สุภาพบุรุษผู้ชูหางศ์

เชษฐภัทร วิสัยจร

แม้ว่าผมจะมีนิสัยประหลาดที่ชอบเฝ้าสังเกตอากัปกิริยาของสรรพสัตว์โดยทั่ว
แต่ ผมก็ต้องสารภาพเลยว่า สัตว์ประเภทที่ผมชอบ มอง ชอบสังเกตที่สุดก็เห็นจะหนีไม่พ้นสุนัข
----------------
 
บ้านผมไม่เคยถึงกับซื้อสุนัขมาเลี้ยง
แต่กระนั้น ก็ยังคงมี สุนัขมากมายนับสิบมาอาศัยอยู่บริเวณบ้าน
 
 อาจจะเป็นเพราะว่า ที่บ้านผมมีอาหารเหลือที่เลี้ยง คนงานทหาร อยู่เยอะ
สุนัขเหล่านั้นก็เลยถือวิสาสะ มาร่วมรับประทาน รวมกิน ร่วมเจ็บร่วมตาย กับสมาชิกในบ้านของผม แม้จะไม่ได้รับ เชิญ แต่ทุกคนก็เต็มใจให้ที่พักพิงแก่ เพื่อนร่วมโลกที่มีสี่ขากับอีกหนึ่งหางเหล่านั้น โดยไม่รังเกียจเดียดฉันท์แต่ประการใด
 
ในหมู่ฝูงสุนัขทั้งหมดนั้น
มีสุนัขพันธุ์ไทยจรจัดอยู่ตัวหนึ่ง ที่ท่าทีกวน ๆ ของมันมาเตะตาผมเสียได้
 หูมันตั้ง หางมันดาบ ได้ลักษณะดี อย่างหมาพันธุ์ไทยแท้ ดูกรวนตรีนสิ้นดี
 
ผมเลยจัดแจงแต่งชื่อให้มันว่า ไอ้ "ชูหางศ์" 
 
หลายคน คง จะสงสัยว่า ทำไม "ชูหางศ์" ต้องมี "ศ.ศาลาการันต์"
คำตอบที่ผมพอจะมีให้ได้ก็คงจะเป็นประมาณว่า 
"ไม่รู้สิ หน้าตาท่าทางมันเหมือนคนดีมั้ง ดีไม่ดี มันอาจจะโดนเพื่อนหมา ด่ามันเวลาโกรธว่า "ไอ้ชาติคน" เหมือนอย่างที่เราด่าคนอื่นว่า "ไอ้ชาติหมา" เวลาโกรธก็ได้ ดังนั้นผมเลยอยากตั้งชื่อให้มันคล้ายมนุษย์ โดยการเติมการันต์ เข้าไปท้ายชื่อมัน"
 
ไอ้ชูหางศ์ มีนิสัยดีมาก ๆ เป็นสุภาพบุรุษ คอยดูแลเทคแคร์ เหล่าสุนัขตัวเมีย ในบ้านผมอยู่เสมอทุกตัว จน ผมว่า สุนัขตัวเมีย สาวแก่แม่หม้ายหลายตัว คงหลงเสน่ห์ไอ่ชูหางศ์เป็นแถบ ๆ
ผมว่านะ ถ้ามันเป็นคน มันคงได้ฉายาว่า "ยอดสุภาพบุรุษ" ไปแล้ว
แต่นี่มันไม่ใช่คน เป็นแค่สุนัข ดังนั้น เพื่อน ๆ สุนัข ก็คงจะแต่งตั้งให้มันเป็น "สุภาพบุรุษชูหางศ์" แน่ ๆ
------------
อยู่มาวันนึง มีสุนัขเพศผู้จากบ้านหลังข้าง ๆ มาติดพัน กับสุนัขตัวเมียตัวหนึ่งในกลุ่ม ที่ไอ้ชูหางศ์ มีอิทธิพลอยู่
แต่อนิจจัง(ไร) สุนัขเพศเมีย เด็กในคอนโทรลไอ้ชูหางส์ตัวนั้นดันไม่เล่นด้วย แต่ถ้าจะไม่เล่นเดียวอย่างเดียว แล้วอยู่เฉย ๆ ก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอก 
 
แต่นี่ เจ๊แก เล่นพาพวก (ก็ลูกน้องในคอนโทรลไอ้ชูหางศ์อีกนั่นแหละ) มารุม ขบ รุมกัดไอ้สุนัขตัวผู้ต่างถิ่นนั้น สุนัขตัวผู้ที่มาจากข้างบ้าน ก็เลยเสียอก เสียใจ ร้องไห้ระงม เห่าหอน โหยหวนอยู่ข้างบ้านให้เป้นที่น่าเวทนาอนาถใจยิ่งนัก
 
ญาติพี่น้องของไอ้สุนัขข้างบ้าน ซึ่งเป็นสุนัขเพศเมีย (ที่อยู่ข้างบ้านเช่นกัน) ก็อดสงสารเพื่อนตัวไม่ได้ สุนัขเพศเมียที่อยู่ข้างบ้านตัวนั้น ก็เลย ลอดรั้ว เข้ามา เห่า "ปราม" และ "ตักเตือน" สุนัขเพศเมีย รวมถึงลูกน้องเด็กในคอนโทรลไอ้ชูหางศ์เป็นการใหญ่
 
ไอ้ชูหางศ์ เห็นสุนัขเพศเมีย ที่มาจากข้างบ้าน มาเห่าสุนัขเพศเมียเด็กในคอนโทรลของตัวเอง แล้วถึงกับทนไม่ได้
เกิดต่อม "สุภาพบุรุษชาติหมา" อยากทำงานขึ้นมาทันที
เลยต้อง ลุกขึ้นมาเห่า และกัด สุนัขเพศเมีย ที่มาจากข้างบ้านนั้น เสียเสียรูปเสียโฉมร้องไห้ กลับไปครางหงิง ๆ อยู่ข้างบ้าน
 
คุณผู้อ่าน  อ่านถึงตอนนี้แล้วรู้สึกประหลาด ๆ ไหมครับ
 
ไอ้ชูหางศ์ อยากเป็น "สุภาพบุรุษ" ด้วยการปกป้องสุนัขเพศเมียในคอนโทรลของตัวเอง แต่ขณะเดียวกัน มันกลับใช้ข้ออ้างของการเป็น "สุภาพบุรุษ" นั้น ไปทำร้าย สุนัขตัวเมีย ที่มาจากข้างบ้าน 
 
เอาหล่ะ
 
มาถึงตรงนี้แล้วผมให้สงสัยนัก
เมือ่เหตุการณ์เป็นเช่นนี้
ไอ้ชูหางศ์ ยังจะมีหน้าเรียกตัวเองได้ว่า "สุภาพบุรุษชาติหมา" ได้อีกไหม