...แม้เลือกเกิดได้

คนเมืองลิง

แม้เลือกเกิดได้ 
 คงไม่มีใครอยากเกิดมายากจน..
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้น ก็ถือว่าประเสริฐที่สุดแล้ว แต่..ถ้าจะให้เลือกเกิดได้จริงๆ คนส่วนใหญ่จะตอบ ทันมี
โดยไม่ต้องคิดเหมือนๆกันว่าอยากเกิดมาร่ำรวย พรั่งพร้อมสมบูรณ์ ทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ
				

แต่ถ้าฉุกคิดสักนิดก็จะเปลี่ยนคำตอบใหม่ คงจะเป็นคำตอบว่าขอให้เกิดมาอาการครบสามสิบสองประการแล้วจึงมาคำนึงถึง
ความร่ำรวยเป็นประการที่สอง

ไม่มีใครอยากเกิดมายากจน ต้องทนต่อความทุกข์ ความลำบาก ความอดอยาก ฯลฯ				

นี่กระมัง..จึงเป็นสาเหตุแห่งการเหลื่อมล้ำทางสังคม ด้วยความไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี 
แต่..ถ้าเรามองคนที่เขาด้อยกว่าเรา เราก็จะรู้สึกว่าเรายังโชคดีกว่าเขา ยังมีคนที่เขาแย่ และ ลำบากกว่าเรามากมาย บางครั้ง
เรากลับใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อ กินทิ้งกินขว้าง แต่สำหรับคนที่ยากจน บางวันเขาแทบไม่มีอะไรตกถึงท้องด้วยซ้ำ				

แต่ในทางกลับกันถ้าเรามองคนที่เขาเหนือกว่าเรา
เราก็จะไม่มีความสุขทางใจเลย เพราะจะเกิดการเปรียบเทียบ เกิดความอยากได้ อยากดี ไม่มีที่สิ้นสุด 
แต่ขณะเดียวกัน เราไม่คิดจะเก็บหอมรอมริบ มีเท่าไรก็ใช้หมด แล้วเมื่อไรเราจะมี เราจะรวย				

แล้วเราควรเลือกมองทางไหนดีล่ะ?				

ทางที่ดี เราควรมองตัวตนของเรา ควรทำตัวเราให้ดีที่สุด ทำวันนี้ให้ดีที่สุด และ ควรพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี				

นี่แหละคือสิ่งที่เราต้องยอมรับ
เพราะความจริงแล้ว เราเลือกเกิดไม่ได้นี่เอง..แล้วเราก็ปลอบใจตัวเองเสมอว่า คงเป็นเวรกรรม..

ด้วยใจ..คนเมืองลิง
............................................................................................


ถือกำเนิดเกิดในโลกใบนี้
ต่างวิถีชีวิตจะคิดฝัน
ต่างหนทางดำเนินเกินจำนรรจ์
ต่างฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อหลักชัย

ต่างชนชั้นต่างชาติต่างศาสนา
ต่างภาษาต่างแคว้นแดนอาศัย
ต่างวัฒนธรรมประเพณีถิ่นที่ใด
ต่างจิตใจต่างวาระต่างวิธี

ถือกำเนิดเกิดในโลกใบสวย
ต่างร่ำรวยสินทรัพย์นับเศรษฐี
มากอำนาจวาสนาและบารมี
หากชีวีไม่พอก็ร้อนกมล

ถือกำเนิดเกิดในโลกใบเศร้า
ต่างอับเฉาอัตคัดและขัดสน
ไร้เงินตราอาภัพเพราะอับจน
ต้องดิ้นรนชีวาอย่างอาดูร

ถือกำเนิดเกิดดับกับโลกนี้
ทุกชีวีต้องวางวายมลายสูญ
ร่วมแบ่งปันน้ำใจให้เพิ่มพูน
ความสมบูรณ์คืนสู่โลก..โศกมลาย