4 ตุลาคม 2552 22:11 น.
แก้ว กลางไพร
วิเวกแว่วแผ่วบรรเลงเป็นเพลงหวาน
ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา
สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา
โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล
ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง
สายลมดั่งพัดกระโชกวิโยคหวล
เสียงหริ่งหรีดเรไรซร้องก้องรัญจวน
ขลุ่ยใครควรแว่วมาพาเพลิดเพลิน
แว่วยินเสียงเพลงรำพันยิ่งหวั่นไหว
สุดคิดถึงคนไกลใจขวยเขิน
ให้คนึงถึงคนดีนี้เหลือเกิน
อย่าเพลิดเพลินหลงเมืองหลวงห่วงเธอจริง
4 ตุลาคม 2552 21:43 น.
แก้ว กลางไพร
พบคนดีที่บ้านกลอนปีห้าหนึ่ง
แอบซาบซึ้งบทกลอนอ้อนไถ่ถาม
ด้วยคิดถึงห่วงใยคอยติดตาม
คอยไถ่ถามทุกข์สุขเราเข้าใจกัน
จากวันนั้นถึงวันนี้สองปีแล้ว
ที่เพื่อนแก้วอยู่ในดวงใจฉัน
แม้ว่าไม่พบหน้ากันและกัน
ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนเยือนบ้านกลอน
ให้คิดถึงคนดีนี้เสมอ
บางครั้งเผลอคอยเพื่อนเยือนเอื้อนอักษร
แม้วันใดไร้คนดีที่บ้านกลอน
เฝ้านั่งออนคอยคนดีนี้มาเยือน
หน้าส่วนตัว
1476
