18 พฤษภาคม 2548 13:54 น.
เส้นขนาน
เวลา.. พาบางอย่างให้ผ่านพ้น
ทางสับสน หนทางที่ผิดหวัง
เปลี่ยนแปลงตัวเองให้มีพลัง
ออกจากที่กักขัง เติมพลังให้หัวใจ
เวลา.. พาบางคนให้เดินจาก
พาพราก พาผิดหวัง ให้ลืมหาย
ลืมบางคนที่ไม่รักที่กลับกลาย..
ให้เลือนหาย ให้ลืมไปกับเวลา
เวลา.. พาบางสิ่งให้เริ่มต้น
พาให้ค้นพบทางแห่งโอกาส
ให้กลับทางความคิด ที่ผิดพลาด
ให้โอกาสเริ่มใหม่..ดั่งใจตน
เวลา.. พาใจให้ค้นพบ
ให้ใจจบพบคนที่เคยหวัง
เวลาพาหัวใจให้มีพลัง
พบคนที่เคยหวังเอาไว้ ให้เป็นจริง
เวลา.. ทำได้ในทุกสิ่ง
คอยอ้างอิง ชีวิต ทิศทางใหม่
จงดูแลรักษา และใส่ใจ
ดูแลไว้ให้เวลามีค่าพอ
18 พฤษภาคม 2548 13:50 น.
เส้นขนาน
เคย เดินเคียงข้างกัน ในวันก่อน
เคย แอบงอนตอนแหย่กันวันว่างๆ
เคย นั่งจับหนอนชาเขียวกันข้างทาง
เคย เดินห้างกินไอติมแดรี่ควีน
แล้ววันนี้ไม่มีแล้วอย่างวันก่อน
ตอนที่งอน เธอไม่ง้อ แถมเดินหนี
ไม่เดินด้วย ไม่โทรหา ทำท่าที
เหมือนไม่มีใจให้กันอย่างวันวาน
บอกฉันก่อน บอกได้ไหม ว่าอะไร
อยู่ๆเธอเปลี่ยนไป ทำไมเป็นอย่างนี้
ไม่รักกันแล้วใช่ไหม ช่วยบอกที
ปล่อยไว้อย่างนี้ยิ่งไม่เข้าใจ
พูดได้นะ หากว่าใจเธอจะเปลี่ยน
ฉันไม่เจียนใจจะขาด ฉันฟังได้
บอกฉันก่อนที่จะคิดอะไรมากมายไป
บอกมาได้ไม่เป็นไร..ฉันรับฟัง
18 พฤษภาคม 2548 13:43 น.
เส้นขนาน
เธอรู้ไหม ว่าตอนนี้ฉันคิดมาก
มันลำบากที่ต้องพูดในวันนี้
รู้ไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับรักที่...
ยังไม่คลี่..ยังคลุมเครือ..ไม่ชัดเจน
เมื่อไหร่นะความรักมันจะเริ่ม
ความรักเพิ่ม..เริ่มชัดเจน กว่านี้บ้าง
รู้ไหมบางครั้งฉันก็รู้สึกว่าอ้างว้าง
อยากให้เธอรับรู้บ้าง และเปิดใจ
รออยู่นะ รอให้เธอได้บอกฉัน
ได้บอกว่ารักกันกับฉันบ้าง
อย่าปล่อยให้ฉันต้องอ้างว้าง
บอกกันบ้าง ยิ้มบ้าง ให้ชื่นใจ
18 พฤษภาคม 2548 13:34 น.
เส้นขนาน
เมื่อเพื่อนมีรัก เพื่อนคนนี้ดีใจด้วย
เอาใจช่วย ขอให้รักนั้นสมหวัง
แม้วันนี้เธออาจไม่ได้ฟัง
ฉันก็ไม่รั้งอะไร ให้เธอหันมอง
ไม่ต้องมาใส่ใจอะไรฉันมากหรอก
แค่อย่าออกนอกใจเค้าคนนั้น
เพื่อนคนนี้ขอให้เธอนั้นสุขสันต์
แฮปปี้ในทุกๆวันเท่านั้นก็เพียงพอ
หากวันไหนที่เธอนั้นมีความทุกข์
อาจไม่สุขสมหวังกับรักบ้าง
ฉันคนนี้พร้อมจะไปดูแลเธอข้างๆ
ไปปลอบใจยามอ้างว้าง...ยามเศร้าใจ
เจ็บในวันนี้ก็ยังดีกว่าเจ็บในวันหน้า
ในไม่ช้า ความเจ็บร้าวคงจางหาย
แม้ว่าอาจต้องใช้เวลาที่มากมาย
แค่เจ็บกาย เจ็บหัวใจในวันที่...เธออ่อนแอ
คิดเสียว่า ได้เคยรักใครในครั้งหนึ่ง
รักอาจไม่ ตราตรึง ไม่สดใส
ในไม่ช้าเมื่อความมืดนั้นหายไป
แสงตะวันจะสดใสในอีกวัน
หน้าส่วนตัว
1209
