30 มีนาคม 2554 14:27 น.

หยุดทำร้ายโลก

แก้วประภัสสร

ยิ่งพัฒนาเร่งร่างก่อสร้างตึก
ก่นเจาะลึกพื้นแยกแตกเสียหาย
แต่ละชั้นดินถล่มถมมากมาย
โลกยิ่งคล้ายบ้าคลั่งไม่ฟังคน

ทั้งรบราฆ่าฟันห้ำหั่นมนุษย์
ชนวนจุดกลียุคทุกแห่งหน
เสียงปืนลั่นสนั่นทางทั้งล่างบน
ประชาชนล้มตายคล้ายผักปลา

ไฟไหม้โหมโรมรันกระชั้นชิด
ป่าพงปิดสัตว์ตายดูไร้ค่า
กว่าจะฟื้นงอกเงยเช่นเคยมา
ต้องอาศัยเวลาชั่วตาปี

ความเจริญสร้างสบายคล้ายคมดาบ
ย้อนแทงอาบเลือดหลั่งพังป่นปี้
ฟ้าครืนครืนคลื่นซัดพัดธรณี
มากเกินที่คาดเดาแสนเศร้าใจ

หยุดทำลายหยุดพัฒนาหยุดฆ่ามนุษย์
ก่อนสิ้นสุดศาลาให้อาศัย
หยุดความหลงอัตตามายาใจ
หยุดโลกไว้ก่อนคลั่งพึงสังวรณ์

แก้วประภัสสร
30/03/2554

2342

love

comment

16 มีนาคม 2554 21:46 น.

แสงแห่งศรัทธา

แก้วประภัสสร

ขอเพียงมีความศรัทธา สาหัสหนักหนา
ปัญญาจะพาพ้นกัน

จงจุดประกายสู่ฝัน อดทนฝ่าฟัน
ค่อยคลายค่อยผ่อนอย่าตรม

หลายสิ่งมิน่าภิรมย์ ความทุกข์หมักหมม
อาจเซทรุดได้ทั้งยืน

หน้าตามองไม่สดชื่น แม้ยิ้มยังฝืน
ผิวพรรณไม่ผ่องอำไพ

ทั้งหมดเกิดขึ้นที่ใจ อารมณ์ข้างใน
หันมามองโลกแง่ดี

ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่มี ผิวจะผ่องศรี
มาออกกำลังกายกัน

ชวนเพื่อนร่วมแรงแข็งขัน กระชับมือมั่น
เข้าวัดศีลทานจานเจือ

ขอมีจิตใจเอื้อเฟื้อ หลายคนกินเกลือ
ควรยื่นอาหารแบ่งไป

ทำดีไม่ว่าอยู่ไหน ตกน้ำไม่ไหล
เพื่อนพ้องพร้อมฉุดขึ้นมา

ขอเพียงมีจิตเมตตา มีพลังศรัทธา
อีกทั้งกรุณาจากใจ

แสงทองผ่องฟ้าอำไพ สว่างแจ่มใส
ประเสริญเกิดถ้วนทุกคน

แก้วประภัสสร

16 / 03 /2554

ขอบคุณภาพสวยๆจากกูเกิ้ลค่ะ

3074

love

comment

12 มีนาคม 2554 10:04 น.

สึนามิ

แก้วประภัสสร




คลื่นซัดระเนระนาด   สึนามิกลาดกวาดผู้คน
กระแทกกระทั้นจน   คนละทิศละทางไป

มิทันจะตั้งตัว          น้ำท่วมทั่วแผ่นดินไหว
รถลาลอยตามไป      เรือย่อยยับลงอับปาง

อาคารและบ้านเรือน   สั่นสะเทือนพังทุกอย่าง
ต้นไม้ปลูกรายทาง     ญาติพี่น้องต้องพลัดกัน

วิบัติชัดวิปโยค           ใต้พื้นโลกเพิ่มแรงสั่น
อาฟเตอร์ช็อกระลอกนั้น  ขวัญผวาชีวาวาย

สมบัติพลัดสถาน         ถ้วยโถจานแตกเสียหาย
ลอยเลื่อนเกลื่อนทลาย   ถูกทับถมจมวารี

สงสารแต่มนุษย์         ต้องสิ้นสุดตายเป็นผี
ธรรมชาติไม่ปราณี     โอ้ชีวิตอนิจจา

คลื่นสงบพบสิ่งใด       คำถามไซร้ให้ค้นหา
ฤากรรมคนทำมา      ทำลายโลกโศกตามกรรม

แก้วประภัสสร
12/03/2554   

** มนุษย์มักจะบอกตนเองว่า ข้าประเสริฐ ดีเลิศ และเก่งเหนือสิ่งใด

แต่ขณะที่ดีเลิศ พัฒนา สร้าง ขุด เจาะ เผา ยิง ทำลาย ฯลฯ

          มนุษย์กลับลืมไปว่า ธรรมชาติทำลายร้ายกว่ามนุษย์เป็นล้านเท่า