หยิบเรื่องนั้นมาเขียนอะไรประมาณนี้ ไม่เหมือนเรื่องก่อนๆที่เคยเขียนเลย แนวใหม่หรือครับผม แต่โคลงเพราะดีครับ ฝีมือไม่ตกเลยสักนิด อย่ามัวติดใจโอ่งอยู่เลย เดี๋ยวกะละมังงอนหรอก
10 สิงหาคม 2548 07:37 น. - comment id 85986
คุณทัฟ.. อื้อ .. เมื่อวานนี้ คุณม้าลายก็อธิบายมาว่า เหมือนรถขายโอ่ง คำอธิบายของเขาขยายความให้เข้าใจว่า รถขายโอ่งมันแล่นไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะมีคนเรียกซื้อ หรือไม่ก็จอดที่จุดใหญ่ ๆ แถวบ้านของอัลมิตราไม่มีนะ รถขายโอ่ง.. ถ้าจะถามว่าเคยเห็นบ้างหรือเปล่า ก็ขอตอบว่าเคยเห็น แต่ก็น้อยครั้งมากเลย ตั้งแต่เกิดมาเห็นคงไม่ถึงห้าครั้งมั๊ง .. และอีกอย่าง ละแวกบ้านของอัลมิตรา ไม่น่าจะมีบ้านไหนใช้โอ่งนะ .. อัลมิตราก็นึกไม่ถึงสิ ว่า..กล่าวถึงอะไร .. อัลมิตราไม่ใช่คนฉลาดน๊า .. มีหลายเรื่องที่อัลมิตราไม่รู้ ยังซึมเซ่ออยู่อีกแยะ .. ตอนนี้เข้าใจคุณนิด คห1. แล้วล่ะ ว่าคุณนิดต้องการบอกอะไร ส่วนคุณอิ้ม คห2. ก็เข้าใจอีกนั่นแหล่ะ โง่สิ อัลมิตรา โง่.. ขอบคุณคุณทัฟอีกที ที่อธิบายจนกระจ่างชัดแจ้งแดงแจ๋ .. อัลมิตราคนกรุงเทพฯ สำนวนบางอย่างไม่คุ้นหู .. เมื่อไม่ได้รับคำอธิบายให้เข้าใจ ก็จะวนถามอยู่นั่นแหล่ะ .. ดีน๊า .. มีคนสนใจอ่านคอมเม้นท์ ..
11 สิงหาคม 2548 16:22 น. - comment id 86029
แวะเที่ยว..ริมตลาดน้ำ..หรือยัง แวะนั่ง..ตามริมคลอง..ที่ไหน แวะชิม..ส้มโอหวาน..ขาวใหญ่ แวะไป..ริมแม่น้ำ..แม่กลอง ถ้าแวะเข้ามาตอนกลางวัน อย่าลืมฉันนั่งเศร้าหม่นหมอง ถ้าแวะตอนกลางคืนอย่าลืมมอง แสงเรืองรองคือหิ่งห้อย...ที่ลำพู เข้าหน้านี้ยังไม่มีลิ้นจี่ เหมือนไมตรีเพียงน้อยด้อยคำหรู ลมพัดกรายผ่ายพลิ้วลมปลิวกรู โฉมตรู...ร่ายโศลก...โศกอัมพวา...
12 สิงหาคม 2548 14:41 น. - comment id 86037
คุณท่องเมฆา.. เคยแวะตลาดน้ำยามเย็น เดินเล่นกับเพื่อนสนุกสนาน ดูโน่นชิมนี่เบิกบาน ก่อนผ่านลงเรือเพื่อชม หิ่งห้อยส่องแสงวิบวับ ราวประดับลำพูงามสม ตื่นตาตื่นใจใคร่ภิรมย์ สายลมพัดพลิ้วเพลิดเพลิน อัมพวาที่อัลมิตราเพิ่งไปเยือน แม้ไม่สุขใจเท่าอัมพวาเมื่อหลายเดือนก่อน กระนั้น อัมพวาก็ยังคงเป็นหนึ่งในสถานที่ ที่ประทับใจ เคยถามตัวเองเหมือนกันนะ .. ว่า . ความสุขที่เคยร่วมสร้าง ทำไม ต้องเหลือเราลำพัง ติดตามไปลบ ภายหลัง
16 สิงหาคม 2548 00:47 น. - comment id 86084
มาดูแบบฝึกหัด ดูแบบผ่านๆตาลงมาอย่างรวดเร็วเหมือนเช่นเคย จะช้าก็ตรงหยุดอ่านโคลงและชมรูปครับ :]
19 สิงหาคม 2548 18:20 น. - comment id 86137
ชอบนะ
19 สิงหาคม 2548 18:22 น. - comment id 86138
ชอบ
19 สิงหาคม 2548 22:12 น. - comment id 86144
คุณลักษมณ์ .. อัลมิตราอายจัง เขียนเอง อ่านแล้ว ยังมึนเลยค่ะ คุณพัทยา .. จริงอ่ะ ชอบ .. เย้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ