หาดทรายสีขาว .. คลื่นซัดสาดแตกฟองกระเซ็นล้อประกายแวววาวยามต้องแสงแห่งดวงอาทิตย์ .. ที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้า .. ภาพคุ้นตาเฉกเช่นทุกครั้งยามเยือนสุดปลายแผ่นดินจรดแผ่นน้ำ .. บรรยากาศยามเช้าริมทะเล .. ทำให้อดไม่ได้ที่จะถอดรองเท้า .. ย่ำไปตามชายหาด .. .. ฉันก้าวเท้าเดินไปเรื่อยๆ .. ก้าวแล้ว .. ก้าวเล่า .. เคยคิดเล่นๆ เหมือนกันว่า .. จุดสิ้นสุดของผืนทรายมันอยู่ตรงไหน .. และหากหันหลังกลับมามอง .. ฉันจะจำได้ไหมนะ? .. ว่าจุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงไหน? .. ก้าวเดินไปตามผืนทราย .. ต้องเอียงกายหันไปมอง .. เพ่งตามองฉันต้องแปลกใจ .. เหตุไฉนไม่มีร่องรอย .. แล้วฉันก็ไม่เคยได้รู้ .. ว่ามันเริ่มต้นจากตรงไหน .. เพราะคลื่นซัดสาดรอยเท้านั้น .. หายไปแล้ว .. ไร้ร่องรอย .. เหลือไว้เพียงรอยในทรงจำของฉันเท่านั้นว่า .. .. ครั้งหนึ่ง .. ฉันได้ย่ำเท้าลงบนผืนทราย .. และมันเคยมีรอย ณ ตรงนั้น .. คิดว่าความรักเรา .. ดั่งรอยเท้าบนผืนทราย .. คลื่นซัดสาดเห็นรอยเท้าสลาย .. ดุจดังความรักต้องกลับกลายสูญจากไป .. .. ทิ้งเอาไว้รำพึง .. ให้คะนึงถึงเรื่องผ่านมา .. ต้องเจ็บอุราเพราะรอยพิมพ์ใจ .. วันนี้ .. ทั้งที่รู้ว่าแม้จะย่ำเท้าบนผืนทรายเท่าใด .. อีกสักเดี๋ยวมันก็จะเลือนหาย .. แต่ .. ฉันยังคงเดินต่อไป .. ต่อไปฉันจะหยุดยืนไม่เคลื่อนกาย .. อยู่บนทรายนิจนิรันดร์ .. ไม่มีวันคลื่นจะกล้ำกราย .. ให้รอยเท้าจางหายไป .. ทรายเม็ดละเอียด .. ยามปราศจากน้ำ .. มันรวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน .. เท้าที่ย่ำลงไปกดน้ำหนักให้เกิดรอยบนผืนทราย .. แต่ธรรมชาติ .. สร้างน้ำทะเลให้สาดซัดชายฝั่ง .. ละลายให้เม็ดทรายนั้นสลายไหลลงสู่ทะเล .. แม้ทรายนั้นจะอยู่ใต้เท้าฉัน .. โดยที่ฉันไม่ขยับตัวก็ตาม .. ก้าวเดินไปตามผืนทราย .. ต้องเอียงกายหันไปมอง .. เพ่งตามองฉันต้องแปลกใจ .. เหตุไฉนไม่มีร่องรอย .. คิดว่าความรักเรา .. ดั่งรอยเท้าบนผืนทราย .. คลื่นซัดสาดเห็นรอยเท้าสลาย .. ดุจดังความรักต้องกลับกลายสูญจากไป .. .. ทิ้งเอาไว้รำพึง .. ให้คะนึงถึงเรื่องผ่านมา .. ต้องเจ็บอุราเพราะรอยพิมพ์ใจ .. ต่อไปฉันจะหยุดยืนไม่เคลื่อนกาย .. อยู่บนทรายนิจนิรันดร์ .. ไม่มีวันคลื่นจะกล้ำกราย .. ให้รอยเท้าจางหายไป .. โปรดเถิด .. หากจะพัดพารอยเท้าให้หายไปจากผืนทราย .. โปรดพัดพารอยในใจของฉันไปด้วย .. อย่าให้ฉันจำได้ว่า .. .. ครั้งหนึ่งบนผืนทรายแห่งนี้เคยมีรอย
keekie 31 ต.ค. 2548 23:08 น. - ID 6014 
2351
3
0
31 ตุลาคม 2548 23:11 น. - comment id 87558
ริ้วรอยทรายรายรอบขอบทะเล ยามคลื่นเหซัดสาดอาจเลือนหาย แผ่วพริ้วลมโชยพัดสะบัดปลาย อาจจะคลายความหนาวเย็นที่เป็นไป .. ริ้วรอยร้าวคราวระทมตรมนักหนา วอนคลื่นพาพัดหายคลายหวั่นไหว สาดซัดมันลอยล่องจากห้องใจ อยากขับไสไล่ส่งจงถมมัน ... ริ้วรอยแผลเจ็บจำน้ำคำลวง มิเคยหวงห่วงหาพาแสบสันต์ วอนลมโปรดพัดพาร่ำลากัน ให้มีอันเจือจางแล้วจากไป ... รอยในใจยากนักจักลบเลือน เป็นเสมือนตราบาปประทับไว้ พยายามกลบรอยฉีกที่ปีกใจ ยิ่งนานไปรอยยิ่งชัดเหมือนจัดวาง ..
1 พฤศจิกายน 2548 00:23 น. - comment id 87559
รอยเท้า......ที่หายไป ก่อนนั้น...... ณ หาดทรายอันทอแสงสีทองเป็นประกาย ฉันและเธอกุมมือไปเหยียบพื้นทรายด้วยกัน หัวใจถูกท้องทะเลโอบอุ้ม ให้มีแต่ความหวานละมุน ครั้งนี้.... ฉันมองกลับหลัง มันเหลือเพียงรอยเท้าที่วางเปล่า และภาพความทรงจำเก่า ๆ ที่เธอเคยร่วมทางกันมา ยังคงจำกลิ่นไอแห่งความรัก ได้ตราบสิ้นลมหายใจของท้องทะเล +*~*+.....+*~*+......+*~*+....+*~*+.......+*~*+
1 พฤศจิกายน 2548 10:28 น. - comment id 87561
รอยเท้าบนผืนทรายที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง..มิเหลือรอยแล้ว...จากคลื่นทะเลฉันใด รอยใจจะลบเลือนได้ด้วยเวลาฉันนั้น.... ..
1 พฤศจิกายน 2548 14:49 น. - comment id 87569
คุณกระดานโต้คลื่น .. มันเป็นเพียงภาพในอดีต .. แค่เพียงภาพในอดีตที่คอยตามกรีดหัวใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน .. อยากลืมกลิ่นไอแห่งรักจอมปลอมนั้น .. ลืมมันตราบสิ้นลมหายใจแห่งท้องทะเล .. ขอบคุณเด้อคุณกระดานโต้คลื่น .... คุณกุ้งหนามแดง .. เวลาดูเหมือนจะรักษารอยแผลได้ .. ในขณะที่เวลาก็สามารถทำให้เราได้รู้ว่า .. มันไม่ช่วยอะไรได้เลย .. จะยิ่งทำให้เราได้รู้ชัดถึงความเจ็บปวดจากรอยแผลนั้น .. โอโหแฮะ .. เป็นเรื่องเป็นราว ..
.. ขอบคุณคุณป้ากุ้งค่ะ ..
1 พฤศจิกายน 2548 21:31 น. - comment id 87574
เรื่องดี..รูปก็ซ๊วยสวย เคยยืนนิ่งอยู่บนทรายเวลามีคลื่นซัด.. ปรากฏว่าสักพัก..อย่าว่าแต่รอยเท้าเลย กระทั่งเท้าก็โดนกลบด้วยเม็ดทราย.. ยกเท้าขึ้นมา ก็มองไม่เห็นร่องรอย.. บางสิ่งบางอย่างก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไป การยื้อเอาไว้ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น... ----------------------------------------------- ฉันเพียงแค่มีเม็ดทรายเปื้อนหน้า ขอวอนเธอว่า..อย่าเห็นหน้าฉันเป็นผืนทราย ถ้าคิดจะฝากรอยเท้า..หน้าฉันไม่ใช่ที่หมาย ชิ้วชิ้ว..จะไปย่ำทิ้งรอยเรี่ยราย..ตรงไหนก็ไป------------------------------------------------- เฮ้อ..ว่าจะเขียนเป็นเรื่องเป็นราวซะหน่อย ลงท้ายแบบนี้อีกละเรา..
2 พฤศจิกายน 2548 08:33 น. - comment id 87581
แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปพร้อมวันเวลา
2 พฤศจิกายน 2548 11:01 น. - comment id 87585
คุณ judas .. การยื้อเอาไว้ .. ช่วยเราได้นะ .. ช่วยให้เรารู้ว่า .. มันทำให้เราเจ็บปวดมากขึ้นเพียงใด .. คราวหน้าจะได้เข็ดซะทีงัย .. อ่านกลอนคุณแล้วคิดถึงเพลงของพี่หนุ่ยเลย .. .. ฝากรอยเท้าเอาไว้ .. ฝากรอยช้ำเอาไว้ .. 555 คุณนางสาวใบไม้ .. .... ขอบคุณ ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ