เค้าไปจากเธอแล้ว!!!! ไม่เป็นไร ทำใจดีดีไว้...ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ อย่าร้องไห้ ... น้ำตาลูกผู้ชาย...ฉันกลัว...ฉันหวั่นไหว...ฉันปวดใจ ฉันไม่เหลือใครแล้ว ...ไม่เป็นไรเธอยังมีฉัน... ทำไมเธอถึงดีกับฉันอย่างนี้ละ... เพราะ- - - เพราะ- - - เพราะฉัน..... (ความเงียบงันกลืนคำตอบให้จางหายไป) เธอดื่มเหล้าหนักขึ้นทุกวัน เธอบอกว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอลืม ฉันห่วงเธอ....และบอกให้เธอเลิกได้ไหม ถ้าฉันเลิกเธอจะให้อะไรฉัน? เธออยากได้อะไรละ ขอให้เธอรักฉันได้ไหม..... ฉันนิ่งไป- - - ทำไมจะไม่ได้ละ ความใกล้ชิด ความผูกพัน ความสงสาร - - - ทุกความรู้สึก ... กำลังจะก่อตัวเป็น ความรัก ใช่ไหม? ครั้งหนึ่ง...ฉันเคยเฝ้ามองเธออยู่ห่าง ๆ มองทางแห่งความฝัน ... และความสำเร็จของเธอ วันนี้ "เธอล้มลง" ฉันจับมือเธอไว้ ฉันพยายามจะฉุดดึงเธอขึ้น ..... เธอประคับประคองตัวให้ลุก เธอมีกำลังใจมากขึ้น ....ฉันดีใจที่เธอยิ้มได้ วันนี้...โลกของฉันกลายเป็นสีชมพู เมื่อเธอเดินมาและบอกกับฉันว่า "เธอรักฉัน" รัก รัก รักคืออะไรกันนะ แม้ไม่รู้ความหมาย...แต่ฉันก็อบอุ่นใจจัง ความรัก...ทำให้ฉันกลายเป็นนักกวี เธอบอกว่า....เธออยากวาดภาพและให้ฉันแต่งกลอนประกอบภาพนั้น ฉันยิ้ม .... ฉันดีใจ ...ฉันจะรอ เวลาผ่านไป.... พักนี้เธอดูซึมไปนะ.... เมื่อวานเค้าโทรมา...ใครเหรอ...คนที่ทอดทิ้งฉันไปไง เค้าขอโทษ...และอยากให้เรามาเริ่มต้นใหม่ แล้วเธอบอกเค้าไปว่ายังไงละ ? ฉันรอฟังคำตอบด้วยหัวใจที่สั่นไหว เธอนิ่งไป... ไม่เป็นไรนะ...อยากให้เธอเลือกในสิ่งที่เธอต้องการ ฉันฟืนพูดไป....ทั้งที่ใจจมน้ำตา เธอบอกว่า...เธอไม่รู้หัวใจตัวเอง... แต่แววตาเธอ...บอกกับฉันว่าความอาทรและเยื่อใย มีมากเกินจะเก็บซ่อนไว้ได้ บ่อย ๆ ที่เห็นเค้าเดินผ่านมาและทักทาย แต่เธอทำเฉย ๆ ไม่ค่อยยิ้มและพูดจา แต่สิ่งที่ฟ้องว่ามันไม่จริงคือสายตา สบตากันทุกครั้งก็เป็นเธอที่หวั่นไหว เจ็บปวดรู้ไหมที่ได้รู้ความเป็นจริง ว่าเธอนั้นไม่เคยจะลืมและยังรักเค้ามากมาย เจ็บปวดทุกครั้งแต่ต้องทนอยู่เรื่อยไป จะห้ามได้อย่างไร...กับเค้าคนที่เธอ...ไม่ลืม วันนี้...ฉันสับสน อ่อนล้า อ่อนแรง ความดีใจและเสียใจปะปนกันไปหมด...ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไรไป เห็นเธอมากับเค้าฉันก็พอจะเข้าใจว่าคืนดีกันแล้ว บอกกับตัวเองว่าในใจไม่ขมขื่นแต่น้ำตากลับไหลมาจากไหล อีกหน่อยเธอคงจะลืมฉัน...อีกหน่อยเราคงไม่ได้พบกัน ฉันคงเดียวดายอยู่อย่างนี้ทุกวันและคงได้เจอภาพเธออยู่ในฝัน...ตลอดไป เธอมาบอกลาฉัน....ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาและบอกให้ฉันลืมมัน ฉันบอกกับตัวเองอย่าร้องไห้นะ....อย่าแสดงความอ่อนแอไห้เค้าเห็นตอนนี้ ไม่เป็นไร..ฉันเข้าใจ ฉันจะพยายามลืมมันให้ได้นะ... เธอเดินจากไปแล้วไปพร้อมกับตัวจริงของเธอ ฉันยืนแน่นิ่งอยู่กับที่....รู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดลงชั่วขณะ ชาไปหมดทั้งหัวใจ เจ็บจังเลย... เคยคิดว่าเรารักกัน คงเพราะฉันเข้ามาในวันที่เธออ่อนไหว เคยคิดว่าเรามั่นคงต่อใจ คงเพราะเธออ่อนแอเกินไปในวันวาน เหมือนว่าเธอเคยรู้สึก เหมือนบางครั้ง...ความคิดนึกเธอหวั่นไหว เหมือนเรื่องราวที่เกิดขึ้นและเป็นไป เหมือนทำให้สองใจเราตรงกัน แต่ทุกอย่างก็แค่เหมือน แท้จริงย้ำเตือนฉันแค่ฝัน เจ้าของใจเธอคือใครคนนั้น สำหรับฉัน...แค่เงาตัวจริงที่ผ่านมา หากเธอจะช่วยรับรู้ หัวใจที่มีอยู่คงไม่รอนล้า ช่วยบอกฉันทีว่าที่ผ่านมา เธอไม่ตั้งใจจะบอกว่า...รักกัน วันนี้ฉันเข้าใจมากขึ้น... ความรักทำให้ฉันกลายเป็นนักกวี ส่วนความผิดหวังทำให้ฉันกลายเป็นนักปรัญชา รักคืออะไร วันนี้ฉันได้คำตอบแล้ว รัก....คือการจากลา ไม่เหลือซึ่งพันธนาการใด ๆ หากนั่นหมายถึงอิสระและความสุขของคนที่เรารัก อาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่พอจะทำให้ใครสักคนได้เห็นค่า เมื่อถึงที่สุดฉันคงต้องบอกลาความรัก และบอกตัวเองว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว สายน้ำไม่ย้อนกลับ ความรักจึงหลับไหล อดีตกาลผ่านเลยไป รอยอาดูรหวนให้คอยจดจำ หัวใจแห้งและแล้ง อย่ากลับมาเพื่อแทงซ้ำ แหลกพอแล้วที่เธอทำ ตอกและย้ำจนฝังใจ เพราะไม่รู้..จึงเคยรอ หวังเกิดก่อ...คงเป็นได้ แท้จริงแล้วโง่งมงาย ตามเก็บฝันเพียงลำพัง ...นาทีที่เธอไป... หัวใจเหมือนถูกขัง ตรึงจนชาในภวังค์ ถูกกลบฝังใต้ผืนดิน ความรักฉันหมดแล้ว ถูกทำลายจนแหลกสิ้น สิ่งที่เหลือให้กลืนกิน คือหยดรินหยาดน้ำตา ลาก่อน...เจ้าความรัก ขอไปพักใต้เงาฟ้า ลืมเถิดที่ผ่านมา ให้บทลา...กลบสัญญา...หมดสิ้นไป ถึงกระนั้น...ฉันก็ไม่รู้สึกโกรธ หรือโทษเธอ แต่กลับอดที่จะศรัทธาในความรักและความมั่นคงที่เธอมีให้เค้าไม่ได้ ทางแห่งฝันของเธอใกล้เป็นจริงแล้วสินะ ส่วนทางของฉัน....ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรอีก จะต้องเจ็บอีกสักกี่ครั้ง...จะต้องเจอความผิดหวังสักกี่หน แต่ฉันก็จะรอ.....รอ.....รอสักวัน ที่จะพบเจอ....คนที่รักฉันอย่างแท้จริงไม่ว่าจะไกลหรือจะแสนนานเพียงใด สำหรับบทเรียนนี้... ฉันจะให้มันกลายเป็นเรื่องเล่านิทานแห่งน้ำตา ของคนโง่เขลาคนหนึ่งเท่านั้นเอง... และจากนี้คงต้องมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจไว้ให้ดีดี o^___^o
แอ็ปเปิ้ล 4 เม.ย. 2546 16:22 น. - ID 738 
2186
4
0
4 เมษายน 2546 17:12 น. - comment id 67997
ทำไมนะ คนมาทีหลังต้องพ่ายแพ้
4 เมษายน 2546 17:51 น. - comment id 67998
เศร้า และมีน้ำตา
5 เมษายน 2546 18:03 น. - comment id 68007
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร ถ้ารู้จักมันดีพอ ขอเพียงเรามีความเชื่อมั่น ซักวันต้องพบรักที่สวยงาม*-*
5 เมษายน 2546 19:29 น. - comment id 68009
รอมาตั้งนานนึกว่าคุณจะไม่เขียนอีกแล้วชอบงานเขียนของคุณมากโดยเฉพาะสู่กลางใจ อยากให้คุณเขียนเยอะ
6 เมษายน 2546 13:17 น. - comment id 68015
ไม่เป็นไรค่ะ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล เรามีหัวใจเพียงดวงเดียวก็จริงแต่ไม่ได้มีไว้ให้เขาทำร้าย ลุกขึ้นมาใหม่ ขอให้โลกของคุณกลับมาสดใสเหมือนเดิมนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
19 เมษายน 2546 15:58 น. - comment id 68328
รักใครก็นะแต่อย่ามากมายจนเกินไป เผื่อความรักไว้ให้ตัวเองบ้าง เมื่อถึงคราวผิดหวังอ้างว้าง เราจะยืนหยัดได้บนโลกกว้าง ...เพียงลำพัง....
27 เมษายน 2546 15:32 น. - comment id 68544
นิทานไง นิทาน เรื่องก็บอกอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจว่าเป็น เรื่องของเรานะเนี๊ยะ เฮ้อ...แย่จัง แต่ถึงยังไงนะ...เราก็เข้มแข็งอยู่แล้วละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ