ห้องสี่เหลี่ยมคับแคบ .. มีเพียงฉันกับความเจ็บแปลบปวดปร่า .. มืดมิดเศร้าหมองนองน้ำตา .. มิรู้ตัว .. มองหา .. สิ่งใด .. ฉันนั่งบนเก้าอี้สีขาวกลางห้อง .. ไร้แสงไฟ .. มีเพียงจันทร์สาดทอแสงละออผ่านบานหน้าต่าง .. เป็นเส้นเสี้ยว .. เหมือนแสงส่องนำทาง .. ให้หัวใจอ้างว้างพอสว่างเรืองรอง .. ให้หมกมุ่นครุ่นคิดกับสิ่งต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้น .. สงสัยตัวเอง .. ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อสังเวยความล้มเหลวในอดีตหรือเช่นไร? .. ไยทุกส่วนเสี้ยวความรู้สึก .. ยังจมปลักอยู่กับสิ่งที่ล่วงเลยไปแล้ว .. .. สิ่งล่วงเลย .. ที่คงไม่มีใครให้คำตอบได้ว่ามันจะวนเวียนกลับมาในชีวิตฉันอีกหรือไม่ .. วนเวียนกลับมา .. เพื่อสร้างความยับเยินแก่ชีวิตอีก .. วนเวียนกลับมา .. เพื่อตอกย้ำรอยแผลเดิมให้ปากแผลกว้าง .. บาดลึกลงไปอีก .. ดีเหมือนกัน .. อาจทำให้เจ็บจนไม่อยากหมกมุ่นครุ่นคิดถึงมันอีกก็เป็นได้ .. หากเป็นเช่นนั้นจริง .. หัวใจภาวนา .. ขอให้มันวนเวียนกลับมาทีเถิด .. ฉันจะเปิดรับมัน เหลียวมองรอบตัว .. ตรงนั้น .. เคยมีโซฟาสีแดง .. หมอนอิงสีดำ .. สีตัดกัน .. เหมือนความรู้สึกของคนจัดวาง .. ความรู้สึกสดใส .. ร้อนแรง .. เริงร่า .. แต่มิอาจปฎิเสธได้ว่า .. ความเป็นจริงแห่งชีวิต .. หากพลั้งเผลอเพียงเสี้ยววินาทีเดียว .. ความมืดมนแห่งสีดำจะเข้าครอบคลุม .. และ .. ครอบครองในไม่ช้า .. มันเป็นเพียงจุดตัดร่วมแค่ชั่วแสงเดินทาง .. ความเชื่องช้าแห่งการตัดสินใจของมนุษย์ .. มิอาจทันมัน .. แล้วชีวิต .. ก็พลิกผัน .. เปลี่ยนสี .. มีเพียงสติเท่านั้นที่จะยับยั้งมันได้ .. เจ้าสีดำ .. อีกแล้ว .. นี่ฉันหมกมุ่นในสิ่งที่ล่วงเลยไปอีกแล้ว .. โซฟาสีแดง .. หมอนอิงสีดำ .. วันนี้มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว .. มันผ่านไปแล้ว .. คิดถึงสิ่งที่จะเกิดดีกว่าไหม? .. อยากได้โซฟาใหม่สีอะไร? .. มันจะเข้ากับหมอนอิงสีไหน? .. คิดไม่ออก .. ฉันคิดถึงสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นไม่ออก .. คงเคยชินกับอดีต .. ปัจจุบันมันว่างเปล่า .. ฉันไม่รู้จะทำเช่นไรกับความว่างเปล่า .. ถามตัวเอง .. มีอะไรในนั้น .. ตอบตัวเอง .. มีเพียงตัวฉันในนั้น .. หากฉันยังนั่งหมกมุ่นถึงอดีต .. ฉันก็คงจมตัวเองในความว่างเปล่าต่อไป .. จันทร์เจ้า .. โปรดทอแสงทาบบนทางร้าง .. ขอเพียงความสว่างเลือนลาง .. ส่องให้เห็นช่องว่าง .. ในเปล่าดาย .. สิ่งที่ฉันทำได้ในตอนนี้ .. นอกจากจมกับอดีต .. และอยู่กับปัจจุบันที่ว่างเปล่าแล้ว .. คงได้แต่เฝ้าอ้อนวอนดวงจันทร์ผ่านช่องหน้าต่าง .. ได้โปรดเถิด .. สาดแสงนวล .. นำทาง .. เพื่อให้ฉันหลุดพ้นจากความเปล่าดายเสียที ..
keekie 16 ก.ย. 2548 12:25 น. - ID 5803 
1304
1
0
16 กันยายน 2548 16:19 น. - comment id 86722
น้องกี้จ๋า...(อย่าขนลุกสิ) มาร้องเพลงน้องโบ (โบราณ) ให้ฟังสักเพลงเอาไหม ชื่อเพลงฉันวันนี้ ... ทุกวันฉันมี ความสุขหัวใจ ไม่อยาก จะคิดอะไร มีหัวใจ เหมือนห้องว่างเปล่า ไม่โกรธ ไม่แค้น ไม่เกลียดใคร ให้ใจหมองเศร้า ใครว่า อย่างไรช่างเขา ตัวของเรา รู้ตัวเราดี ท่องไปเที่ยวไปให้หมดสิ้นวัน ชาติหนึ่ง ชีวิตแสนสั้น ขอใช้มัน ให้ฉ่ำชีวี มืดค่ำง่วงเหงา ซุกกายเข้า ถ้าพอมีที่ ถ้าหากเจ้าของเขามีต้องขอโทษที มิได้ตั้งใจ อาจ จะเป็นชีวิตเสเพล แต่จิตใจไม่เคยเกเร หลอกลวง ทำร้ายใจใคร แต่เรื่องความรัก ใครรอ ต้องขอเสียใจ ฉันมอบถวายวัดไป พร้อมกับหญิงชาย คู่นั้นนานแล้ว นี่คือฉันเองที่อยู่ที่มี เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์ ฉันก็มีหัวใจผ่องแผ้ว เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว หลับได้คืนคืนพอแล้ว ไม่เป็นนกแก้ว ในกรงของใคร นี่คือฉันเอง ที่อยู่ที่มี เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์ ฉันก็มี หัวใจผ่องแผ้ว เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว หลับได้คืนคืนพอแล้ว ไม่เป็นนกแก้ว ในกรงของใคร... เพลงนี้มันบอกถึงความเดียวดายดีนะ... หากคนเรามีหัวใจเหมือนห้องว่างเปล่าก็ดีหรอกนะ ถูกล็อตเตอร์ลี่เลขท้ายสามตัวห้าคู่คงไม่ดีใจหรอก ( ก็มันถูกไปแล้วนี่ เลขท้ายทะเบียนรถยนต์ลูกชาย) อิ้ อิ้จะเลี้ยงข้าวน้องกี้สักมื้อ ก็ไม่มีปัญญาไปเลี้ยง ไกลเกิน ฮะ ฮะ ฮ่า ( เรื่องเสียกะตังค์รีบบ่ายเบี่ยงเชียว) อิ้ อิ้ ... ขับรถขับเรือให้ดีๆ นะ อ่านเรื่องสั้น หากเป็นจริง ให้เป็นห่วง.... บายจ้ะ...
18 กันยายน 2548 16:07 น. - comment id 86754
ฟังเพลงกันน่ะสาวน้อย.... http://www.oldsonghome.com/music/listen.php?song_id=1056
6 พฤศจิกายน 2548 15:13 น. - comment id 87664
ชอบตั้งแต่คำแรกจนคำสุดท้ายเลยค่ะ อ่านแล้วอ่านอีก ก็ชอบอีก คงชินแล้วมั้ง .... กับอดีตและความว่างเปล่า ฉันอยู่ตรงนี้..... ในโลกที่ต้องมีอดีต... อดีตบางครั้ง...ก็ทำให้ฉันยิ้มได้ อดีตบางครั้ง.... ก็ทำให้ฉันต้องมีน้ำตา ถามว่า....เธอเหงาไหม..กับการที่เธอต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง ถามว่า...เธอท้อไหม...กับการที่ต้องอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่มีแสงสว่าง จากพระจันทร์.... ตอบว่า....ฉันอยู่ตรงนี้กับความว่างเปล่ามาเนิ่นนาน มันคงชินแล้วหละ...กับน้ำตาและความเสียใจ ห้องสี่เหลี่ยมในมุมหนึ่งของฉัน ก่อนนั้น.... มันคงมีแต่ความรัก....อยู่มากมายในห้องนั้น ชีวิตฉันขอเพียงต้องการเพื่อนคุย ในคืนหนาวเท่านั้น... ห้องสี่เหลี่ยมของฉัน ในวันนี้....... มันกลับมีแต่ความมืดมน...มืดมิด ไม่เห็นสิ่งใด นอกจากหัวใจตัวเอง....... มาบ่นด้วย.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ