27 กุมภาพันธ์ 2548 18:59 น.
แก้วประเสริฐ
ประตูเทวาภิบาลพาเพลิน.
ภาพลักษณ์ลายเลิศล้ำ พรายแพรว
ขอบที่รอบเป็นแนว แจ่มจ้า
สีทองส่องวาวแวว สาดช่วง แสงตะวัน
พลันพุ่งลอดสาดกล้า สู่ฟ้างามสรวง ๙
ลวดลายปักรดน้ำ โกสุม
ใบพร่างรายเรียงรุม ช่อพฤกษ์
ตวัดมัดต่อประทุม กอกลุ่ม ลายทอง
พอเบิ่งสุดยามตรึก ยิ่งล้ำตะวันฉาย ๙
สกุณาเล็กจับกิ่งก้าน ใบบัว
ลิงกู่ขานลอยตัว กิ่งก้าน
สิงห์คำรามร่ำพันพัว แยกสู่ ราวไพร
เติมแต่งแสนจัดจ้าน กรอบนั้นฤาศิลป์ ๙
ภายในกระจ่างไว้ เทวา
ทรงอ่อนองค์ลีลา เพริศแพร้ว
ขรรค์ทรงส่งแสงมา ดูน่า กลัวแฮ
ดุจเปล่งรัศมีแก้ว เปี่ยมแล้วขุนพล ๙
เพลินพิศไปผ่องแผ้ว งามตา
มาเยี่ยมยลวัดวา อร่ามแท้
สมใจแน่วกลับมา เมืองแม่ สุขจริง
มวลสิ่งงดงามแปล้ แน่แท้อกเอ๋ย ๙
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
26 กุมภาพันธ์ 2548 11:02 น.
แก้วประเสริฐ
ละอองหยาดฟ้า
โกสุมดุนปทุมผ่านน้อง งามตา
ลายช่อถักบุบผา กระจ่างแท้
แวววับบ่งฉายมา จับพร่าง จริงแฮ
สว่างพรายรอบฟ้า ส่องหล้าถึงนวล๙
วงพักตร์กลมบ่มเนื้อ นวลจันทร์
ขนเนตรงอนเสมอกัน ผ่องหน้า
ลมโชยผ่านเกศาพลัน หอมกรุ่น ชวนดอม
เสียงแว่วหวานปานฟ้า เสนาะคล้องมโหรี๙
รูปทรงองค์อ่อนช้อย นางรำ
ยามเพ่งอนงค์หลงจำ ใฝ่เจ้า
พิศดูยิ่งงึมงำ ชวนพี่ หวนหา
สุดแต่เวรมาเย้า เยาว์ย้อมฤดีครวญ๙
ละอองโปรยพร่างฟ้า ลมโชย
หอมกลิ่นกายรินโรย แช่มช้า
อบอวลร่ำพรำโดย ภูษาน่า ชวนจอง
นัยน์พร่าสุดยากล้า เบิ่งฟ้าอิงสรวง๙
วนเวียนแหวกว่ายเคล้า ชวนชม
หอมกลิ่นปทุมสุดดม กระจ่างฟ้า
ตลึงแลแม่โกสุมกลม แนบน้อง จริงเฮย
แสนสว่างนัยน์ตากว้าง แน่งน้อย ตลึงแล๙
รำพึงครวญหวนปั่นล้วน สุดโหย
อกพี่หมองลาโรย เหี่ยวแห้ง
พิศวาสที่มาโปรย แหวกพล่าน ฤดีทรวง
หยาดที่มาเคยแล้ง ยิ่งล้า จริงสวรรค์๙
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
25 กุมภาพันธ์ 2548 00:12 น.
แก้วประเสริฐ
ยอดอนงค์
( นวลอนงค์ เก่า )
ยามเล็งพิศแผ่วพลิ้ว เพริศพราย
นางย่างเดินกรีดกราย ร่างน้อง
นัยเนตรส่งตาชาย ดูน่า ชวนชม
หากแม่เคียงกายต้อง แน่แท้คนมอง ..๙
เพียงหันพบแหย่เจ้า ขึงโกรธ จริงเจียว
จักซ่อนงามยามพิโรธ ดั่งฟ้า
หากนางร่าเริงโลด โชติช่วง ยามยล
ยากยิ่งหญิงในหล้า ยั่วสู้ความงาม ..๙
นางเดินชมช่อไม้ เกสรดอก
ดอมดมกลิ่นหอมนอก เร่งเร้า
อบอวลอุ่นไอออก แรกรุ่น นวลอนงค์
ใจครุ่นคิดหลงเจ้า น่าอุ้มแนบทรวง ..๙
อยากทำความใคร่รู้ จักนาง
แสนห่างจักเลือนราง ยิ่งแท้
อกพลันหม่นอกจาง ยากแน่ จริงแฮ
ใจไป่สุดจะแก้ แน่งน้อง แนบกาย..๙
แสนสวยสุดหยาดฟ้า โลมดิน
พิศเพ่งมองยุพิน เด่นหล้า
วาสนาพี่ยลยิน ยากแน่ จริงเฮย
เพียงแต่มอบใจแท้ แด่น้อง ทางฝัน ..๙
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
24 กุมภาพันธ์ 2548 12:18 น.
แก้วประเสริฐ
ห้วงมัดดวงใจ
ใจคนยากใคร่รู้ จิตใน
สุดที่ลึกชอนไช มากแท้
โอดครวญส่งนอกไป หลากเล่ห์ จริงนา
เสริมภาพจนยากแก้ ล่วงล้ำนำสนอง...๙
เพริศพราวราวสิ่งพริ้ง สูงศักดิ์
ทำหยิ่งหาคนรัก กักไว้
เหม็นในใส่กกกัก สอยเกี่ยว เก็บครอง
ทำหยั่งตนดังให้ คนได้ไหลหลง...๙
อวดตัวมัวคอตั้ง ตามอง
แสดงแส่หวังคนปอง ยิ่งแท้
สองตาที่เหลียวจอง สาดส่อง ปองตัว
ธรรมที่ดีมีแท้ มิได้ใฝ่ตรอง...๙
โอดครวญหวนป่วนพลั้ง อดีตกาล
รวนเร่าคละเบิกบาน สู่ไว้
อเนจอนาถที่เผาผลาญ เป็นบ่วง สวมแฮ
คงแต่เลียนหงส์ไซร้ เพื่อสร้างหลอกลวง...๙
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
23 กุมภาพันธ์ 2548 17:00 น.
แก้วประเสริฐ
พ่อจ๋าพ่อสุดที่รัก
น้ำตาล่วงพรูพรั่งระหว่างแก้ม
เวลาแจ่มแปดชั่วโมงตรงตามหนอ
เสียงเห่กล่อมลูกน้อยร้อยใจคลอ
โอ้นั่นพ่อต้องมาพรากร้างจากไกล
วันชื่นสุขปลุกปั่นต้องแสนขื่น
เคยระรื่นชื่นบานอันสดใส
บัดนี้เล่าเหตุการณ์เหมือนฝันไป
จะมีใครนี่หนอเคียงคลอเรา
ขอพ่อได้สลายทุกข์จงสุขี
มีแดนที่เฉิดฉันท์วิมานเสลา
อย่าห่วงใยลูกแม่แม้เพียงเงา
แม่จะเฝ้าทำบุญอุดหนุนทาน
อันผลบุญคงได้ให้ถึงพ่อ
แม่ลูกขอเบิกทางกระจ่างไพศาล
ไม่มีวันนั้นลืมตัวพ่อตลอดกาล
จะสร้างสรรค์ขานต่องานพ่อเอง
สุขเถิดหนอพ่อของแม่และลูก
แม่จะผูกดวงใจไม่ให้เคว้ง
ทุกสิ่งอย่างเพื่อพ่ออย่าวังเวง
ขอพ่อเองจงหลับตาอย่าอาวรณ์.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
หน้าส่วนตัว
1267
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
