30 ธันวาคม 2551 11:48 น.
แก้วประภัสสร
ขออายุ ยืนยาว และร่ำรวย
สาวก็สวย หนุ่มหล่อ ขอสุขสันต์
มีเมตตา เจริญธรรม นำพร้อมกัน
ทั้งคืนวัน สดชื่น และรื่นรมย์
ขอพรั่งพร้อม ลาภยศ สรรเสริญ
สุขเพลิดเพลิน ผ่องจิต คิดเหมาะสม
ไทยร้อยใจ หนึ่งเดียว เป็นเกลียวกลม
ให้ชื่นชม รักกัน ฉันท์พี่น้อง
วันที่ดี ที่สุด คือวันนี้
แก้วประภัสสร มอบไมตรี อย่ามีหมอง
เดินชีวิต ลิขิตเส้น ตามครรลอง
มอบความรัก แด่ผอง พี่น้องกัน
ก่อนจะลา ปีเก่า เข้าปีใหม่
ขอมอบภาพ เก็บไว้ แทนใจฉัน
แด่มิ่งมิตร ชิดใกล้ จำไว้นาน
เดินเข้าบ้าน พร้อมอบอุ่น กรุ่นรักดี
ประดิษฐ์ร้อย กุหลาบสวย ด้วยตระหนัก
บรรจงถัก ร้อยถ้อย กวีศรี
สิ่งล้ำค่า มอบรัก และภักดี
ขอให้มี ความสุข ทุกวันเอย
26 ธันวาคม 2551 14:54 น.
แก้วประภัสสร
หากมีใจรักทุกคน
คงสุขล้นแก่สาวสาว
มากกว่าหนึ่งกลัวใจร้าว
สาวอย่างเราคงไม่ยอม
เจ้าชู้นักระวังตัว
วิ่งวุ่นทั่วตัวจะผอม
ไม่หล่อน่าดมดอม
ไหนตัวปลอมไหนตัวจริง
อยู่นิ่งบ้างรูปหล่อ
คงจะพอคบหายิ่ง
ไม่หล่อหากรักจริง
ก็ดียิ่งกว่าเจ้าชู้
หลงเพลินเดินสนุก
ระวังคุกรอท่านอยู่
คุกนั้นใครก็รู้
คือติดอยู่ที่กรงใจ
ยากนักจะแกะออก
หากมีรักมากเหลือหลาย
ยอมพลีทั้งกายใจ
อาจเหนื่อยได้เพราะรักเกิน
หนึ่งสองเราขอปราม
มีพองามไม่ขัดเขิน
ความรักพอประเมิน
เจ้าชู้เกินคงไม่ดี
25 ธันวาคม 2551 07:33 น.
แก้วประภัสสร
๑ ชายเอยชายเจ้าชู้ เกลื่อนกลาด
ชีวิตจึงเวียนวาด นรกร้อน
ปล่อยคำหวานผ่านจิต มักมาก กามเฮย
ก่อทุกข์ทวีท้น ไม่กลัวกรรมตาม
๑ แม้นหญิงหลงเชื่อคำ ชูใจ
ไร้เมียไร้หญิงใด อ้างว้าง
ไม่ใช่เพราะหวั่นไหว พิษสวาท ชายเอย
แต่เพียงเธอรักแท้ แน่วแน่มั่นคง
๑ ชายเอยชายเจ้าชู้ ทุกคน
เมียมากอาจยากจน แน่แท้
น้อยหลวงทะเลาะกัน วุ่นวาย พ่อเอย
ให้ทุกข์โทษมหันต์ ถ้วนทั่วภัยตาม
๑ ชายเอยชายชื่นชู้ คู่ใคร
ย่างเข้าสู่ชราวัย ไม่แคล้ว
ตกหลุมลึกโลกันต์ ยากนัก ฉุดดึง
ปีนต้นงิ้วหนามทิ่ม เจ็บนักอย่าครวญ
๑ พอเถิดชายเจ้าชู้ ประตูดิน
หยุดฟังธรรมถือศิล ได้แล้ว
เอาสติติดตัวไป ยามจากโลกเอย
ละโลภกิเลสไซร้ หลุดพ้นบ่วงกรรม
23 ธันวาคม 2551 16:18 น.
แก้วประภัสสร
ฟังถ้อยคำตอบรับประทับจิต
เกิดนิมิตถึงน้องในฝันนั้น
ประคองกอดแตะแต้มกันและกัน
เพียงความฝันประทับใจไม่คลายคลา
อยากจะเปลี่ยนความฝันนั้นเป็นจริง
แต่ยากยิ่งเหมือนไกลสุดขอบฟ้า
ได้แต่มองรูปพี่รอเวลา
ร้อยดาหลาเป็นเพื่อนยามเหงาใจ
เก็บรูปเธอมาเรียงรายยามคิดถึง
มองลึกซึ้งเข้าไปในความหมาย
กระชับมั่นรู้สึกมิเสื่อมคลาย
สัญญาพี่ให้ไว้ใจยังจำ
21 ธันวาคม 2551 08:52 น.
แก้วประภัสสร
สมัยก่อนจุดเตาถ่านด้วยขี้ใต้
พอนานไปป่าสูญน้ำยางหาย
เลยมาคิดใช้กระดาษแทนมากมาย
ก็ทำลายธรรมชาติสะอาดใจ
ด้วยนับวันของป่าหายากนัก
มีคนทักแนะนำทำดูไหม
กาบมะพร้าวข้างบ้านเรานั่นไง
ก่อกองไฟไม่เสียของมองดีดี
ฉีกเพียงนิดจุดไฟติดได้สมใจ
จะหน้าร้อนหน้าไหนสบายพี่
เก็บไว้เถิดเป็นเข่งนะคนดี
ยามไม่มีขี้ใต้ให้เอามา
ใบมะพร้าวสับไว้ให้ตากแห้ง
เป็นเชื้อไฟที่แรงสมปารถนา
จะติดฟืนติดถ่านนานแก้วตา
ไร้ปัญหาทำได้ใคร่เรื่องจริง
จากไฟแรงสู่ที่โล่งโปร่งยิ่งดี
ขี้เถ้าที่อยู่ก้นเตาเอาไปทิ้ง
หมั่นคุ้ยถ่านให้เสมออย่าประวิง
จะลุกยิ่งกระดาษขาวที่กล่าวไว้
หันมามองใจเราก็เหมือนกัน
เขม่านั้นสมรุมก็ร้อนไหม้
ให้ขุ่นมัวทั้งวันและคืนไป
พาลหงุดหงิดได้ง่ายเพราะไร้ลม
ตักขี้เถ้าที่ใจไปทิ้งเถิด
ก็จะเกิดปรอดโปร่งไร้ขื่นขม
ล้างเขม่าให้สะอาดในอารมณ์
จะสุขสมดั่งมาดที่ปรารถมา
บังเอิญไปเห็นรูปเห็ดย่างจิ้มน้ำพริก น่าอร่อย อิอิ ชอบๆ
หน้าส่วนตัว
4060
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
