28 สิงหาคม 2551 16:21 น.
แก้วประภัสสร
มือน้อยน้อย คอยประสาน สัญญาณรัก
มือใหญ่มัก ชุบมือเปิบ เมื่อเติบใหญ่
มือน้อยน้อย คอยอุ้มชูอยู่ร่ำไป
มือใหญ่ใหญ่ คอยผลักไสโธ่ใจคน
กับคนหนึ่งคอยเตือนมาว่าสงสาร
กับคนนั้นคอยทำลายให้ใจหม่น
กับคนหนึ่ง รักซึ้งจึงได้ทน
กับคนนั้น เขาไม่สน..ทนทำไม
27 สิงหาคม 2551 17:27 น.
แก้วประภัสสร
ดอกหญ้า..หนาว
สั่นเทาเพราะลม..ฝน
ช้ำใจ..น้ำตาหล่น
ร้อนรนเพราะแดดเผา
คิดถึงผู้ปกป้อง
เคยคุ้มครองแต่..ก่อนเก่า
ร้องไห้..น้ำตาพราว
ปวดร้าว และน้อยใจ
25 สิงหาคม 2551 13:15 น.
แก้วประภัสสร
ผัวไม่อยู่ เมียมีชู้นี่อะไร
หยามน้ำใจกันนัก จักต้องตาย
ยกขาขวากระโดดเตะ ด้วยความแค้น
แล้ววิ่งแล่น ไปหยิบมีดด้ามใหญ่
จะฆ่าแกทั้งสอง ให้บรรลัย
เหยียบหัวใจกันนัก ไม่รักดี
เมียนั่งงงพร้อมเจ็บระคนเศร้า
นี่ตัวเราทำผิด อะไรหว่า
แค่น้องชายหอมแก้มพี่ ผิดใดนา
ถึงทำข้า ให้ดวงเหน็บแถมเจ็บใจ
ฝ่ายสามีออกมาพร้อมพร้าใหญ่
เอื้อมมือขึ้นทันใด หวังจะฆ่า
หัวใจตกอยู่เท้า อะไรนา
มือถือพร้าอ่อนลง เพราะงงงวย
อ้าวนี่น้องเองหรือนี่ พี่ว่าชู้
มาสมสู่กัยเมียพี่ ถึงที่บ้าน
เกือบมั้ยเเอ็งเกือบตาย วายชีวัน
หันหลังพลันเข้าบ้าน ผ่านหน้าไป
เสียใจนักน้ำตาตก หัวอกฉัน
อยู่ด้วยกันมานานนม ไม่ขมขื่น
ถือศิลกินเจด้วยกัน ทุกวันคืน
มีแต่สุขสดชื่น ทุกคืนวัน
ใยมาใส่ร้ายกัน ยามฉันแก่
หกสิบสาม แล้วนะแก มิแปรผัน
เอาธูปเทียน ขอขมา ข้าเร็ววัน
มิฉะนั้นยุติกรรมแค่นี้พอ
22 สิงหาคม 2551 13:58 น.
แก้วประภัสสร
อาจเป็นแค่ความหวั่นไหว
ที่เธอเผลอไผลเพียงชั่วครู่
ความจริงใจในใจรู้อยู่
เธอมีคู่มาแสนนาน
ไม่อาจทำร้ายใครได้
เพราะเขาเป็นคนน่าสงสาร
ลิมฉันเถอะ แม้จะทรมาณ
ดีกว่าทนร้าวรานจนวันตาย
21 สิงหาคม 2551 10:12 น.
แก้วประภัสสร
คำว่า"แม่"นี้ให้ใหญ่หลวงนัก
ตัวลูกจักระลึกถึงให้ตรึงจิต
เลี้ยงลูกมาตั้งแต่น้อยคอยใกล้ชิด
ยามลูกผิดแม่ยกโทษไม่โกรธไป
ถึงดีชั่วอย่างไรไม่เคยว่า
ถึงดุด่าเพื่อให้ดีมิผลักไส
ทุกทุกอย่างทำเพื่อลูกผูกสายใย
คือสายใจของชีวิตนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1957
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
