กรุ่นกลิ่นกระดังงา

เรไร

๏..ดอกเอ๋ยแม่กระดังงา.........แรกแย้มงามตา
เย้ายวนชวนให้เด็ดดม

ภมรโฉบเฉี่ยวหวังชม............หมายปองภิรมย์
สุขสมต่างหมายจับจอง

ร่อนถลาแข่งขันครอบครอง......ผู้เดียวเกี่ยวดอง
เจ้าของแนบเนาว์เคล้าคลอ

ดอมดมพะเน้าพะนอ.................สมดังเฝ้ารอ
ล่วงคืนเลยวันผ่านกาล

กระดังงาแกล้มแย้มผลิบาน.......พบความร้าวราน
ถูกผลาญแผดเผาด้วยไฟ

โลมเลียลุกลามเผาไหม้.............แต่กลับสดใส
กรุ่นกลิ่นหอมฟุ้งขจร

สะพรั่งชูช่อเกสร........................สวยลึกรุ่มร้อน
คราได้สัมผัสชิดเชย

เจ้ากระดังงาเจ้าเอ๋ย...................หาใดเปรียบเปรย
มิเคยสักครั้งลืมเลือน

บุปผาใดเสมอเหมือน.................จิตสั่นฟั่นเฟือน 
โหยหาเมื่อยามห่างไกล

เจ้ากระดังงาลนไฟ.....................พร้อมพลีหัวใจ
เคียงกายคู่เจ้าเนาว์นาน ๚ะ๛