.. วันตำรวจแห่งชาติ ..

keekie

ปี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ..
	ตำรวจจราจรโบกเรียกรถฉันเข้าชิดใต้สะพานต่างระดับกลางแยกลาดพร้าว ..
	ซึ่งกำลังยุ่งเหยิงอินุงตุงนังเพราะอยู่ระหว่างก่อสร้างทางต่างระดับ ..
	โอ๊ย .. คนกำลังรีบ .. มีประชุมสิบเอ็ดโมง .. นี่สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว ..
	 .. ทำรัยผิดเนี่ย??? ..  ฉันจำต้องเปิดไฟกระพริบขวาชิดเข้าข้างทาง ..
	ท่านเดินอืดๆ เข้ามาเคาะกระจกรถ .. ฉันไขกระจกลง ..
	ท่านยกมือแตะหมวกกลมๆ ..   "สวัสดีครับ .. "
	"สวัสดีค่ะ .. ดิฉันทำอะไรผิดคะ? .. "   
	พูดจบก็ต้องพยายามปั้นยิ้มให้หวานจ๋อย ..
	"คุณขับรถฝ่าไฟแดงครับผม .. "
	พูดแล้วก็ยิ้มหวานตามฉัน .. แต่ฉันกลับเห็นเป็นรอยยิ้มบนใบหน้าของบอส
	ยามฉันเดินเข้าห้องประชุมสาย ..  โธ่เอ้ยยย .. คนยิ่งรีบๆ อยู่
	"อ้าว หรอคะ? .. ทำไมดิฉันไม่ทราบล่ะ .. "  
	ฉันยกมือเกาหัวให้ท่านรู้ว่าฉันไม่ทราบจริงๆ
	ท่านยังคงยิ้มหวาน .. ทำไม่รู้ไม่ชี้ ..   "ใบขับขี่ครับผม .."   
	พูดจบก็แบมือมาตรงหน้าฉัน ..
	"ดิฉันไม่เห็นจริงๆ นะคะ .. ขับตามรถมอเตอร์ไซด์คันนั้นมา .. "  
	ฉันชี้มือไปข้างหน้า .. แต่ว่า ..	"อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ ..? "   
	พยานที่หนึ่งหายเหลือเพียงพยานที่สองที่เห็นชัดว่าฉันทำผิดจริง ..
	"ใบขับขี่ครับผม .. "   ท่านยังคงแบมือทวง ...  กรรม!!! จะแก้ตัวไงล่ะคราวนี้ 
..
	ฉันยกนาฬิกาข้อมือดูเวลา ..   11.42น. โอ๊ย  .. ให้ๆ ไปเถอะ จะได้จบๆ กัน
	"ผมจะออกใบสั่งให้คุณไปเสียค่าปรับที่ สน. วิภาวดีแล้วกันนะครับผม .. "
	พูดด้วยรอยยิ้มหวานใจเย็น ..
	"ค่ะ .. จะเอาไงก็รีบเถอะค่ะ .. ไม่งั้นดิฉันตกงานแน่ .. "
	พักนี้ขาเก้าอี้ยิ่งง่อนแง่นๆ จะหักซะก็วันนี้แหละ ..
	ท่านดึงใบสั่งที่เหน็บอยู่หลังเอว .. หันหลังเขียนยุกยิกๆ .. 
	เสร็จแล้วก็ฉีกส่งมาให้ฉัน ..
	"อ้าว แล้วใบขับขี่ล่ะคะ .. "   ฉันถาม
	"คุณไปจ่ายค่าปรับแล้วจะคืนให้ครับผม .. "   เอาๆๆๆ ช่างมัน!! 
	ไว้ค่อยว่ากันวุ้ย .. จะเที่ยงแล้ว ..
	ฉันไขกระจกขึ้น เปิดไฟซ้ายเตรียมออกรถ ..
	"โชคดีนะครับผม .. "   
	ยังทันได้ยินเสียงอวยพรตามหลังมาก่อนกระจกไขปิดสนิท ..
	โชคร้ายสิไม่ว่า .. เฮอะ ..
	"ฮัลโหล .. "  ฉันกรอกเสียงลงไปในสายเมื่อปลายสายรับ ..
	"สน. วิภาวดีอยู่ตรงไหนคะ ? .."
	"จะไปทำไม ?"   เสียงปลายสายถามมา ..
	"ก็โดนยึดใบขับขี่น่ะสิ .. "  ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มทน ..
	"ไปทำอะไรมาล่ะ .."  เสียงปลายสายถามอีก ..
	"ขับรถฝ่าไฟแดง "   ฉันตอบ ..
	"ที่ไหน? .. "   ซักอย่างกะขึ้นศาล ..
	"สี่แยกลาดพร้าว .. "   ฉันตอบพลางหักพวงมาลัยหลบรถตุ๊กๆ 
	ที่ปาดเข้ามาทางซ้าย
	"โห แยกใหญ่ซะด้วย .. "   เสียงปลายสายอุทาน ..
	เสียงโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องดัง ..
	"เดี๋ยวนะคะ .. "  ฉันบอกสายที่หนึ่ง ..
	ทำไมวันนี้มันวุ่นนักนะ ..
	"ฮัลโหลน้องปา .. "   ฉันกรอกเสียงลงไป .. เลขาบอสนั่นเอง ..
	"พี่กี้ถึงแล้วใช่มั๊ยคะ? "  เสียงหวานๆ ดังมาตามสาย ..
	"จ้ะๆๆ อยู่สี่แยกสะพานควายแล้วล่ะติดไฟแดงอยู่จ้ะ .. อีกแป๊บนะคะน้อง"
	ฉันตอบเสียงหวาน .. ไม่กล้าถามว่าบอสมายัง .. กลัวคำตอบจัง ..
	"เร็วๆ นะคะพี่ .. "   น้องปากำชับ ..
	"จ้ะๆๆ .. "   แม่คุ๊ณ พี่ก็อยากรีบจะแย่แล้วค่ะน้อง 
	ฉันวางสายที่สอง ..
	หยิบโทรศัพท์เครื่องที่คุยค้างไว้ขึ้นแนบหู ..  
	"ฮัลโหล .. ตกลง สน.วิภาวดีอยู่ตรงไหนคะ .. " ฉันเปิดไฟซ้ายเตรียมเลี้ยว .. 
	แต่ก็ต้องเหยียบเบรคทันควันก่อนที่จะต้องชนมอเตอร์ไซด์ที่
	ชะวี้ดชะว้าดมาปาดหน้า
	"เฮ้ยยยยย .. แค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวกี้โทรมาใหม่ .. การจราจรวุ่นวายมากเลยค่ะ" 
	อุทานแล้วก็ต้องรีบบอกปลายสายแล้วก็วางหู ..
	ตั้งใจขับรถหน่อยแล้วกันไม่งั้นคงโดนดีอีกแน่ ..
	เปิดไฟซ้ายเตรียมเลี้ยวเข้าซอย .. อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วแม่เจ้า ..
	ฉันหมุนพวงมาลัยเลี้ยวซ้าย .. 
	"เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด" 
	แต่แล้วก็ต้องเหยียบเบรคตัวโก่ง เสียงล้อ บดถนนดังลั่น ..
	ประชาชีสองฟากถนนหันมามองกันเป็นตาเดียว ..
	คุณตำรวจในเครื่องแบบหล่อล่ำดำคม .. ยืนตกอกตกใจอยู่หน้ารถฉัน ..
	แต่ซักพักใบหน้าเครียดนั้นก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย .. 
	ข้ามถนนประสาอะไร (ฟะ)  เป็นตำรวจซะป่าว? ไม่ระวังซะมั่งเลย
	ฉันนั่งเฉยไม่ลงจากรถ .. ก็ไม่ได้ชนนี่จะลงไปทำไม ..
	คุณตำรวจสุดหล่อก็ไม่ขยับเขยื้อนจากหน้ารถฉันเหมือนกัน ..
	ยังคงยืนมองหน้าฉันผ่านกระจกหน้ารถ ..
	ฉันกดแตร ..  ปิ๊นนๆๆๆ ..  หลบไปซี่ .. ตูสายแล้ว ..
	เขายังคงยืนเฉย ..
	ฉันเปิดประตูรถลงไป .. จะเอายังไง (ฟะ)
	"นี่คุณตำรวจคะ .. จะมายืนขวางทางทำไม ? .."  ฉันถาม 
	พยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดที่พลุ่งพล่าน
	"คุณขับรถจะชนผม .. "   เขาพูด .. ทำหน้าเฉยเมย .. กวนชะมัด
	"คุณก็เกือบจะชนรถฉัน .. ข้ามถนนในที่ไม่ใช่ทางม้าลายผิดกฎจราจรนะคุณ "
	ฉันอธิบายกฎจราจรให้เขาฟัง .. เป็นตำรวจเนี่ยไม่เคยรู้เลยใช่มะ?
	"คุณขับรถประสาอะไร .. ซอยแคบขนาดนี้ขับซะเร็ว .."  เสียงเขาเริ่มดัง ..
	ฉันมองตึกสำนักงานที่อยู่ข้างหน้าห่างไปเพียงแค่สองช่วงตึก  ..
	แล้วก็มองนาฬิกาข้อมือ .. 11.58น.  โอ๊ยๆๆๆๆ อะไรนักหนา (ฟะ)  ..
	วันนี้ทำไมเจอแต่ตำรวจ .. เพราะตำรวจแท้ๆ ฉันเลยสาย ..
	"นี่คุณ ไว้ซักห้าโมงเย็นคุณออกมาคอยตรงนี้นะแล้วฉันจะมาเถียงด้วย .. 
	ตอนนี้ไปล่ะ .."  พูดจบฉันก็ก้าวยาวๆ เปิดประตูขึ้นรถ .. เข้าเกียร์ .. 
	ออกรถโดยไม่สนใจว่าเขาจะหลบหรือป่าว? .. ไม่หลบก็ไม่สนละ ..
	เขากระโดดหลบพัลวัน ..
	ฉันไม่ทันได้มองกระจกมองหลังด้วยซ้ำว่าเขาทำยังไงต่อ ..
	เพราะมัวแต่ใจจดใจจ่อกับตึกสำนักงานข้างหน้า .. โอ๊ยยยย .. ที่จอดรถก็เต็มอีก ..
	ต้องอาศัยกำแพงบ้านเขาซะละ ..
	ฉันขับรถเข้าไปในซอยค่อนข้างไกลจากตึกสำนักงานพอดู ..
	กว่าจะเจอที่ๆ พอเหมาะพอที่จะจอดรถได้ .. เอาล่ะ .. ตรงนี้แหละ ..
	เหลือบดูนาฬิกา  12.13น.   ฮืออออ .. ตูหนอตู ..
	จอดรถเสร็จ .. เปิดประตูก้าวลงจากรถ ..
	หยิบกระเป๋า .. แบกโน๊ตบุ๊ค .. กับแฟ้มเอกสารสองแฟ้ม ..
	มองทั่วรถ .. เอ .. ยังมีอะไรต้องเอาไปอีกหรือป่าวหนอ .. 
	ปากยังว่างพอคาบได้ ..
	อ้อ .. กระเป๋าใส่  LCD .. เอาล่ะ .. ครบละ ..
	ฉันล็อครถ .. เดินแกมวิ่ง .. กระเป๋าพะรุงพะรังเต็มสองบ่า ..
	ยกข้อมือดูนาฬิกา .. 12.22น.   .. บอสจ๋ารอเดี๋ยว .. อีกเดี๋ยวเดียวนะจ้ะ ..
	"คุณคะช่วยจับคนนั้นหน่อยค่ะ .. เค้ากระชากกระเป๋าค่ะ .."
	ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงแว่วๆ มาตามลม
	"คุณคะช่วยจับคนนั้นหน่อยค่ะ .. เค้ากระชากกระเป๋าค่ะ .."
	เอ๊ะ .. ประโยคเดิมนี่นา ..
	ฉันหันมองตามต้นเสียง ..
	แล้วก็ได้เห็นผู้ชายรูปร่างล่ำสันใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์  
	วิ่งออกมาจากซอยซ้ายมือข้างหน้า ..
	ตามด้วยตำรวจ (อีกแล้ว) หนึ่งนายวิ่งตามชายคนนั้นออกมา
	"คุณคะช่วยจับคนนั้นหน่อยค่ะ .. เค้ากระชากกระเป๋าค่ะ .."
	ตามด้วยผู้หญิงเจ้าของกระเป๋า .. คราวนี้ได้เห็นตัวต้นเสียงล่ะ
	ประชาชีรอบข้างหยุดยืนมอง .. รวมทั้งฉันด้วย ..
	เจ้าจอมกระชากรายนั้นวิ่งมุ่งหน้าเข้ามาใกล้ฉันทุกทีๆ ..
	"คุณคะช่วยจับคนนั้นหน่อยค่ะ .. เค้ากระชากกระเป๋าค่ะ .." 
	เสียงเธอยังคงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ ..
	ฉันยืนมองอย่าง งงๆ .. เอ .. ถ่ายละครหรือป่าวหนอ? 
	งงไปงงมา .. แฟ้มเอกสารที่ถือมาหลุดจากมือ ..ร่วงลงพื้น .. 
	ฉันละสายตาจากภาพเบื้องหน้า .. ก้มตัวลงเก็บแฟ้มตามสัญชาตญาณ ..
	กระเป๋าโน๊ตบุ๊ค และ กระเป๋าใส่ LCD ที่สะพานบนบ่ากองวางบนพื้น 
	เนื่องจากสายกระเป๋ามันยาว ทำให้มันวางค่อนข้างห่างตัวฉันในระยะกำลังดี		
	เป็นจังหวะเดียวกับเจ้าจอมกระชากรายนั้นวิ่งผ่านตัวฉันในระยะเฉียดฉิวเหลือเกิน
	เขาจึงสะดุดกระเป๋าโน๊ตบุ๊คซึ่งซ้อนกับกระเป๋าใส่ LCD ..
	ล้มหน้าทิ่มลงบนพื้นใกล้ๆ ฉัน ..
	ฉันได้ยินแต่เสียง .. เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาเก็บแฟ้มเอกสาร ..
	เงยหน้าขึ้นมองอีกทีก็เห็นเจ้าวายร้ายนอนกองอยู่บนพื้น ..
	คุณตำรวจที่วิ่งตามมา .. ก็เข้าตะครุบตัวไว้ทันควัน .. 
	พี่น้องชาวไทยช่างมุง .. เริ่มตั้งวงล้อม .. 	
	ถึงแม้เจ้าหัวขโมยจะหลุดจากการจับกุมของตำรวจไปได้ 	
	ก็คงฝ่าวงล้อมพี่น้องชาวไทยไปไม่ได้หรอก ..
	เฮ้ยยย ... มัวแต่ยืนดูอยู่ได้ .. ต้องรีบไปประชุมแล้ว .. 
	พอคิดได้ฉันก็รีบจ้ำอ้าว .. ก้าวเท้าให้ยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้ ..
	อยากจะวิ่งเหมือนกัน .. แต่แบกของเยอะแยะวิ่งบนรองเท้าส้นสูงสองนิ้ว ..
	เดี๋ยวก็คงได้หน้าทิ่มเหมือนเจ้าหัวขโมยนั่นหรอก ..
	"คุณครับคุณ .. "  ฉันได้ยินเสียงตะโกนตามหลัง .. 
	ทั้งที่ยังเดินไม่พ้นกลุ่มไทยมุงซะด้วยซ้ำ .. คงไม่ได้เรียกฉันหรอกมั้ง ..
	"คุณ คุณครับ .. อย่าเพิ่งไป"  เสียงเรียกยังคงดัง .. 
	"พี่ครับ .. คุณตำรวจเค้าเรียกน่ะ.."  
	หนุ่มรุ่นที่ยืนอยู่ในกลุ่มไทยมุงใกล้ฉัน .. ส่งเสียงร้องบอก ..
	ฉันหยุด .. เหลียวหลังไปมอง ..
	คุณตำรวจคนเก่ง .. ใส่กุญแจมือเจ้าหัวขโมยแล้วพาเดินตรงมาที่ฉัน
	"เดี๋ยวต้องขอเชิญคุณไปให้การที่โรงพักครับเพราะเป็นผู้เห็นเหตุการณ์" 
	เขาบอกฉันแบบนั้น ..
	"เอ่อ .. คือดิฉันคงไปไม่ได้ค่ะ .. "  ฉันบอก
	
	"คุณเป็นคนจับขโมยได้นะครับ .. ต้องไปให้การเพื่อลงบันทึกประจำวัน" 
	คุณตำรวจยังยืนยัน ..
	ฉันมองนาฬิกาข้อมือ .. 12.37น. 
	จะไปได้ยังไงเล่า!!! ..
	"คือดิฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ เขาสะดุดของเขาเอง .." 
	ฉันพยายามอธิบาย ..
	
	"ยังไงคุณก็ต้องไป .."  คุณตำรวจยังคงยืนยัน ..
	ฉันเห็นรถตำรวจวิ่งตรงเข้ามาขนาบข้าง .. 
	นั่นก็ตำรวจใช่ไหม? คนขับรถน่ะ .. 
	"ไว้ก่อนได้ไหมคะ? .. แล้วเย็นๆ ดิฉันจะไปที่โรงพัก .." 
	ฉันต่อรองเสร็จแล้วก็หันหน้าจะเดินฝ่าไทยมุงออกไป ..
	"ไม่ได้ครับ .. ต้องไปให้การพร้อมเจ้าทุกข์ .. ใช้เวลาไม่นานหรอก .."
	คุณตำรวจยังคงยืนยัน ..
	"พี่ช่วยหนูหน่อยนะ .. " สาวน้อยเจ้าของกระเป๋าเกาะแขนฉันร้องบอก .. 
	รถตำรวจหยุดลงข้างๆ ..
	คุณตำรวจที่จับเจ้าหัวขโมยใช้มืออีกข้างเปิดประตูรถ ..
	
	"เชิญครับ .."  เขาเชื้อเชิญ ..
	"เอ่อ คือ ดิฉันไปไม่ได้จริงๆ นะคะ .. ดิฉันมีประ ...... " 
	ยังไม่ทันจะพูดจบ ..	
	คุณตำรวจก็ดันสาวน้อยเจ้าของกระเป๋าซึ่งยืนอยู่ข้างฉันขึ้นรถ ..
	ซึ่งเบียดฉันให้ต้องก้าวเท้าเข้าไปในรถด้วย .. 
	"คุณตำรวจคะ .. ดิฉันมีประ ......."   ยังพูดไม่จบ ..
	สาวน้อยเจ้าของกระเป๋าก็เบียดฉัน .. รวมกับข้าวของที่ฉันแบกมา ..
	กว่าจะรู้ตัวอีกที .. ก็ตอนได้ยินเสียงปิดประตูรถ .. ปัง!!!
	แล้วคุณตำรวจคนขับรถ .. ก็ออกรถในทันควัน ..
	
	"คุณตำรวจคะ .. ดิฉันมีประ ......."   ฉันหยุดคร่ำครวญ ..
	เพราะตามองกระจกด้านข้าง ...
	
	รถตำรวจกำลังวิ่งผ่านตึกสำนักงานอย่างช้าๆๆ ... 
เหมือนกำลังดูภาพสโลโมชั่น .. (นึกตามนะ .. ) 
	"คุณตำรวจคะ .. ดิฉันมีประชุมมมมมมม ... ฮือออออ "				
comments powered by Disqus
  • เรไร

    15 พฤศจิกายน 2548 23:03 น. - comment id 87871

    
    ผมเคยครั้งหนึ่ง
    ผ่าไฟฟแดงนี่แหละ ตำรวจเดินเข้ามาเลย
    นี่คุณ ไม่เห็นหรือไงว่าไฟแดง
    ผมก็ตอบไป เห็นครับ
    ตำรวจบอกว่าแล้วทำไมถึงขับรถฝ่ามาละ
    ผมก็บอก ก็เห็นแต่ไฟแดง แต่มะเห็นจ่าอ่ะ
    ก็โดนปรับไป
  • หมอกจาง

    16 พฤศจิกายน 2548 06:51 น. - comment id 87877

    มีเพื่อนคนนึงอยู่ที่เชียงใหม่..สาวสวยแก้มใส น่ารัก 1.gif
    
    หน้าที่ทำงานเค้ามีป้ายห้ามยูเทิร์น ธรรมดาใครต่อใครก็แอบเทิร์นกันทั้งวัน แต่ในชั่วโมงเร่งด่วนจะมีตร.มายืนคุม เลี้ยวเมื่อไรเป็นโดนจับ
    
    เธอเล่าว่าวันไหนที่เธอมาทำงานจวนๆเวลา จะแอบยูเทิร์นตรงนั้น รอจังหวะที่พี่ตำรวจแกเผลอ แต่ก็มีพลาดโดนจับได้สองหน จากจราจรคนละคนกัน
    
    เธอเล่าว่าตอนโดนจับ ขอร้องก็แล้ว อธิบายก็แล้ว พี่ตำรวจแกก็ไม่ยอมปล่อย สุดท้ายยื่นใบขับขี่ให้ พี่ตำรวจแกก็ไม่ยอมเอา..
    
    ทั้งสองคน สองครั้ง ยืนยันเหมือนกันเด๊ะ.. ว่าจะเอาเบอร์โทร 55
  • แทนคุณแทนไท

    16 พฤศจิกายน 2548 11:07 น. - comment id 87878

    5555530.gif
  • nig...

    17 พฤศจิกายน 2548 06:01 น. - comment id 87886

    41.gif41.gif41.gif41.gif41.gif41.gif11.gif
  • ธราญา

    18 พฤศจิกายน 2548 00:26 น. - comment id 87897

    25.gif เจอกันอีกแล้วนะคะคุณตำรวจ เห็นจนชินซะแล้ว เค้าว่ากันว่ายิ่งเกลียดยิ่งเจอท่าทางจะจริงแฮะ ก้อพยายามจะอยู่บ้านจะได้ไม่ต้องเจอนะ อิอิอิ 
    ฮาดีจ้า9.gif
  • ธราญา

    18 พฤศจิกายน 2548 00:40 น. - comment id 87898

    69.gif เอ้ะแล้วสรุปคุณกีกี้ได้ประชุมหรือยังคะ ยังฉงนอยู่

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน